Η γενιά που άκουγε ως έφηβη το «Brain Drain» των Ramones το 1989 που κυκλοφόρησε ο ομώνυμος δίσκος, προσπαθώντας να καταλάβει τον αινιγματικό του τίτλο, δεν φανταζόταν τότε ότι στα χρόνια της νεότητά της θα ερχόταν αντιμέτωπη με αυτό.
Και πως να το φανταστεί όταν το 1989 ήταν το έτος – ορόσημο της απαρχής των ψευδαισθήσεων; Εκείνη την χρονιά η Ευρώπη θα έβλεπε το Τείχος του Βερολίνου να πέφτει, σηματοδοτώντας την άρση των τελευταίων ψυχροπολεμικών συνόρων δύσης κι ανατολής και δίνοντας την υπόσχεση όχι μόνο μιας ενωμένης Γερμανίας, αλλά και μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής οικογένειας. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα αμφισβητούσε την «πρώτη φορά» κεντροαριστερή κυβέρνηση, που είχε προσπαθήσει να γεφυρώσει τα μετεμφυλιακά χάσματα και να κάνει πολιτικές τομές με κοινωνικό πρόσημο.
Έκτοτε, στα τριάντα χρόνια που πέρασαν από το 1989, σημειώθηκε το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων, που συμπαρασύρθηκαν από την ευρύτερη κατάρρευση των μεγάλων ιδεολογιών. Η πτώση του Τείχους εγκαινίασε μια νέα περίοδο της ιστορίας, χωρίς το αντίπαλο δέος του κομμουνισμού, που παρά τα δικά του προβλήματα ανάγκαζε τον καπιταλισμό να παρουσιάζεται στη Δύση με ανθρώπινο πρόσωπο. Ένα νέο καθεστώς επιβλήθηκε σε όλο τον πλανήτη: το καθεστώς μιας παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, με το 1% του πληθυσμού να γίνεται πλουσιότερο και το 99% φτωχότερο. Παράπλευρο σύμπτωμα αυτής της μετάβασης θα αναδεικνυόταν ο αναβαπτισμένος εθνικισμός, καθώς την ίδια ώρα που οι ευρωπαϊκές ηγεσίες υπόσχονταν ένα μέλλον σε μια ενωμένη Ευρώπη των αξιών, έγιναν κυρίαρχος λόγος η αναφορά στο παρελθόν και την καταγωγή.
Έτσι αναδείχτηκε η νέα λαϊκιστικη ακροδεξιά που λειτουργεί ως υπηρέτης της ολιγαρχίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, οι ακροδεξιοί ευρωβουλευτές, συμπεριλαμβανομένων της Χρυσής Αυγής, ψήφισαν εναντίον κάθε προοδευτικής πρότασης που τέθηκε επί τάπητος στο Ευρωκοινοβούλιο. Όπως αποκάλυψε μάλιστα ο Στέλιος Κούλογλου στα βιβλία του “Γιατί μπαμπά είναι κακιά η ακροδεξιά;” και “Γιατί μαμά είναι κακιά η ακροδεξιά;”, οι ακροδεξιοί της Ευρώπης αντιτέθηκαν στα δικαιώματα των νέων, των γυναικών, των μειονοτήτων, στα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, στα εργασιακά δικαιώματα, ακόμη και στο 8ωρο!
Στην Ελλάδα οι εθνικιστικές διεργασίες ξεκίνησαν με τις ακροδεξιές κορώνες Σαμαρά για το Μακεδονικό, ο οποίος θα έριχνε τον πατέρα Μητσοτάκη για να φτάσει σήμερα να κρατάει όμηρο και τον γιο του, αναγκάζοντάς τον να λέει άλλα μέσα κι άλλα έξω για τη Συμφωνία των Πρεσπών που έλυσε το πρόβλημα μια για πάντα. Την ίδια στιγμή που η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει τη διπλωματική σημασία της επίλυσης του Μακεδονικού και οι Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ είναι υποψήφιοι για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 2019.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr