Τον Νοέμβριο του 2012, ένα μήνα πριν την πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης 8ης ταινίες του «Django Unchained», το πάλαι ποτέ enfant terrible του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά μάς το είχε δηλώσει: δεν είναι πια παιδί, κι ούτε υπάρχει ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά πλέον.
«Δε θέλω να καταντήσω γέρος σκηνοθέτης. Θα σταματήσω. Απλά δε θέλω να γίνω σαν όλους αυτούς τους ηλικιωμένους σκηνοθέτης. Θέλω να σταματήσω εγώ πριν είναι αργά» είχε πει σε συνέντευξη του στο Playboy. «Οι σκηνοθέτες δεν γίνονται καλύτεροι με τα χρόνια. Συνήθως οι χειρότερες ταινίες τους είναι αυτές οι 4-5 τελευταίες στην φιλμογραφία τους. Εγώ υπολογίζω πολύ στην υστεροφημία της φιλμογραφίας μου – μία κακή ταινία μπορεί να γμσει 3-4 καλές!» Πώς προσδιόριζε τότε το «σε λίγο» της επικείμενης συνταξιοδότησής του; «10 ταινίες είναι ένα καλό νούμερο για να σταματήσει κανείς».
Ποια θα είναι, ωστόσο, αυτή η τελευταία ταινία του; Μήπως, όπως καιρό συζητιέται, ένα «βρωμόστομο και ακατάλληλο Star Trek;» Ή θα επανεπισκεφθεί την ιστορία της εκδικητικής Νύφης με ένα «Kill Bill 3»;
