Το «έργο» έχει παιχτεί πολλές φορές. Κάθε φορά, οι διασκέψεις του ΟΗΕ για το κλίμα παρουσιάζονται ως η συνάντηση των ηγετών που «αυτή τη φορά» θα παρουσιάσει το επόμενο «μεγάλο σχέδιο» για τη «σωτηρία» του πλανήτη. Η φετινή διάσκεψη κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα που ξεκίνησε την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού, δεν διαφέρει, με τον Γενικό...

Το «έργο» έχει παιχτεί πολλές φορές. Κάθε φορά, οι διασκέψεις του ΟΗΕ για το κλίμα παρουσιάζονται ως η συνάντηση των ηγετών που «αυτή τη φορά» θα παρουσιάσει το επόμενο «μεγάλο σχέδιο» για τη «σωτηρία» του πλανήτη. Η φετινή διάσκεψη κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα που ξεκίνησε την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού, δεν διαφέρει, με τον Γενικό Γραμματέα του, Αντόνιο Γκουτέρρες, να καλεί τους ηγέτες του κόσμου να έρθουν με συγκεκριμένα και ρεαλιστικά σχέδια για τη μείωση των ρύπων, κυρίως του διοξειδίου του άνθρακα, των χωρών τους, μέχρι το 2050.

Ωστόσο, δεδομένης της προηγούμενης πικρής πείρας και αυτή η σύνοδος κορυφής πρέπει να κριθεί με βάση την ιστορία 30 χρόνων τέτοιων συναντήσεων. Είναι ενδεικτικό το σχόλιο του Μαρκ Χάντσον, ερευνητή του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και συνιδρυτή της οργάνωσης «Climate Emergency», στο Conversation που διερωτάται αν είναι μάταιη ελπίδα για 197 χώρες να συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε ουσιαστική δράση για το κλίμα, ειδικά όταν σε αυτές περιλαμβάνονται τόσες πολλές με χρήματα και δύναμη.

Όπως σημειώνει, οι επιστήμονες γνώριζαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 ότι το διοξείδιο του άνθρακα σωρεύεται και ότι αυτό θα μπορούσε να είναι πρόβλημα. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, ήξεραν ότι θα ήταν πρόβλημα και απλά περίμεναν το πότε. Μέχρι το 1985, ένα επιστημονικό εργαστήριο στο Φίλλαχ της Αυστρίας, απάντησε και σε αυτό: «Νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε». Οι επιστήμονες και οι ακτιβιστές κινητοποιήθηκαν και το 1988 «ευθυγραμμίστηκαν».

Μια μεγάλη ξηρασία στην Αμερική, ένας επιστήμονας της NASA, ο Τζέιμς Χάνσεν που πρώτος απευθύνθηκε στο Κογκρέσο για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής και μια διεθνής διάσκεψη στο Τορόντο, σήμαινε ότι οι πολιτικοί έπρεπε να ανταποκριθούν. Στην προεκλογική καμπάνια του το 1988, ο Τζορτζ Μπους πατήρ, υποσχέθηκε να συγκαλέσει μια «παγκόσμια διάσκεψη» για το περιβάλλον στον Λευκό Οίκο για να «μιλήσουμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη». Αλλά όταν τελικά συνέβη δεν ήταν πραγματικά «παγκόσμια».

Διαβάστε επίσης: 

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr