Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε σήμερα παλαιότερη προσφυγή του ελληνικού Δημοσίου και της “Ελληνικός Χρυσός AE” κατά μιας απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία είχε θεωρήσει ότι η παραχώρηση της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης της Κασσάνδρας έναντι τιμής χαμηλότερης της πραγματικής αγοραίας αξίας και η απαλλαγή από τους φόρους ισοδυναμούσε με κρατική ενίσχυση ιδιωτικής επιχείρησης και συνεπώς ήταν αντίθετη προς την κοινοτική νομοθεσία.
Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής:
Πριν από το 2003, τα Μεταλλεία Κασσάνδρας αποτελούσαν ιδιοκτησία της εταιρείας TVX Hellas ΑΕ, η οποία τα είχε εξαγοράσει από το ελληνικό Δημόσιο το 1995 έναντι της τιμής των 11 δισεκ. δραχμών (περί τα 39,8 εκατ. ευρώ). Το 2003, τα Μεταλλεία Κασσάνδρας μεταβιβάστηκαν από την TVX Hellas στο ελληνικό Δημόσιο έναντι 11 εκατ. ευρώ., ενώ την ίδια ημέρα, το ελληνικό Δημόσιο προέβη στην πώληση των εν λόγω μεταλλείων στην Ελληνικός Χρυσός έναντι 11 εκ. ευρώ, χωρίς, όπως επισημαίνεται στη σημερινή απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου, προηγούμενη εκτίμηση των στοιχείων ενεργητικού και χωρίς ανοιχτό διαγωνισμό.
Στη συνέχεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεώρησε ότι με την πράξη αυτή επί της ουσίας δόθηκε στην Ελληνικός Χρυσός παράνομη κρατική ενίσχυση ύψους 15,34 εκ. ευρώ, που συνίστατο σε παραχώρηση της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης της Κασσάνδρας έναντι τιμής χαμηλότερης της πραγματικής αγοραίας αξίας και στην απαλλαγή από τους φόρους. Για την πράξη αυτή διατάχθηκε η ανάκτηση του ποσού της επιδότησης, πλέον τόκων.
Με τη σημερινή του απόφαση το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ απορρίπτει τις προσφυγές της Ελλάδας και της Ελληνικός Χρυσός.
Συγκεκριμένα, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι:
– η Ελλάδα χορήγησε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός από μεταφορά κρατικών πόρων, καθώς η μεταπώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός σε τιμή χαμηλότερη της αγοραίας τιμής, συνεπάγεται μείωση των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση προς τα έσοδα που θα μπορούσε να έχει αποκομίσει, και συνεπώς, απώλεια πόρων,
– η απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρου για τη μεταβίβαση της κυριότητας των μεταλλείων συνιστά κρατική ενίσχυση καθώς συνεπάγεται τόσο πλεονέκτημα για την Ελληνικός Χρυσός όσο και απώλεια πόρων για τον κρατικό προϋπολογισμό,
– η κρατική ενίσχυση παρείχε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός έναντι των ανταγωνιστών της, και αυτό συνεπαγόταν κίνδυνο στρέβλωσης του ανταγωνισμού και επηρεασμού του μεταξύ κρατών μελών εμπορίου.
Επίσης το ευρωδικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Ελλάδα εσφαλμένα υπογραμμίζει ότι η απαίτηση ανάκτησης 15.34 εκ. ευρώ κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκ. ευρώ, περιορίζοντας έτσι, αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα, καθώς η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για τις επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα, μήτε για την προστασία του περιβάλλοντος, μήτε για την απασχόληση.