Είναι δεδομένο πως η προσπάθεια να παραμείνουμε ασφαλείς στην εποχή του Covid-19 απαιτεί να παραμείνουμε στο σπίτι όσο περισσότερο μπορούμε. Το γενικευμένο lockdown όμως δημιούργησε προβλήματα που για πολλούς ανθρώπους, που η ζωή τους και κυρίως η επαγγελματική τους καθημερινότητα ήταν συνδεδεμένη με την άθληση, πολύ μεγαλύτερα από των υπολοίπων.
Οι επαγγελματίες αθλητές περνούν μία περιπέτεια με την καραντίνα πολύ δύσκολη ψυχολογικά, πνευματικά, σε σχέση με τους περισσότερους, καθώς η αβεβαιότητα για το μέλλον τους, τους προκαλεί στρες στα όρια της κατάθλιψης ή ακόμα και πέρα απ’ αυτά.
Όσο οι μέρες περνούν χωρίς δράση και με την προσπάθεια να παραμείνουν “ζωντανοί” αθλητικά, το στρες μεγαλώνει, η πίεση αυξάνει και όλα δείχνουν να γίνονται πιο μαύρα.
Δεν είναι όλοι οι επαγγελματίες αθλητές επιπέδου (οικονομικού) Μέσι, Ρονάλντο ή Λεμπρόν και Αντετοκούνμπο. Αυτοί οι αθλητές είναι η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες αθλητές που δεν υπογράφουν συμβόλαια εκατομμυρίων ευρώ, αλλά ζουν τις οικογένειές τους με χρήματα που κερδίζουν από τον αθλητισμό που δεν διαφέρουν με έναν μισθό υπαλλήλου.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι λοιπόν που αγωνίζονται με την απειλή του Covid-19 να παραμείνουν ενεργοί στο άθλημα τους, κάνοντας προπονήσεις στο σπίτι τους και στον κήπο τους. Υπάρχει ο φόβος του ιού, οι ανησυχίες για την οικονομία γενικά αλλά και ο οικονομικός αντίκτυπος ενός εκτεταμένου “κλειδώματος” των πρωταθλημάτων σε κάθε άθλημα. Υπάρχει όμως και η αγωνία για την απώλεια αυτού που λέμε “κανονική” ζωή, που όλοι θεωρούσαμε δεδομένη. Η έλλειψη του ελέγχου της ζωής μας που νομίζαμε πως είχαμε μέχρι τώρα.
Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, στα μάτια των νεαρών και όχι μόνο θαυμαστών, μοιάζουν άτρωτοι, μα δεν είναι. Οι μπασκετμπολίστες του ίδιο. Δεν παίζουν όλοι στην Ευρωλίγκα, ούτε φυσικά στο ΝΒΑ.
Αυτή την εβδομάδα, η FIFPRO – το μοναδικό παγκόσμιο αντιπροσωπευτικό σώμα για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές – δημοσίευσε αποτελέσματα μιας νέας έρευνας, η οποία διαπίστωσε ότι το ποσοστό των παικτών που ανέφεραν συμπτώματα κατάθλιψης έχει διπλασιαστεί.
Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, το FIFPRO ερεύνησε περισσότερους από 1600 παίκτες (άνδρες και γυναίκες) σε χώρες που είχαν εφαρμόσει δραστικά μέτρα καραντίνας.
Διαπίστωσε ότι το 22% των γυναικών και το 13% των ανδρών ανέφεραν συμπτώματα, σύμφωνα με τη διάγνωση, ελαφριάς ή και πιο βαριάς κατάθλιψης, ενώ το 18% των γυναικών και το 16% των ανδρών παικτών είχαν συμπτώματα, γενικευμένου άγχους.
Το Γαλλικό ποδόσφαιρο υποφέρει…
Σε σύνολο 356 παικτών και παικτριών στη Γαλλία, το 28% των ανδρών και το 50% των γυναικών εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης και έντονου στρες για το τι θα γίνει στο μέλλον. Η οικονομική αστάθεια και η αβεβαιότητα διαλύει ψυχολογικά τους αθλητές. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε κατά τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, όταν δηλαδή δεν υπήρχε αγωνιστική δράση εξαιτίας της πανδημίας.
Η σύμβουλος ψυχικής υγείας και βελτίωσης Dr. Tiffany Jones, σε δηλώσεις της σε Αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο τόνισε πως δεν προκαλεί έκπληξη ο διπλασιασμός των κρουσμάτων κατάθλιψης. Η κατάσταση η οποία ζούμε είναι πηγή… ζωής για τη συγκεκριμένη ψυχική νόσο. Ίσως και ο διπλασιασμός να είναι μικρό ποσοστό.
“Οι αθλητές διατηρούν υψηλό το σωματικό και το πνευματικό τους επίπεδο όσο αθλούνται. Αυτή η κατάσταση που βιώνουν τώρα, με την διακοπή των αθλημάτων τους και την έντονη αλλαγή στη ζωή τους, είναι γι’ αυτούς ισοδύναμο με τον σοκ του οργανισμού και του μυαλού με την χρήση της ηρωίνης για πρώτη φορά, η μεταπτώσεις που δημιουργούνται στο ψυχολογικό κομμάτι τους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας”, θα πει, δείχνοντας το μέγεθος του προβλήματος.
