Η Γεωργία Παπαδοπούλου δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Φίλη, συνάδελφος που από το 1995 και μέχρι το 2010 είχαμε καθημερινή ρεπορταζιακή επαφή στο φιλέ του βόλεϊ. Χαμογελαστός, ανοικτός άνθρωπος, σε κέρδιζε από το πρώτο λεπτό.
Τι να πρωτοθυμηθείς για την Γεωργία; «Τζόρτζια» την φώναζα. Αυτό που δεν ξεχνιέται με τίποτα είναι το ταξίδι που είχαμε κάνει στην Αργεντινή τον Οκτώβριο του 2002. Για περίπου δώδεκα μέρες βρεθήκαμε στην Σάλτα, στα ορεινά της Αργεντινής και έπειτα για περίπου μια εβδομάδα στο Μπουένος Άϊρες. Θυμάμαι ότι έμενε στο ίδιο δωμάτιο με την Κατερίνα (σ.σ. Ιωακείμ) και με τον τότε προπονητή της Εθνικής Στέλιο Προσαλίκα έχουν μείνει στην ιστορία οι συζητήσεις τους. Μόνο για βόλεϊ δεν μιλούσαν. Κάθε βράδυ στο λόμπι του ξενοδοχείου ο κόουτς Στέλιος μάζευε τις κυρίες της αποστολής (Παπαδοπούλου, Ιωακείμ και Δήμου) και άρχιζε τις «πικάντικες» ιστορίες.
Ήταν ωραίος άνθρωπος η Γεωργία. Τα τελευταία χρόνια έδινε με αξιοπρέπεια την δική της μάχη, την οποία δεν την ήξεραν πολλοί. Δεν ήθελε να την ξέρουν. Μεγάλωνε τρία παιδιά με αξιοπρέπεια και αγάπη. Θα την θυμόμαστε πάντα. Καλή δύναμη στον Σταύρο και στα παιδιά της.
Στην φωτογραφία από το ταξίδι στην Αργεντινή το 2002 διακρίνονται από αριστερά: Γεωργία Παπαδοπούλου, Κώστας Τσιαγκίδης (καθιστός), Στέφανος Λεμονίδης, Κατερίνα Ιωακείμ, Τάνια Δήμου, Παντελής Λώλης, Μιχάλης Μελισσίδης