Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται προ τουλάχιστον 210.000 ετών, αλλάζει όλη την ανθρώπινη ιστορία. Το 1978, στο σπήλαιο Απήδημα δυτικά της Αρεόπολης στη Μάνη μια ομάδα ανθρωπολόγων, βρήκε δύο κρανία, σφηνωμένα μέσα σε ένα κομμάτι πέτρας. Ονομάστηκαν «Απήδημα 1» και «Απήδημα 2». Οι...

Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται προ τουλάχιστον 210.000 ετών, αλλάζει όλη την ανθρώπινη ιστορία.

Το 1978, στο σπήλαιο Απήδημα δυτικά της Αρεόπολης στη Μάνη μια ομάδα ανθρωπολόγων, βρήκε δύο κρανία, σφηνωμένα μέσα σε ένα κομμάτι πέτρας. Ονομάστηκαν «Απήδημα 1» και «Απήδημα 2». Οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι ανήκαν σε Νεάντερταλ μιας και είχαν παραμείνει εκεί, πλάι – πλάι για χιλιάδες χρόνια κι έκαναν υποθέσεις για το πως αυτές οι δυο υπάρξεις κοιμήθηκαν τον αιώνιο ύπνο.

Οι αναλύσεις στο «Απήδημα 2» έδειξαν πράγματι ότι επρόκειτο για έναν Νεάντερταλ που έζησε πριν από 170.000 χρόνια. Δεν αποτελούσε έκπληξη. Οι αναλύσεις όμως στο «Απηδήμα 1» έδειξαν ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο με σύγχρονα χαρακτηριστικά, που είχε ζήσει 210.000 χρόνια πριν. Κι αυτό ήταν μια μεγάλη έκπληξη! Αν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της έρευνας, θα πρόκειται για το αρχαιότερο δείγμα Homo sapiens στην περιοχή της Ευρασίας, δηλαδή εκτός Αφρικής, και θα είναι μάλιστα και κατά τουλάχιστον 150.000 χρόνια παλαιότερο από το αρχαιότερο απολίθωμα «έμφρονος ανθρώπου» που είχε βρεθεί έως τώρα στην Ευρώπη.

Το σπήλαιο Απήδημα ανεσκάφη στις δεκαετίες του 1970-80 από ερευνητές του Μουσείου Ανθρωπολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφέροντας σημαντικά ευρήματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1886 και είναι ένα από τα παλαιότερα του είδους του στην Ευρώπη. Τα δύο κρανία έμειναν όμως στις προθήκες για χρόνια.

Το πρόβλημα με τα κρανία του σπηλαίου Απήδημα ήταν πάντα ότι βρέθηκαν σε ένα περίεργο μέρος – μια μικρή θέση κοντά στην οροφή του σπηλαίου, χωρισμένη από οποιαδήποτε ιζήματα θα μπορούσαν εύκολα να χρονολογηθούν. Είχαν επίσης τσιμενταριστεί μαζί. Φαίνεται ότι καθώς οι παγετώνες ήρθαν και έφυγαν και τα επίπεδα της θάλασσας αναδιάταξαν τμήματα του εσωτερικού του σπηλαίου, τα δύο κρανία απομακρύνθηκαν από τους αρχικούς τους χώρους ανάπαυσης. Έπεσαν σε μια κοιλότητα και έμειναν για πάντα εκεί. Τα παραπάνω έκαναν την έρευνά τους πολύ δύσκολη.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr