Σε έναν ορισμό του ποιος μπορεί να χαρακτηριστεί “συνεργάσιμος δανειολήπτης” κατέληξε κατά την πρώτη επίσημη συνεδρίασή του το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, μετά από σχετική πρόταση του υπουργείου Ανάπτυξης.
Έτσι, σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, ένας οφειλέτης είναι συνεργαζόμενος με το δανειστή όταν:
α) είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία με τον δανειστή, παρέχει πλήρη και επικαιροποιημένα στοιχεία επικοινωνίας προς το δανειστή (αριθμούς σταθερού και κινητού τηλεφώνου, ηλεκτρονική διεύθυνση, αριθμό fax, διεύθυνση κατοικίας και εργασίας) και προβαίνει σε ορισμό, συγγενικού ή φιλικού προσώπου, ως αντικλήτου επικοινωνίας για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης,
β) απαντά σε ανακοινώσεις και επιστολές του δανειστή με κάθε πρόσφορο μέσο, εντός μίας εβδομάδας,
γ) προβαίνει σε πλήρη και ειλικρινή γνωστοποίηση πληροφοριών, προς το δανειστή, αναφορικά με τη τρέχουσα οικονομική του κατάσταση, εντός 15 ημερών από την ημέρα μεταβολής τους,
δ) προβαίνει εκουσίως, σε πλήρη και ειλικρινή γνωστοποίηση πληροφοριών, προς το δανειστή, οι οποίες θα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην μελλοντική οικονομική του κατάσταση, εντός 15 ημερών από την ημέρα που θα περιέλθουν σε γνώση του. (πχ πλήρωση προϋποθέσεων λήψης επιδόματος, εμφάνιση νέων περιουσιακών στοιχείων που θα περιέλθουν στην κυριότητά του[κληρονομιά κλπ], ανακοινώσεις απόλυσης, καταγγελίες μισθώσεων κλπ),
ε) σε εξαιρετικές περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, (λ.χ. αποδεδειγμένη σοβαρή ασθένεια ή φυσικής καταστροφής), η οποία αποδεδειγμένα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην οικονομική του κατάσταση, γνωστοποιεί αμελλητί την κατάστασή του αυτή στο δανειστή. Σε αυτή την περίπτωση του χορηγείται τρίμηνη περίοδος χάριτος.
Επιπλέον, στη συνεδρίαση η Τράπεζα της Ελλάδος παρουσίασε την προεργασία που γίνεται με στόχο την κατάρτιση του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών που προβλέπεται από το νόμο, ενώ το υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρθηκε στη διαδικασία αναμόρφωσης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, προκειμένου να επιταχυνθούν οι σχετικές με το θέμα δίκες.
Έγινε επίσης μια πρώτη συζήτηση σε σχέση με τη μεθοδολογία καθορισμού των “εύλογων δαπανών διαβίωσης” (αναγκαίες δαπάνες για τη διαβίωση μιας οικογένειας πέραν όσων απαιτούνται για την εξυπηρέτηση των τραπεζικών δανείων), με βάση την ετήσια έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ. Δεν έγινε καμία αναφορά στο ύψος των ποσών, καθώς η σχετική συζήτηση είναι σε πολύ πρώιμη φάση.