Ο Dr. Vincent Gouttebarge, πρόεδρος του ιατρικού τμήματος FIFPRO δήλωσε για το ίδιο θέμα:«Σε διάφορα αθλήματα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, νέοι αθλητές και αθλήτριες, έχουν τεράστιο πρόβλημα στην διαχείριση της κοινωνικής απομόνωσης. Η αναστολή των αθλημάτων, που ουσιαστικά όμως αποτελούν το επάγγελμά τους, αποτελεί τεράστια δοκιμασία για το μέλλον τους. Οι περισσότεροι δεν έχουν την δυνατότητα να διαχειριστούν κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό τους ενθαρρύνουμε, εφόσον αισθάνονται έτσι, να ζητούν βοήθεια από έναν ειδικό ή αν δεν θέλουν, τότε να ανοίξουν την καρδιά τους σ’ έναν δικό τους άνθρωπο, έναν άνθρωπο με τον οποίο αισθάνονται ασφάλεια να μιλήσουν”.
Όπως όλοι οι άλλοι, έτσι και οι αθλητές προσπαθούν να διατηρήσουν το μυαλό τους σε ένα υγιές επίπεδο. Να βρουν διεξόδους και πολλοί να διατηρήσουν τις επαφές τους με τους θαυμαστές τους. Να τους θυμίσουν πως υπάρχουν, πως είναι ακόμα εδώ.
Αυτό θα είναι εξίσου σημαντικό με τη διατήρηση της φυσικής κατάστασης.
Ομάδες όπως οι Μινεσότα Timberwolves, στο ΝΒΑ, προσέλαβαν ειδικούς ψυχολόγους για το συγκεκριμένο θέμα, ώστε να σταθούν στους αθλητές και στις οικογένειές τους.
“Αυτό που συμβαίνει είναι εντελώς αντίθετο απ’ αυτό που έχουν μάθει στη ζωή τους, ουσιαστικά καταρρύπτει τον θεμελιώδη κανόνα τους, πέρασαν βίαια, από το “ας παίξουμε” στο “μένουμε σπίτι”, κάτι πολύ δύσκολο να το διαχειριστούν”, τόνισε ο John Tauer, προπονητής μπάσκετ ανδρών και καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του St. Thomas στη Μινεσότα.
Στο NFL, το Αμερικανικό ποδόσφαιρο, το ράγκμπι, όπως το ξέρουν οι περισσότεροι, μια επιστολή από τη Λίγκα και την Ένωση Παικτών που στάλθηκε στους αθλητές, αυτόν τον μήνα, περιελάμβανε συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσουν την αγωνία, την αντιμετώπιση της μοναξιάς, του άγχους για το μέλλον τους και άλλων θεμάτων.
Η ασφάλεια του… καθιστικού, αντικατέστησε την άνεση του γηπέδου.
Το κολεγιακό πρωτάθλημα μπάσκετ, το περίφημο NCAA, έστειλε στους αθλητές του μήνυμα με μία κάρτα την οποία έφτιαξε το Sports Sciense Institute για το πώς θα αντιμετωπίσουν ψυχολογικά την καραντίνα.
«Δεν ξέρουμε τι ισχύει για την επόμενη μέρα, για την ζωή μας, για τα οικονομικά μας, που όλα αυτά αφορούν και τις οικογένειές μας», είπε ο αστέρας της ομάδας Hockey των Μπάφαλο Σάμπρες, Jack Eichel. “Κάθε πρωί ξυπνάς, δεν χρειάζεται να πας στο παγοδρόμιο, δεν χρειάζεται να παίζεις, να προπονείσαι, να προετοιμάζεσαι. Απλώς προσπαθείς να μείνεις απασχολημένος και να διατηρήσεις το μυαλό σου σε ένα καλό, υγιές επίπεδο “, θα πει στον Αμερικανικό τύπο.
«Είναι ένα πολύ παράξενο περιβάλλον, ειδικά για τους αθλητές, οι οποίοι είναι συνηθισμένοι στο γήπεδο, ήταν κάθε μέρα στο γυμναστήριο, συνήθιζαν να ασκούνται καθημερινά, να ανταγωνίζονται», δήλωσε ο Carlos Bocanegra, τεχνικός διευθυντής της ποδοσφαιρικής ομάδας Atlanta United.
Οι αθλητές προσπαθούν καθημερινά να μεταφέρουν στο σπίτι τους μέρος των συνθηκών που βίωναν στην καθημερινότητά τους, να δείξουν πως παραμένουν ενεργοί και ικανοί. Πως όταν όλα θα επιστρέψουν σε κανονικούς ρυθμούς θα αξίζουν το ίδιο με πριν και θα λαμβάνουν χρήματα γι΄αυτό που κάνουν ώστε να συνεχίζουν να ζουν χωρίς προβλήματα τις οικογένειές τους.
Στην Ελλάδα, χωρίς να γίνεται διαχωρισμός σε επαγγελματίες αθλητές και απλούς πολίτες, το “Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας” δημοσίευσε επίσημα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία από τις 23 Μαρτίου (10 μέρες από το κλείσιμο των σχολείων) μέχρι 24 Απριλίου, έχουν απαντηθεί 3.674(!) κλήσεις στην τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για ανθρώπους με αυτοκτονικές τάσεις “1018”. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι γυναίκες. Οι ηλικιακές ομάδες χωρίζονται στα δύο, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι άνθρωποι μεταξύ των ηλικιών 50-59 και ακολουθούνται από τις ηλικίες 20-29 ετών.
Η ανάγκη της επιστροφής στην κανονικότητα είναι αναγκαία για όλους μας, όμως για κάποιους είναι θέμα ψυχικής υγείας και για άλλους θέμα ζωής και θανάτου.