Μας έχει συνηθίσει σε έντονους έως και πολύ έντονους τόνους. Και όμως μια φορά η BILD είχε καλό λόγο για την Ελλάδα: η γερμανική εφημερίδα δίνει συγχαρητήρια για τον αγώνα που δίνει η ελληνική ακτοφυλακή για να διασώσει πρόσφυγες στις ακτές των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Το ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας είναι εκτενέστατο και αναφέρει:
“Τα παιδιά φώναζαν κατά το ταξίδι επί ώρες”
Την ώρα που η καγκελάριος Μέρκελ καθόταν στο αεροπλάνο με κατεύθυνση την Τουρκία, ξεκινούσαν ταυτόχρονα και πάλι χιλιάδες πρόσφυγες με φουσκωτές λέμβους για την Ευρώπη.
Είχε προηγηθεί ολοήμερη θύελλα, άγρια θάλασσα, οι δουλέμποροι είχαν αφήσει τους πρόσφυγες να περιμένουν στις ακτές της Σμύρνης. Ακριβώς κατά την επίσκεψη της Μέρκελ ο καιρός όμως έγινε ξανά καλύτερος.
“Καθόλου αέρας και ήλιος. Και παρ΄ όλα αυτά άκρως επικίνδυνο”
Διότι: Οι περισσότεροι πρόσφυγες δεν ξέρουν να κολυμπούν, άλλοι έχουν ψευτοσωσίβια. Και σε παγωμένες θερμοκρασίες ο χρόνος επιβίωσης στο νερό είναι μόνο μερικά λεπτά.
Όταν ο 35χρονος καπετάνιος της ελληνικής ακτοφυλακής Αργύρης Φραγκούλης μπαίνει το πρωί στο λιμάνι της Μυτιλήνης με το σκάφος “080”, αυτός και το πλήρωμά του έχουν ήδη περισυλλέξει εκατοντάδες (πρόσφυγες) . Ταξίδευε ολόκληρη τη νύχτα, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ύπνο. “Θέλω να σώσω τους ανθρώπους, τίποτε άλλο”, λέει ο Αργύρης. Η Ευρώπη, οι συζητήσεις για τους πρόσφυγες, όλα αυτά του είναι αδιάφορα. Πρόκειται για τις ζωές ανθρώπων.
“Πρόκειται για πολλές γυναίκες και παιδιά όχι περισσότερο από μερικών μηνών, ο τρόμος του διάπλου είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπό τους”
Ο Μαχμούτ, 35 ετών με τρία παιδιά λέει : “Ερχόμαστε από το Χαλέπι, έπρεπε να περιμένουμε τρεις βδομάδες στην Τουρκία. Όλοι μας φοβόμασταν ότι η Τουρκία θα μας γυρίσει πίσω στη Συρία.”
Ένας παππούς με την εξάχρονη εγγονή του δείχνει ένα άχρηστο σωσίβιο, γεμισμένο με φελιζόλ. “Πληρώσαμε γι΄ αυτό 20 ευρώ, αλλά θα πνιγόμασταν αμέσως”, λέει.
Όταν οι 400 άνθρωποι είναι πια στη στεριά, το ελληνικό πλοίο ξεκινά και πάλι. Είναι 10 η ώρα , ακόμα έρχονται πρόσφυγες. Ο Αργύρης βλέπει στο ραντάρ τη μια μετά την άλλη τις φουσκωτές λέμβους. Με ταχύπλοα ανεβάζουν τους πρόσφυγες στο μεγάλο πλοίο. Εκεί κάθονται οι άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλον. Εκατοντάδες παιδιά που κλαίνε, βρέφη, πολλές έγκυες. Εξαντλημένοι από το ταξίδι, πολλοί ακόμα είναι σε κατάσταση πανικού.
“Ο 24χρονος Ιμπραήμ από τα Χαλέπι λέει: “Η λέμβος στην οποία καθόμασταν προοριζόταν για δέκα ανθρώπους και τελικά είμασταν εξήντα, μεταξύ των οποίων υπερβολικά πολλά παιδιά, τα οποία έκλαιγαν σε όλο το ταξίδι.”
Οι μέρες και οι νύχτες δεν έχουν τέλος για την ελληνική ακτοφυλακή. Όταν ακούνε ότι η Ελλάδα πρέπει να προστατέψει τα σύνορά της καλύτερα, τότε γελάνε. Ένας λέει : “Πως να γίνει αυτό σε χιλιάδες μίλια θαλάσσιων συνόρων; Και τι να κάνουμε; Να σπρώξουμε πίσω στις φουσκωτές λέμβους τα παιδιά; Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί κοροϊδεύουν τον ευατό τους”. Ότι θα μειωθούν οι πρόσφυγες δεν το πιστεύει κανένας. Ένας διασώστης λέει: “Aν τώρα το Φεβρουάριο έρχονται χιλιάδες, τότε θα γίνουν περισσότεροι από πέρυσι ολόκληρη τη χρονιά”.
“Συνεχώς πνίγονται πρόσφυγες”
Παρά την ακαταπόνητη δουλειά της ελληνικής ακτοφυλακής συμβαίνουν συνεχώς στη διαδρομή φρικτά γεγονότα. Σχεδόν καθημερινά πεθαίνουν πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του επικίνδυνου ταξιδιού.