Οι πρόλογοι σε αυτού του είδους τα παιχνίδια είναι τόσο κοινότυποι που εύκολα χαρακτηρίζονται κλισέ του Τύπου της βιομηχανίας. Ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός, η προσπάθεια εκμετάλλευσής του από τις εταιρείες, τα φτωχά συνήθως αποτελέσματα, οι υψηλές παρόλα αυτά πωλήσεις και αυτή η μικρή δόση περιφρόνησης που “αιωρείται” διακριτικά και μη πάνω από τις λέξεις. Το ζούμε τουλάχιστον δύο – τρεις φορές κάθε χρόνο, αποκλείεται να μην ξέρετε σε τι αναφερόμαστε. Τέτοιο παιχνίδι, είναι και το London 2012: The Official Video Game. Η Sega απέκτησε τα δικαιώματα των ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου και έφτασε η ώρα της… αποπληρωμής -για δεύτερη φορά το τελευταίο τρίμηνο γιατί έχει προηγηθεί και το Mario & Sonic at the Olympic Games-. Είναι απαραίτητα κακό αυτό;
Μετά από τη συνταγή που έκανε ευρέως γνωστό το Track and Field, με το μανιακό button mashing, που είναι όμως ευνόητο για όλους και εθιστικό -για το πρώτο μισάωρο-, λίγα παιχνίδια έχουν την διάθεση να επιχειρήσουν, έστω, μια διαφορετική προσέγγιση στο gameplay. Το London 2012 δεν ανήκει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία αλλά σίγουρα ξεφεύγει από το button mashing για να εστιάσει περισσότερο στο timing και σε ένα πιο “ελεγχόμενο” gameplay. Μια ευπρόσδεκτη αλλαγή τόσο για τους μοχλούς μας, όσο και για μας.
“Και του πουλιού το γάλα”…
Το παιχνίδι διαθέτει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία αθλημάτων -31 για την ακρίβεια- που κυμαίνονται από τα κλασικά και απολύτως απαραίτητα του στίβου -100 m, 200 m, 400 m, άλμα εις μήκος, τριπλούν, άλμα εις ύψος κ.α.- μέχρι πιο “εναλλακτικά” όπως beach volley, skeet, τραμπολίνο και πινγκ-πονγκ. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, κάποια αθλήματα είναι καλύτερα υλοποιημένα από άλλα, ενώ πολλά παρεμφερή μπορούν να ομαδοποιηθούν αφού παίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο -όπως όλα τα αθλήματα ταχύτητας του στίβου λόγου χάρη. Το χαρακτηριστικό όλων, όπως αναφέραμε και στον πρόλογο, είναι πως στηρίζονται στο timing και στον ελεγχόμενο ρυθμό πατήματος… κουμπιών.
Ακόμα και στα παραδοσιακά button mashing αθλήματα, όπως τα 100 μέτρα, εδώ καλούμαστε με ηρεμία να κρατήσουμε μια μπάρα εντός κάποιου ορίου, που όσο εξελίσσεται η κούρσα και αναπτύσσουμε ταχύτητα, συνεχώς μικραίνει. Παρόμοια, στην κολύμβηση πρέπει να κινούμε τους δύο αναλογικούς μοχλούς στον σωστό χρόνο, ενώ και στις ρίψεις και τα άλματα όλα εξαρτώνται από την επιδεξιότητά μας στο timing και τον καθορισμό της γωνίας ρίψης – εκτόξευσης με τον αριστερό αναλογικό μοχλό. Ενώ, δυστυχώς, δεν λείπουν και τα αθλήματα που θυμίζουν χορευτικά παιχνίδια με το πάτημα του ανάλογου κουμπιού στον σωστό χρόνο. Φυσικά, στο σύνολο του gameplay του, δεν πρόκειται για καμιά επανάσταση αλλά σίγουρα είναι προτιμότερο και χαρίζει μια πιο ήρεμη και ευχάριστη εμπειρία σε όλα τα επίπεδα.