Η 3η Φεβρουαρίου του 1959, έμεινε γνωστή ως η μέρα που πέθανε η μουσική, όταν σκοτώθηκαν οι 3 μεγάλοι αστέρες του ροκ εν ρολ, σε αεροπορικό δυστύχημα.
Ο πρώτος ήταν ο Ρίτσι Βάλενς, ο 17χρονος τραγουδιστής γνωστός για το χορευτικό κομμάτι “Λα Μπάμπα”. Μαζί του ήταν ο 22χρονος Μπάντι Χόλι και ο 28χρονος Τζ. Π. “Μπιγκ Μπόπερ” Ρίτσαρντσον, δύο απ’ τους σημαντικότερους μουσικούς του Ροκ εν Ρολ.
Μαζί τους πέθανε και ο πιλότος του αεροσκάφους, ο 21χρονος Ρότζερ Πίτερσον.
Η μοιραία επιλογή
Οι τρεις μουσικοί ετοιμάζονταν να φύγουν για την περιοδεία “Χειμερινός χορός”. Η οργάνωση της περιοδείας ήταν πολύ κακή. Οι αποστάσεις ήταν πολύ μεγάλες και το λεωφορείο που θα χρησιμοποιούσαν είχε χαλασμένη θέρμανση. Πολλά απ’ τα μέλη του συγκροτήματος του Μπάντι Χόλι είχαν αρρωστήσει, επειδή είχαν ταξιδέψει με το παγωμένο λεωφορείο. Γι’ αυτό, όταν ο Χόλι νοίκιασε το μικρό αεροσκάφος, για να τους μεταφέρει μέχρι τη Μινεσότα, όλοι έτρεξαν να βρουν θέση.
Δυστυχώς, μόνο τρεις θέσεις είχε ελεύθερες. Ο Χόλι ήταν αυτός που οργάνωσε το ταξίδι, οπότε η μία θέση του ανήκε. Οι άλλες δύο προορίζονταν για τον μπασίστα του, Γουέιλον Τζένινγκς και τον κιθαρίστα, Τόμι Όλσαπ. Ομως. λίγη ώρα πριν την πτήση, η ταυτότητα των ταξιδιωτών άλλαξε. Ο Τζένινγκς προσέφερε τη θέση του στον Μπιγκ Μπόπερ, που ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να ταξιδέψει με το παγωμένο λεωφορείο.
Η τραγική ειρωνία
Τότε, ο Χόλι είπε κοροϊδευτικά στον φίλο του: «Ελπίζω το παλιολεωφορείο να παγώσει ολόκληρο!». Ο Τζένινγκς ανταπέδωσε αμέσως το πείραγμα: «Κι εγώ ελπίζω το παλιοαεροπλάνο σου να πέσει!». Αυτά τα λόγια θα στοίχειωναν τον Τζένινγκς μέχρι το τέλος της ζωής του.
Άθελα του, είχε προβλέψει το τέλος του φίλου και συνεργάτη του. Μισή ώρα πριν ξεκινήσει η πτήση, ο Τόμι Όλσαπ έδωσε τη θέση του στον Ρίτσι Βάλενς. Ο τελευταίος πήρε τη θέση, αφού κέρδισε στο “κορώνα ή γράμματα”.
Ο πιλότος, Ρότζερ Πίτερσον, είχε δουλέψει για 17 ώρες εκείνη την ημέρα. Όμως, συμφώνησε να κάνει και εκείνο το τελευταίο ταξίδι. Γνώριζε ότι ο καιρός θα ήταν κακός, αλλά δεν πίστευε ότι θα υπήρχε σοβαρός κίνδυνος. Άλλωστε, είχε πάρει κανονικά άδεια από τον Πύργο Ελέγχου.
Δεν ενημερώθηκε ποτέ ότι, όταν θα έφτανε στη Μινεσότα, θα είχε να αντιμετωπίσει μία φοβερή χιονοθύελλα. Το αεροπλάνο έφυγε στις 12.30 ξημερώματα 3ης Φεβρουαρίου. Λίγο μετά την απογείωση, ο Πίτερσον έχασε τον έλεγχο του αεροπλάνου. Μέσα στη χιονοθύελλα, ο πιλότος αποπροσανατολίστηκε και ενώ πίστευε ότι πετούσε προς τα πάνω, στην πραγματικότητα πήγαινε προς το έδαφος. Το αεροσκάφος έπεσε με ταχύτητα 354 χλμ/ώρα σε ένα χωράφι με καλαμπόκια.
Αναποδογύρισε και οι επιβάτες εκτινάχθηκαν έξω από το αεροπλάνο. Όλοι πέθαναν ακαριαία. Λόγω της κακοκαιρίας, κανείς δεν κατάφερε να πλησιάσει το σημείο της πτώσης. Τα πτώματα έμειναν στα χιόνια για περίπου 10 ώρες. «Αν και το αεροπλάνο έπεσε μόλις 8 χιλιόμετρα από το σημείο απογείωσης, κανείς δεν είδε ή δεν άκουσε την πτώση», έγραψε ο ιστορικός Χάρι Χέπκατ.
Ο Φεβρουάριος μας έκανε πράγματι να αναριγήσουμε, αλλά όχι εξαιτίας του κρύου εκείνης της 3ης Φεβρουαρίου του 1959. Μία μεγαλύτερη, ακατανόητη αίσθηση της πραγματικότητας είχε εισβάλλει στην προστατευμένη, εφηβική μας ζωή στη δεκαετία του ’50».
Η μέρα που πέθανε η μουσική
Ο θάνατος των τριών μουσικών συγκλόνισε την κοινωνία της Αμερικής. Ήταν νέοι, φοβερά ταλαντούχοι και όλοι περίμεναν μεγάλες επιτυχίες από αυτούς.
Η σύζυγος του Χόλι, η Μαρία Ελένα, ήταν έγκυος όταν έγινε το δυστύχημα. Έμαθε τα νέα για τον θάνατο του συζύγου της από την τηλεόραση. Το σοκ ήταν τόσο μεγάλο, που έχασε το παιδί της.
Εξαιτίας αυτής της τραγωδίας, απαγορεύτηκε να ανακοινώνονται τα ονόματα των θυμάτων στην τηλεόραση, πριν ενημερωθούν οι συγγενείς τους.
Η Μαρία Ελένα δεν πήγε στην κηδεία του Χόλι και δεν επισκέφθηκε ποτέ τον τάφο του.
Είχε δηλώσει σε συνέντευξή της, ότι ένιωθε ένοχη για τον θάνατό του, επειδή αν είχε πάει μαζί του, ο Χόλι δε θα είχε ανέβει ποτέ στο αεροπλάνο.
«AMERICAN PIE»
Στο τραγικό δυστύχημα βασίστηκε το τραγούδι “American Pie” του Ντον Μακλίν. Ο Μακλίν έγραψε το τραγούδι το 1971 και έγινε το διασημότερο κομμάτι του.
Στους στίχους του τραγουδιού, ο Μακλίν περιέγραψε τη μέρα του δυστυχήματος ως τη «μέρα που πέθανε η μουσική». Υποστήριζε ότι, εκτός από τον θάνατο τριών νέων και εξαιρετικών μουσικών, στις 3 Φεβρουαρίου του 1959 η Αμερική έχασε την αθωότητά της.
Το δυστύχημα εξιστορείται στην ταινία του 1978, “Η ιστορία του Μπάντι Χόλι” και στην ταινία του 1987, “Λα Μπάμπα”.