Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ανακοινώνει με μεγάλη θλίψη την απώλεια του συναδέλφου Λουκά Θανασέκου, ο οποίος, πέθανε την Κυριακή και κηδεύτηκε χθες, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, σε ηλικία 79 ετών.
Ο Λουκάς Θανασέκος γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα. Ενεγράφη στο Τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και λίγο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία.
Αρχικά απασχολήθηκε στις εφημερίδες «ΝΙΚΗ» «ΑΥΓΗ» και «ΑΘΗΝΑΪΚΉ», άλλοτε στο ρεπορτάζ και άλλοτε στο εξωτερικό δελτίο. Τον Αύγουστο του 1965 εντάχθηκε στο μισθολόγιο της εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» όπου εργάστηκε στην αρχή στο εξωτερικό δελτίο και εν συνεχεία στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Στα χρόνια 1967-1968 εργάστηκε στα περιοδικά «ΓΥΝΑΙΚΑ» και «ΑΛΦΑ». Από το 1969 έως το 1980, εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στο μηνιαίο περιοδικό «Ελλάς- Κύπρος» και ως πολιτικός συντάκτης στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα». Από το 1974 έως το 1975 εργάστηκε στην εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΪΚΗ» ως προϊστάμενος του εξωτερικού δελτίου.
Από τον Ιανουάριο του 1980 και για περίπου 12 χρόνια εργάστηκε στην εφημερίδα «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» στις θέσεις ριράιτερ, ελεύθερου πολιτικού ρεπόρτερ, προϊσταμένου ύλης στο εξωτερικό δελτίο και του προϊσταμένου ύλης της εφημερίδας. Από τον Ιούλιο του 1995 εργάστηκε στην εφημερίδα «ΝΙΚΗ» όπου διετέλεσε και διευθυντής σύνταξης.
Ο Λουκάς Θανασέκος, παράλληλα με την μακρόχρονη και πετυχημένη δημοσιογραφική του καριέρα, ανέπτυξε και πλούσια συγγραφική δράση: Εξέδωσε τα βιβλία: «Ψηλά τις ψυχές» (1957), «Εισαγωγή εις την έννοιαν των συντελεστών της παραγωγής» (1961), «Αναφορά στην ειρήνη» (1964), «Κρίση ηθικής και δικαίου στην οικογένεια» (1966), «Μνημόνιο για το New Lanark» (1973), η κυκλοφορία του οποίου απαγορεύτηκε με τη χουντική εγκύκλιο της 2ας Ιουνίου 1973, «Ο άλλος τύπος», (1990), «Τα γυάλινα πανιά και οι σίσσυφοι του Ευρίπου», (1994), «Οι περιπέτειες του Θεού», (1998), «Η γυναίκα χωρίς φύλο», (1998), «Οι εραστές της πλατείας» (2003) κ.ά.
Ο Λουκάς Θανασέκος υπήρξε ένας εξαίρετος δημοσιογράφος και σπουδαίος δάσκαλος για τους νεώτερους συναδέλφους. Τίμησε τη δημοσιογραφία με το ήθος του, την προσφορά του και τη συνέπεια που επέδειξε καθόλη τη διάρκεια της δημοσιογραφικής του σταδιοδρομίας και αφήνει τις καλύτερες αναμνήσεις σε όσους τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Το Διοικητικό Συμβούλιο συλλυπείται τη σύζυγο του Μαρία Ρέγκου και τον γιό του Γιάννη και αποχαιρετά τον άξιο συνάδελφο.