Η κλιματική αλλαγή είναι πραγματικότητα και, ως τέτοια, αδιαφορεί εντελώς για τις ψευδαισθήσεις «ασφάλειας» του ανεπτυγμένου κόσμου – ο οποίος είναι και ο υπαίτιός της – οι οποίες συνοψίζονται στην εξίσωση: Φιλελεύθερος καπιταλισμός, συν ασφάλιση από πλημμύρες, μείον τους κοραλλιογενείς υφάλους. Εντάξει, υπάρχουν και «παράπλευρες απώλειες» στον καπιταλιστικό «παράδεισο». Μην γίνει και θέμα.
Η επιστήμη επίσης έχει ξεκαθαρίσει, πως εξαιτίας της καύσης μιας συνεχώς αυξανόμενης ποσότητας ορυκτών καυσίμων, ο κόσμος μας υφίσταται βαθιά και ταχεία κλιματική αλλαγή. Αντίθετα, η πολιτική επιμένει να στρουθοκαμηλίζει, με τις «απαντήσεις» των βασικότερων ρυπογόνων κρατών (ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών) να απέχουν μακράν από όσα απαιτούνται άμεσα για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να αυξάνονται. Τα οικοσυστήματα της Γης μετασχηματίζονται μπροστά στα μάτια μας. Αλλά οι αλλαγές δεν περιορίζονται στον καιρό ή στο φυσικό περιβάλλον. Τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συστήματα είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουν, ίσως και θεμελιωδώς.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ανάλυση του αμερικανικού αριστερού περιοδικού Dissent, για τα πολιτικά σενάρια μιας κλιματικής καταστροφής.
Υπάρχουν, όμως, εναλλακτικές διέξοδοι; Αν προσπεράσουμε τις γραφικές «μετα-αποκαλυπτικές» προφητείες, πάνω στις οποίες έχει στηθεί μια ολόκληρη «βιομηχανία» κέρδους προϊόντων «επιβίωσης», η οποία συνοδεύεται από μια ιδεολογική διαδικασία χειραγώγησης ενάντια στην πολιτική εν γενεί – «περιβόλι» για την ακροδεξιά – η ανάλυση εκτιμά ότι δεν υπάρχει ρεαλιστικό σενάριο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής που δεν συνεπάγεται μια αναλυτική αναδιοργάνωση των ανθρώπινων κοινωνιών μέσα σε ένα εύλογα κοντινό χρονικό διάστημα. Αναδιοργάνωση, όχι κατάρρευση ή αποκάλυψη.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr