Τι και αν στο σχολείο έζησε ένα είδος bullying, κουβαλώντας το τίτλο της “μπαλαρίνας”; Kαι αν στα 17 του χρόνια, του είπαν ότι δεν πρέπει να ασχοληθεί με τον χορό διότι δεν του ταίριαζε; Η αγάπη του για το μπαλέτο και τον σύγχρονο χορό ήταν τέτοια που όχι μόνο δεν τα παράτησε, αλλά ξεπέρασε πλέον και τα όρια της χώρας οδηγώντας τον 28χρονο σήμερα Γιώργο Κοτσιφάκη στο να συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων χορευτών διεθνώς και να είναι μέλος των Βασιλικών Μπαλέτων της Φλάνδρας υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Sidi Larbi Cherkaoui, ενός από τους κορυφαίους χορογράφους της εποχής μας.
Ο Ηρακλειώτης Γιώργος Κοτσιφάκης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο neakriti.gr, και αφιερώνοντας λίγες ώρες από πολύτιμο χρόνο του έχοντας προηγηθεί επιτυχημένες παραστάσεις στην Τσεχία, ξεδιπλώνει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα και της ζωής του. Αναφέρεται στον Jan Fabre στον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ ο οποίος και πυροδότησε θύελλα αντιδράσεων και με τον οποίο ο Γιώργος συνεργάστηκε, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι ως μέλος της ομάδας του Fabre, έφτασε στα ανθρώπινα όρια του και έζησε καταστάσεις πλήρους καλλιτεχνικής μέθης.
“Αμέσως μετά την αποφοίτηση μου απ την επαγγελματική σχολή χορού Ραλλού Μάνου το 2010, έπειτα από διαγωνισμό μου δόθηκε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Το Άμστερνταμ ήταν ο πρώτος σταθμός από όπου ξεκίνησαν και τα υπόλοιπα ταξίδια”, αναφέρει ο νεαρός απαντώντας στην ερώτηση για το πώς αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του για το εξωτερικό.
Στη συνέχεια, μιλάει για το bullying που δέχτηκε στο σχολείο από μερίδα συμμαθητών του. “Τα σχολικά χρόνια ήταν ζόρικα και κουβαλούσα τον τίτλο της “μπαλαρίνας”. Στο λύκειο το γεγονός ότι έκανα κλασσικό και σύγχρονο χορό έγινε λόγος θαυμασμού και περιέργειας. Ίσως και γω το υποστήριζα καλύτερα όντας ωριμότερος και δεν ντρεπόμουν να πω ότι κάνω μπαλέτο και σύγχρονο. Στο προαύλιο ήμουν ευλύγιστος, γρήγορος, αθλητικός, έπαιζα ποδόσφαιρο και βόλεϊ και συμμετείχα σε ό,τι “ταρζανιές” γίνονταν. Μπορώ να πω ότι έκανα και ένα φίλο μου τότε να δοκιμάσει να έρθει στη σχολή που πήγαινα τα απογεύματα και αυτή τη στιγμή είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής χορού στην Αθήνα και είναι εξαιρετικά ενεργός στην τέχνη του χορού”.
Ο ταλαντούχος νέος, βρίσκεται στην Αμβέρσα του Βελγίου “και χορεύω για τα Βασιλικά Μπαλέτα της Φλάνδρας υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Sidi Larbi Cherkaoui. Είναι ένας απ’τους κορυφαίους χορογράφους της εποχής μας και ήταν πάντοτε το όνειρο μου να συνεργαστώ μαζί του. Παράλληλα συμμετέχω στην χορευτική παράσταση ELVEDON από τον ταλαντούχο ανερχόμενο Έλληνα χορογράφο Χρήστο Παπαδόπουλο με τον οποίο ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη έπειτα από την επιτυχία που σημείωσε στο διεθνές φεστιβάλ χορού Aerowaves Spring Forward στο Pilsen της Τσεχίας τον Απρίλη που μας πέρασε”, σημειώνει και μιλά εκτενώς για τον Jan Fabre.
“Δίπλα του διδάχτηκα άπειρες πληροφορίες, γνώρισα ένα άγνωστο κομμάτι του εαυτού μου, έφτασα στα ανθρώπινα όρια μου και έζησα καταστάσεις πλήρους καλλιτεχνικής μέθης. Έμαθα να μιλάω και να καταλαβαίνω πολλές διαφορετικές γλώσσες, εντάχθηκα σε μια κοχλάζουσα οικογένεια νέων καλλιτεχνών, ελευθέρωσα τη σκέψη μου και έμαθα να εκτίθεμαι σε αληθινές καταστάσεις χωρίς καμία αυτοκριτική. Η συνεργασία ήταν για μένα απελευθερωτική. Του οφείλω πολλά από τα εργαλεία που κουβαλάω σήμερα.
Λυπάμαι για το πως εξελίχτηκαν τα πράγματα με το Ελληνικό Φεστιβάλ. Κατά τη γνώμη μου τόσο από το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και από τον ίδιο τον Fabre υπήρξαν επιπόλαιες κινήσεις προγραμματισμού και έλλειψη επικοινωνίας. Το όραμα ενός καλλιτέχνη είναι σεβαστό αλλά δυστυχώς στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ταίριαζε στην ελληνική πραγματικότητα”, καταλήγει.
