Ο αριθμός των ανθρώπων που κοιμούνται στο δρόμο έχει πολλαπλασιαστεί στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου από το 2010. Oι άνθρωποι που ζουν δίχως στέγη, αναζητούν προσωρινό ή μονιμότερο κατάλυμα σε πάρκα, πλατείες, στοές, εισόδους κτιρίων και οποιονδήποτε άλλο διαθέσιμο χώρο. Αλλά στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας, δεν υπάρχει σχεδόν κανένας που να κοιμάται στον δρόμο χάρη σε ένα πρωτοποριακό σχέδιο. Τι μπορούν να μάθουν οι διάφορες πόλεις του κόσμου από τους Φινλανδούς;
Βγαίνοντας κανείς από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Ελσίνκι, δεν χρειάζεται πολύ για να παρατηρήσετε κάτι ασυνήθιστο. Δεν υπάρχουν άστεγοι και επαίτες. Η αντίθεση σε σχέση με άλλες μεγάλες πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι και την Βαρκελώνη, οπού πολύ κόσμος κοιμάται μέσα σε υπνόσακους είναι εμφανής.
«Στην παιδική μου ηλικία θυμάμαι ότι υπήρχαν εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες άνθρωποι που κοιμόντουσαν στα πάρκα και στα δάση», λέει η αναπληρώτρια δήμαρχος του Ελσίνκι, Sanna Vesikansa. «Ήταν ορατό παλιά, αλλά δεν το έχουμε πλέον. Οι άστεγοι δεν υπάρχουν πια στο Ελσίνκι».
Τα τελευταία 30 χρόνια, η αντιμετώπιση της έλλειψης στέγης αποτέλεσε το επίκεντρο των διαδοχικών κυβερνήσεων στη Φινλανδία. Το 1987, υπήρχαν περισσότεροι από 18.000 άστεγοι εκεί. Τα τελευταία στοιχεία από το τέλος του 2017 δείχνουν ότι περίπου 6.600 άτομα δεν έχουν σπίτι. Η συντριπτική πλειοψηφία ζει με φίλους ή στεγάζεται σε προσωρινή καταλύματα. Μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός κοιμάται πραγματικά στους δρόμους.
Πώς τα κατάφεραν όμως οι Φινλανδοί;
