Ένα σάπιο κατεστημένο, μια μεγάλη ανατροπή.
Ο καθηγητής James Murray, ξεκίνησε να δημιουργεί το λεξικό Oxford, υποβοηθούμενος στην αρχειοθέτηση, από έναν έγκλειστο σε άσυλο παρανοϊκών φονιάδων, με το όνομα-τίτλο, Dr. W.C Minor. Οι δυο τους θα συνδεθούν σε μια παράδοξη σχέση μεταξύ τους.
Τα οσκαρικά-στομφώδη, βιογραφικά φιλμ εποχής, είναι απ’ τα πλέον αναμενόμενα της κάθε σεζόν, κυρίως γιατί προσφέρουν μια χορταστικά γεμάτη οπτική θέαση, φαντασμαγορικά ντεκόρ-κοστούμια και πρωτοκλασάτους ηθοποιούς. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και εδώ, σε αυτό το βιογραφικό φιλμ του Farhad Safinia, άλλοτε συνεργάτη του Mel Gibson στο Apocalypto, ενώ εδώ, επιστρατεύει τους δύο κύριους ρόλους, αυτόν του καθηγητή Murray στον Gibson και αυτόν του παράφρονα Minor στον Sean Penn, ηθοποιό που γενικά έχει αραιώσει τις εμφανίσεις του. Το εν λόγω φιλμ, παρουσιάζει όλα εκείνα τα στάνταρ συστατικά του είδος, σε βαθμό πολύ προβλέψιμο, ωστόσο περιέχει άφθονη οπτική απόλαυση και το δίδυμο των Gibson-Penn να κεντά υποκριτικά, δίνοντας ένα παραπάνω ενδιαφέρον στο εγχείρημα.
Είναι σαφές απ’ την επιλογή των ηθοποιών, πως οι δημιουργοί ποντάρουν εξαρχής σε οσκαρικές ερμηνείες, με το ανάλογο πομπώδες ύφος, ωστόσο εδώ οι κεντρικοί ήρωες διαθέτουν βάθος και αποφεύγουν να παίξουν μανιερίστικα, ενώ φαίνονται αποφασισμένοι να δείξουν την ερμηνευτική τους αξία, φτάνοντας σε σημεία, μεγάλα ερμηνευτικά ύψη που διεγείρουν τις αισθήσεις με τη δυναμική τους. Μια δυναμική που δεν υπάρχει σε όλους τους κατασκευαστικούς τομείς του φιλμ, καθώς η σκηνοθετική και σεναριακή μανιέρα σε σημεία μοιάζει επιβεβλημένη, κάτι που μειώνει το ενδιαφέρον για την εξέλιξη, εφόσον όλα εδώ είναι προκαθορισμένα ως προς τη ροή τους, ενώ μια ενδιάμεση κοιλιά που οφείλεται σε σεναριακό πλάτειασμα, πετά κάπου εκτός ταινίας το θεατή. Γενικώς, έχουμε αυτή την πολύ ακαδημαική προσέγγιση του θέματος, που έχουμε δει ξανά και ξανά και όλο αυτό κάπου έχει κουράσει μέσα στα χρόνια, αλλά αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, η συγκεκριμένη προσπάθεια, είναι προσεγμένη, καλοκουρδισμένη και φτιαγμένη πάνω σε λεπτομέρειες, που την τοποθετούν ένα σκαλί πιο πάνω από αντίστοιχα φιλμ του είδους.
Ο Farhad Safinia, μπορεί ν’ ακολουθεί ευκολίες ή πεπατημένες, είναι ωστόσο πολύ διαβασμένος κινηματογραφικά και έχει δουλέψει πολύ το υλικό του, κάτι που είναι εμφανές στο πανί, φτιάχνοντας ένα φιλμ που σέβεται το θεατή, ενώ ο Safinia εκμεταλλεύεται τη χημεία των Gibson-Penn και με τις κατάλληλες σκηνοθετικές οδηγίες, αποσπά δύο στιβαρές, ανθρωποκεντρικές και βαθιά εσωτερικές ερμηνείες-αναλαμπές στην καριέρα των δύο βετεράνων ηθοποιών. Χωρίς υπερβολή, ο Gibson εδώ δείχνει τι μπορεί να κάνει, με μια ερμηνεία, που υπενθυμίζει ότι πρόκειται για έναν (υποτιμημένο) ηθοποιό μεγάλων αξιώσεων, που μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες του ρόλου, ενώ εδώ, διψασμένος να παίξει κάτι μεγάλο, το καταφέρνει, χτίζοντας το χαρακτήρα του καθηγητή J. Murray, με μια αληθοφάνεια συγκινητική, που μαρτυρά αφοσίωση και σκληρή δουλειά στις πρόβες. Και αν ο Gibson είναι το μισό φιλμ με την ερμηνεία του, ο Sean Penn είναι το άλλο μισό, με μια ερμηνεία που συγκλονίζει, υπενθυμίζοντας, πως αποτελεί έναν απ’ τους κορυφαίους του αμερικάνικου κινηματογράφου, εδώ και δεκαετίες, εδώ στο ρόλο του παράφρονα Dr.Minor, σε μια εντυπωσιακά πολυδιάστατη ερμηνεία, απ’ την παράνοια στο ρεαλισμό, από εκεί στη συγκίνηση και ξανά στην καταβύθιση της φρενίτιδας. Πραγματικός χαμαιλέοντας, εξαιρετικά δουλεμένος και επιβλητικός με κάθε τρόπο, ο χαρακτήρας του Penn, είναι και μια απ’ τις μεγάλες επιτυχίες του F.Safinia, που η επιλογή του να στήσει το φιλμ πάνω στους δύο ήρωες, του βγαίνει και με το παραπάνω, με τρόπο που υπερκαλύπτει τις όποιες γνωστές μανιέρες και αυτόματους πιλότους του είδους.
Εξίσου θετικό στοιχείο, αποτελούν τα πλάνα άρτιας εικαστικής ομορφιάς, με μια εμπνευσμένη διεύθυνση φωτογραφίας, ενώ το ενδιαφέρον στοιχείο που προστίθεται, είναι η παρουσίαση με καυστικό τρόπο, της πανεπιστημιακής κοινότητας της Αγγλίας την εποχή εκείνη, με όλα τα δήθεν χαρακτηριστικά και συμπλέγματα που κουβαλούσε ο τότε υποτιθέμενος χώρος της διανόησης. Ένας χώρος γεμάτος κλίκες, που λειτουργώντας αυταρχικά, έσπρωχνε στο περιθώριο οτιδήποτε διαφορετικά, απ’τα καθιερωμένα. Συνολικά, ένα φιλμ που δεν θα μείνει στην ιστορία του σινεμά για την πρωτοτυπία του, σέβεται εντούτοις το κοινό του, με δύο ερμηνείες-αποκάλυψη και όντας φτιαγμένο με προσοχή σε λεπτομέρειες, που άλλοι δημιουργοί αγνοούν παντελώς.
IGN Greece
10 + 1 Αξέχαστοι ρόλοι του Mel Gibson- Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 18/03 – 24/03
- Στη νέα ταινία “Scooby-Doo” κατευθύνονται οι Zac Efron και Amanda Seyfried
Πηγή: IGN Greece