Εισβολή με ρομπότ, κακοί, ωραία πλοκή και πολλά, πολλά... bugsΣτον τίτλο της Square Enix, είστε...

Εισβολή με ρομπότ, κακοί, ωραία πλοκή και πολλά, πολλά… bugs

Στον τίτλο της Square Enix, είστε χειριστής ενός ρομπότ μάχης στην περιοχή της Novo Slava το 2127. Η εισβολή έχει αρχίσει, και εσείς όπως και οι υπόλοιποι πολίτες είσαστε απροετοίμαστοι για μία τέτοιας κλίμακας επίθεσης απ’ τα εχθρικά στρατεύματα. Η Garmonia λοιπόν εισβάλλει στην συνοριακή πόλη που αναφέραμε και ο στρατός της Ruthenian συντρίβεται. Εσείς θα βιώσετε όλη αυτή την εμπειρία μέσα απ’ τα μάτια τριών διαφορετικών χαρακτήρων, που επέζησαν και ψάχνουν για επιζώντες ώστε να υποχωρήσουν στα μετόπισθεν ή τέλος πάντων, να λάβουν νέες εντολές. Η ιστορία βασικά δεν έχει να προσφέρει τίποτα, παρά να τα βγάλετε πέρα μέσα από περιοχές με ατελείωτους εχθρούς για να φτάσετε σε ένα σημείο όπου θεωρητικά θα είστε ασφαλείς. Τα side missions παρόλα αυτά ήταν πιο ενδιαφέροντα όσον αφορά το σενάριο τους, με αποστολές που εμπλέκονταν στρατιώτες, πολίτες κτλ.

Οι τρεις χαρακτήρες που προαναφέραμε είναι ο χειριστής ρομπότ μάχης, Mikhail, μία αστυνομικός ονόματι captain Olga και ένας μισθοφόρος ο Leonid. Καθένας από αυτούς έχει τους δικούς του λόγους που επιλέγει να μείνει σε μία πόλη που κοντεύει να εξαφανιστεί απ’ τον χάρτη. Καθώς εξελίσσεται η ιστορία οι ήρωές μας θα συναντηθούν και θα συμμαχήσουν με σκοπό να ξεσκεπάσουν τα απώτερα αίτια της σύγκρουσης αυτής. Οι χαρακτήρες μας λοιπόν είναι σχετικά καλόγραμμένοι σε αντίθεση με τους villains της υπόθεσης. Αυτοί, αν και παρουσιάζονται ωραία, δεν έχουν κάποιο ιστορικό που να τους κάνει “κακούς” και ούτε παίρνουν μία καλή μετέπειτα εξέλιξη. Απλώς είναι κακοί, για να είναι κακοί. Έτσι, αν και υπάρχει πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις αντιμαχόμενες παρατάξεις, και αν ακόμη από πίσω κρύβονται πολιτικοί και οικονομικοί σκοποί, οι villains φαίνονται να δρουν ασυναίσθητα, σαν να βρίσκονται στον δικό τους κόσμο.

Έτσι, ο παίκτης καλείται να αρχίσει το πιστολίδι με τις αντίπαλες δυνάμεις εγκλωβισμένος ανάμεσα σε στενά γεμάτα περιπόλους και τεράστια ρομπότ. Σωστά; Όχι και τόσο. Συνήθως θα βρείτε τον εαυτό σας να κρύβεται και να αξιοποιεί την κάλυψη του περιβάλλοντος για να αποφύγετε την εμπλοκή, θα στήσετε παγίδες και θα μαζεύετε τα σκουπίδια των άλλων για να φτιάξετε εκρηκτικά, βόμβες μολότοφ, πυρομαχικά κτλ. Χωρίς αυτό να αποτελεί αρνητικό στοιχείο στο παιχνίδι, θα σας συνιστούσαμε τουλάχιστον στην αρχή να μην περιμένετε μεγάλες εμπλοκές με εκρήξεις και θεαματικά πυρά, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς βέβαια, την τρέχουσα κατάσταση. Ένα θετικό του Left Alive λοιπόν είναι ακριβώς αυτή η ατμόσφαιρα κατοχής που σου προσφέρει: παντού στρατός κι εσύ μόνος σου.

Και ενώ η δημιουργία της Square Enix μέχρι εδώ μας χάρισε αρκετά καλές εντυπώσεις ερχόμαστε στα σημεία που το καθιστούν έναν κατ’ εμάς, κακoφτιαγμένο τίτλο. Αρχικά, αν κανείς έχει παίξει Metal Gear Solid, θα θυμάται πως οι κινήσεις του ήταν ακριβείς και κατάλληλες. Στο Left Alive αντίθετα νιώθετε τον παίκτη σας σαν ένα σακί με αλεύρι με σχεδόν ανύπαρκτους stealth μηχανισμούς (όταν στις περισσότερες των περιπτώσεων πρέπει να είστε stealthy), καθώς ακόμη και οι κινήσεις των χαρακτήρων σας έχουν φτωχά animations και η κάμερα στρίβει όποτε το θέλει, σε άτακτα χρονικά διαστήματα πολλές φορές, κάνοντας υπερβολικό zoom, τόσο ώστε να καθιστά αδύνατη την πρόοδό σας. Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, δεν μπορείτε να είστε ποτέ πραγματικά σίγουροι για το αν οι εχθροί σας έχουν όντως πάρει είδηση. Απλά εκεί που περπατάτε θα δείτε λέιζερ στραμμένα προς τα πάνω σας και μετά απλώς θα περιμένετε να τελειώσει ο συναγερμός ή αλλιώς… θα πεθάνετε ακαριαία.

Τα γραφικά του θύμισαν εποχές PS3. Σοβαρά, ειδικά εάν το τρέξετε στα low settings το Left Alive θυμίζει τίτλο δεκαετίας. Και θα μας πείτε εντάξει! Δεν μπορείτε απλά να ανεβάσετε τα γραφικά; Τόσο άσχημα είναι; Και το ερώτημα αυτό, μας φέρνει στο επόμενο πρόβλημα του παιχνιδιού. Το optimization του είναι απλά απαράδεκτο. Έχοντας μία GTX1050 Ti 4GB, 8GB RAM DDR4, και έναν Ryzen 2600 μετά βίας καταφέραμε να τρέξουμε το παιχνίδι στα low settings στα -στην καλύτερη περίπτωση- 40 fps. Η μουσική ήταν απλά συμπαθητική χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ταίριαζε με το γενικότερο περιβάλλον που σχημάτισαν οι δημιουργοί.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games