Objection! (έλα τώρα που δεν το περιμένατε…)
2010. Φανταρικό στη ΜόριαΛέσβου (περισσότερο Μόρντορ βασικά…), εκεί που σήμερα βρίσκονται τα hotspots. Τα μπούτια σου Μαρία, σκοπιά, ΚΨΜ, αγγαρεία που τραγούδαγε και ο Τζιμάκος. Λίγα πράγματα μας κρατούσαν ήρεμους σε αυτό το απόλυτο θέατρο του παραλόγου και του φαίνεσθαι. Προσωπικά, ένα απ’ αυτά ήταν το “δανεισμένο” (τα εισαγωγικά γιατί ακόμα σπίτι μου βρίσκεται…) NintendoDSτου Τζώνη, του κολλητού, με τα τρία πρώτα παιχνίδια AceAttorney. Και κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή… Σε ένα ακόμα στρυφνό checkpoint της βιογραφίας μου, αυτός που με βοηθάει να ξεχνιέμαι είναι ο ίδιος ψηφιακός συνήγορος με τότε. Απλά τώρα πρέπει να βγάλω το συναίσθημα και να τον αξιολογήσω αντικειμενικά. Κύριες και κύριοι ένορκοι, στο εδώλιο του κρινόμενου ο PhoenixWright και η αρχική τριλογία του!
Το PhoenixWright: AceAttorneyTrilogyκυκλοφόρησε αρχικά για το Nintendo 3DSτο 2014. Από τις 9 Απρίλη όμως, έχουμε τη “φρέσκια”, highdefinition, μεταφορά του σε PC, PS4, XboxOneκαι NintendoSwitch. Μάλιστα είναι και η πρώτη φορά που διατίθεται το franchise στους βασικούς, homeconsole, ανταγωνιστές της BigN. Οπότε και εμείς δράττουμε της ευκαιρίας και το δοκιμάζουμε στην κονσόλα της Microsoft.
Για όσους δε γνωρίζουν, η σχεδόν εικοσαετής σειρά της Capcom αποτελείται από έξι (κύριους, χωρίς τα spin–offs) VisualNovel–point’n’clickAdventureτίτλους, οι οποίοι μας μεταφέρουν στις δικαστικές αίθουσες, ως μία διαφορετική προσομοίωση. Βασικός πρωταγωνιστής είναι ο συνήγορος υπεράσπισης PhoenixWright(ή Ryuichi Naruhodoγια όσους έχουν ψύχωση με την αυθεντικότητα), που πάντα καλείται να διαλευκάνει την αλήθεια στις υποθέσεις του και να αποδείξει την αθωότητα των κατηγορουμένων του. Στην πορεία αυτών των δύο δεκαετιών, είχαμε από mangaκαι animeμεταφορές, μέχρι live–actionταινία (για videogameadaptation, προσωπικά τη θυμάμαι αρκετά καλή).
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το εν λόγω compilationαποτελείται από τα τρία πρώτα κεφάλαια, τότε που ο Wrightήταν ακόμα rookieδικηγόρος: το Phoenix Wright: Ace Attorney του 2001, το Phoenix Wright: Ace Attorney – Justice for All του 2002 και το Phoenix Wright: Ace Attorney – Trials and Tribulations του 2004. Το καθένα αποτελείται από επεισόδια (συνολικά 14), τα οποία συνήθως είναι κλιμακούμενης δυσκολίας και με κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Οι διάλογοι είναι από σχετικά έως αρκετά καλογραμμένοι, οι βασικοί και κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες αξιομνημόνευτοι και το γενικότερο conceptείναι διασκεδαστικό, παρά την όποια απλοϊκότητα και (μη ρεαλιστική) “αφέλεια” των σεναρίων.
Από πλευράς gameplay, το playthrough χωρίζεται στα… δυόμισι. Έχουμε τις δίκες, όπου πρέπει να ακούμε τις καταθέσεις των εμπλεκομένων και να κάνουμε cross–examination με ερωτήσεις όποτε νομίζουμε (press) ή παρουσιάζοντας αποδεικτικά στοιχεία και το investigation, όπου βγαίνει η point’n’click πλευρά του τίτλου. Για την ακρίβεια, ελέγχουμε χώρους για στοιχεία (με τη βοήθεια ενός interactiveκαι χρήσιμου κέρσορα) και μιλάμε με μάρτυρες ή άλλους χαρακτήρες. Αργότερα όμως εντάσσεται cross–examinationκαι στην έρευνα (εξού και το μισό…), όπου προσπαθούμε να “ξεκλειδώσουμε”- εκμαιεύσουμε την αλήθεια που κρύβουν κάποιοι. Τα παραπάνω εντάσσονται στο progression αβίαστα και πραγματικά είναι πολύ απλά, κάνοντας την όλη διαδικασία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και ευχάριστη.
Η γοητεία αυτής της απλότητας βέβαια, δε σημαίνει ότι πάτε βολτούλα στο πάρκο. Χρειάζεται παρατηρητικότητα στα λεγόμενα όλων και πολλές φορές θα πρέπει να πιαστείτε από μία λέξη στην κυριολεξία. Ειδικά στην τρίτη προσθήκη, οι καταστάσεις προς το τέλος θα προσπαθήσουν να σας ρίξουν στα σκοινιά.
Όσον αφορά τα γραφικά, σαφώς και υπάρχει τεράστια βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν, λόγω επανασχεδιασμών, αλλά τα AceAttorneyποτέ δε βασίστηκαν στο εικαστικό κομμάτι. Έχουμε όμορφα σχεδιασμένους χαρακτήρες σε στάνταρ πόζες, με υπερβολικά ντυσίματα ή αξεσουάρ φυσικά, αλλά τίποτα παραπάνω. Δε χρειάζεται άλλωστε, ούτε απαιτείται- καλύτερα που δίνεται περισσότερο βάση σε άλλες, πιο ουσιαστικές, πτυχές.
Η μουσική, παρόλο που αποτελείται αποκλειστικά από tunes, είναι ιδιαίτερα πετυχημένη, καθώς κάθε ηχητικό ταιριάζει γάντι στην εκάστοτε περίπτωση. Προσωπικά μιλώντας, το κομμάτι που παίζει όταν ο Phoenixπερνά στην αντεπίθεση και γυρνά τούμπα τη δίκη (Corneredνομίζω λέγεται), με κάνει να θέλω να αρχίσω να ανακρίνω κόσμο…! Οποιονδήποτε, δε με νοιάζει- αρκεί να αποκαλύψω τα κρυμμένα μυστικά του και να τον κάνω να ομολογήσει όλες του τις αμαρτίες!
To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για Xbox One, η οποία μας παραχωρήθηκε από το The Console Club.
IGN Greece
Πηγή: IGN Greece