Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι μαζεύτηκαν στις παραλίες της κεντρικής Φλόριντα εκείνο το πρωινό της 16ης Ιουλίου του 1969 για να δουν ζωντανά την εκτόξευση του πυραύλου της αποστολής «Απόλλων 11» που φιλοδοξούσε να στείλει τους πρώτους ανθρώπους στη Σελήνη.
Τέσσερα 24ωρα αργότερα, ο Νηλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν (ο τρίτος της αποστολής ήταν ο Μάικλ Κόλινς), έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που περπάτησαν στην επιφάνεια του φεγγαριού, περνώντας στην ιστορία. Ακόμη 500 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υπολογίζεται ότι είδαν αυτή την ιστορική εκτόξευση σε απευθείας μετάδοση από την τηλεόραση σε όλο τον κόσμο.
«Όλοι κερδισμένοι»
Για την NASA, η επιτυχία της αποστολής ήταν σχεδόν ζήτημα ύπαρξης γι΄αυτήν, αφού, το πρόγραμμα «Απόλλων», από το 1961 μέχρι και το 1972 που «έτρεξε», κόστισε συνολικά 25,4 δισεκατομμύρια δολάρια της δεκαετίας του ’60, περίπου 180 δις. σημερινά δολάρια. Μόνο ο πόλεμος στο Βιετνάμ είχε στοιχίσει περισσότερο. Ουδείς από το επιστημονικό προσωπικό της είχε ψευδαισθήσεις τι θα σήμαινε μια αποτυχία, εν μέσω ακμής του Ψυχρού Πολέμου και με την Σοβιετική Ένωση να κυριαρχεί στην κούρσα του διαστήματος.
Για το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, ήταν ένα στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί οπωσδήποτε, ακριβώς λόγω του ανταγωνισμού με την ΕΣΣΔ, αλλά και για εσωτερική, πολιτικο-ιδεολογική χρήση. Η αμερικανική κοινωνία της εποχής ήταν βαθιά διχασμένη, τόσο οικονομικά, όσο και πολιτικά. Με αιχμή την αντίθεση στον πόλεμο του Βιετνάμ, αναπτύχθηκε ένα γιγαντιαίο αντιπολεμικό κίνημα, το οποίο, πολύ γρήγορα, αγκάλιασε και εξέφρασε την αντίθεση σε διαχρονικές πληγές των ΗΠΑ, όπως ο ρατσισμός, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός, τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων, το δικαίωμα στην σεξουαλική επιλογή και τη διαφορετικά και γενικά, το αίτημα για εμπέδωση και ενσωμάτωση του συνόλου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το αμερικανικό κράτος.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr