Με τον Αρκτικό να λιώνει και τη βόρεια ακτή να ακολουθεί, το ζήτημα είναι πλέον το πότε θα συμβεί μια μεγάλη καταστροφή κι όχι το αν θα συμβεί. Επιστήμονες, παρατηρητές, ακόμη και ακτοφύλακες όλοι συναινούν. Ο Αρκτικός Κύκλος δεν είναι πια ο ίδιος.
Τον περασμένο Μάιο, ο Κιρ Άιναρσεν, υποπλοίαρχος της Νορβηγικής Ακτοφυλακής, μαζί με το μικρό του πλήρωμα, περιπολούσε για τρεις εβδομάδες στην περιοχή του νορβηγικού αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ που βρίσκεται βαθιά στον Αρκτικό Κύκλο, σχεδόν 600 μίλια βόρεια από την βορειότερη άκρη της ηπειρωτικής Νορβηγίας.
«Πριν από έξι ή πέντε χρόνια τα φιορδ γύρω από το Σβάλμπαρντ ήταν παγωμένα αυτή την εποχή του χρόνου. Δεν θα μπορούσατε να πάτε χωρίς παγοθραυστικό», λέει στο Foreign Policy ο Άιναρσεν. Κι όμως τον φετινό Μάιο, δεν υπήρχε ούτε ένα κομμάτι πάγου, ακόμη κι όταν τα επίπεδα της χιονόπτωσης ήταν πολύ υψηλά. «Αυτό δεν είναι φυσιολογικό στην Αρκτική».
Ιστορικό χαμηλό
Τον χειμώνα του 2018 καταγράφηκαν νέα χαμηλά επίπεδα ρεκόρ στην έκταση του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική. Μια ημέρα του Φλεβάρη – ένα μήνα κατά τον οποίο οι θερμοκρασίες στην Αρκτική ήταν περίπου 20 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τις κανονικές – η ποσότητα θαλάσσιου πάγου ήταν σχεδόν 500.000 τετραγωνικά μίλια λιγότερη από τον ιστορικό μέσο όρο, σύμφωνα με το Νορβηγικό Πολικό Ίδρυμα, έναν ερευνητικό οργανισμό της περιοχής.
