Στόχος των “ερυθρόλευκων” ήταν να κατακτήσουν τον δεύτερο τίτλο της ιστορίας τους. Στο πάγκο ο ίδιος άνθρωπος. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δημιούργησε μια ομάδα που στηρίχθηκε κατά βάση στο ελληνικό στοιχείο. Είχε όπλο της τη μαχητικότητα και τον αγώνα για κάθε μπάλα. Το σημαντικότερο όμως που δεν είχε… ήταν ταβάνι στα όνειρά της.
Η παρέα του Κιριλένκο κυριάρχησε μετά το ξεκίνημα του αγώνα και έφτασε τη διαφορά της από τον Ολυμπιακό στους 19 πόντους με καλάθι του Σβεντ στον αιφνιδιασμό. Ο Ίβκοβιτς καλεί τάιμ άουτ. Οι παίκτες του γυρίζουν τον διακόπτη.
Η προβληματική άμυνα του Ολυμπιακού μετατρέπεται σε μάχη σώμα με σώμα. Η συγκέντρωση φτάνει στο απόλυτο σημείο. Οι “ερυθρόλευκοι” βρίσκουν ενέργεια από την άμυνά τους και με καλά σουτ από την περιφέρεια με τους Μάντζαρη, Σλούκα και Κέσελ ρίχνουν τη διαφορά.
Ο Σπανούλης αναλαμβάνει τον ρόλο του ενορχηστρωτή και ο Πρίντεζης δίνει νέα διάσταση με προσωπικά καλάθια μέσα από τη ρακέτα στην επίθεση του Ολυμπιακού.
Η αλλαγή εικόνας εκνευρίζει την ΤΣΣΚΑ. Ο Τεόντοσιτς έχει κακές επιλογές και ο Ολυμπιακός δέχεται καλάθι μόνο από βολές, μην επιτρέποντας κάτι διαφορετικό στον αντίπαλο.
Η διαφορά είναι στον πόντο και ο Σισκάουσκας αστοχεί σε δύο βολές, με τον Ολυμπιακό να έχει διαθέσιμη επίθεση 9 δευτερολέπτων.
Ο Σπανούλης κατεβάζει τη μπάλα. Οι Ρώσοι περιμένουν μακρινό σουτ και ο αρχηγός του Ολυμπιακού μπαίνει στη ρακέτα και βλέπει ελεύθερο τον Πρίντεζη. Το “πεταχτάρι” του Πρίντεζη βρίσκει στόχο. Ο Ολυμπιακός επικρατεί με 62-61 και ανεβαίνει για 2η φορά στην ιστορία του στην κορυφή της Ευρώπης.
Αν την πρώτη φορά με τη Μπαρσελόνα είχε τον απόλυτο έλεγχο σε όλο το ματς, στην Κωνσταντινούπολη ήταν διαφορετικά. Η ανατροπή, ο τρόπος, η θέληση και η πίστη αποτελούν το σήμα κατατεθέν των Πειραιωτών μέχρι και σήμερα.