Από την μονογαμία, στις ανοιχτές σχέσεις και από τον αυτοσκοπό της αναπαραγωγής, στην αναπαραγωγή χωρίς σεξ, η στάση του ανθρώπου απέναντι στο σεξ διαμορφώνεται σήμερα μέσα από ένα πλήθος προγενέστερων σεξουαλικών εξελίξεων με κορυφαία την σεξουαλική επανάσταση που ξεκίνησε το 1960. Η στάση αυτή είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη και δεν σταματά να αλλάζει ενώ στο εγγύς μέλλον μπορεί να εξελιχθεί τόσο γρήγορα, με τρόπο που θα βρεθούμε και πάλι αντιμέτωποι με μια νέα σεξουαλική επανάσταση.
«Γιατί κάνουμε σεξ;». Αυτή είναι η ερώτηση που θέτει ο Ντέιβιντ Χάλπεριν, Αμερικανός θεωρητικός στο πεδίο των φύλων, σε ένα δοκίμιο που φέρει αυτόν ακριβώς τον τίτλο. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Guardian, Μπράντον Αμπροσίνο, το ίδιο το ερώτημα, η αναζήτηση δηλαδή του γιατί κάνουμε σεξ δεν είναι κακή. Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει να είσαι περίεργος, διανοητικά και συναισθηματικά. Η εμπειρία του σεξ αλλά και η θεωρία του τι μπορεί αυτό να σημαίνει είναι φυσική για ένα ζώο που ξοδεύει μεγάλο μέρος του χρόνου του για να αναλύει όσα του συμβαίνουν και να ασκεί κριτική σε υψηλό επίπεδο.
Βιολογικά, υπάρχει ένας προφανής λόγος για να κάνουμε σεξ. Επειδή αυτό εκπληρώνει τις βιολογικές μας ορμές, δηλαδή αυτή της αναπαραγωγής αλλά και της σύνδεσης με έναν άλλο άνθρωπο. Στην πραγματικότητα αυτά τα δύο είναι τα «γιατί» που μέσω της δυτικής παράδοσης έχουν φτάσει σε εμάς ως οι απαντήσεις στο ερώτημα «γιατί κάνουμε σεξ;»
Αρχικά ήταν οι στωικοί αυτοί που ψάχνοντας ένα πλαίσιο αυτο – επιείκειας προσπάθησαν να εντάξουν το σεξ σε ένα σκεπτικό: η απόλαυση του σεξ δεν ήταν πρόβλημα, εφόσον αυτό γινόταν για λόγους αναπαραγωγής. Η ηθική αυτή εισχώρησε στην χριστιανική παράδοση, κυρίως μέσω του Αυγουστίνου, και μέχρι και σήμερα ασκεί τεράστια επιρροή στη Δύση. Σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο – και αυτή την ανάγνωση -, το φύλο είναι ηθικό όταν χρησιμοποιείται κυρίως για την αναπαραγωγή.
Ο δεύτερος σημαντικός λόγος για τον οποίο κάνουμε σεξ έχει τις ρίζες του στον Αριστοτέλη, σύμφωνα με τον Χάλπεριν. Στα «Αναλυτικά Πρότερα» του 4ου αιώνα, ο Έλληνας φιλόσοφος γράφει: «Το να αγαπάς, λοιπόν, είναι προτιμότερο από την επαφή, ανάλογα με τη φύση της ερωτικής επιθυμίας. Η ερωτική επιθυμία, λοιπόν, είναι περισσότερο η επιθυμία για αγάπη παρά για σεξουαλική επαφή. Αν είναι πάνω απ’ όλα γι’ αυτό, αυτός είναι και ο σκοπός της. Επομένως η σεξουαλική επαφή είτε δεν αποτελεί καθόλου σκοπό, είτε γίνεται για χάρη της αγάπης».
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr