Οι “πράσινοι” βρίσκονται χωρίς αμφιβολία σε μια μεταβατική εποχή, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Η απουσία του Νικ, οι αλλαγές στο ρόστερ αλλά και στον πάγκο της ομάδας, απαιτούν εκτός από έναν καλό, ουσιαστικό σχεδιασμό, ψυχραιμία και υπομονή.
Η Ζωή χωρίς τον Νικ
Μπορεί η αποχώρηση του Νικ Καλάθη να έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο πράσινο στρατόπεδο, όμως πιστεύω ακράδαντα πως ο Παναθηναϊκός μακροπρόθεσμα θα βγει κερδισμένος από τη “φυγή” του Έλληνα άσου, αν και εφόσον μείνει πιστός στο πλάνο, χωρίς να παρεκκλίνει λόγω της αναμενόμενης πίεσης του “αποτελέσματος”, κυρίως από τον κόσμο του τριφυλλιού.
Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για έναν παίκτη που γράφει ιστορία στα παρκέ της Euroleague, έναν “διαστημικό” δημιουργό που πραγματικά πήρε τον Παναθηναϊκό από το χέρι σε πολλά παιχνίδια και αποτέλεσε για πολλά χρόνια το σημείο αναφοράς για αυτή την ομάδα.
Όμως επειδή κανένα τέλος δεν έρχεται με άδεια χέρια, το “τέλος” του Νικ σηματοδότησε την αλλαγή στον Παναθηναϊκό. Τον ερχομό μιας καινούργιας εποχής που θα αναγκάσει παίκτες, διοίκηση και κόσμο να σκεφτούν διαφορετικά επαναπροσδιορίζοντας τόσο το τι θέλουν, αλλά κυρίως το τι μπορούν να κάνουν τώρα, φέτος και σε 2-3 χρόνια από τώρα.
Η σιγουριά της άμυνας – Η προσοχή στο transition game
Τεχνικά, θα λείψει στο μέγιστο η δημιουργία του Νικ από τους “πράσινους”, που όμως θα έχουν την ευκαιρία να τεστάρουν εναλλακτικούς τρόπους ώστε να αυξήσουν την παραγωγικότητα τους.
Και ενώ μπορεί, επιθετικά, να χρειαστεί χρόνος ώστε να αποκτηθούν οι λεγόμενοι “αυτοματισμοί” οι παίκτες του κόουτς Βόβορα θα έχουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν μια πιο αμυντικογενή τακτική.
Ο φετινός Παναθηναϊκός διαθέτει αθλητικότητα (αλλά όχι μέγεθος) σε όλες τις θέσεις κάτι που μπορεί όμως να εκμεταλλευτεί πιέζοντας τον αντίπαλο και δημιουργώντας χώρο να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο. Η επίθεση transition μετά από γρήγορο αμυντικό ριμπάουντ ή λάθος του αντιπάλου θα πρέπει να γίνεται πλέον με διαφορετικό τρόπο από ότι γινόταν την περασμένη σεζόν, αφού θα “λείπει” η πρώτη πάσα στον Νικ.
Με περισσότερους εκτελεστές από ότι δημιουργούς, και αρκετούς ρολίστες «πολυτελείας», η λάθος διαχείριση της επίθεσης transition μπορεί να αποβεί μοιραία και να κοστίσει πόντους αλλά και επιζήμια φάουλ. Λόγω αυτού, οι “πράσινοι” θα πρέπει είτε να… τρέξουν λίγο παραπάνω ώστε να βρουν αριθμητικό αβαντάζ στο transition, είτε να εφαρμόσουν πολλά quick transition plays με σκοπό να δημιουργήσουν ρήγματα ή καταστάσεις miss match, στην ήδη ευάλωτη transition άμυνα του αντιπάλου.
Νέος άσος, νέα φιλοσοφία
Για πολλούς μια αλλαγή στη θέση του playmaker είναι ήσσονος σημασίας σε σχέση με μια αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, ενώ στην πραγματικότητα είναι εξίσου αναδιαρθρωτική και επισφαλής.
Η προσθήκη του Τζάκσον, δίνει στον Παναθηναϊκό ένα πλεονέκτημα στην επίθεση, που όμως μπορεί να μετατραπεί σε μείζον μειονέκτημα στην άμυνα λόγω της σωματοδομής του (περίπτωση Φριντέτ χωρίς όμως να είναι soft). Ο πάλαι ποτέ γκαρντ της Μακάμπι Τελ Αβίβ, είναι ένα όπλο που μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα της ομάδας μονοδιάστατα όμως, αφού αρέσκεται στο να δημιουργεί για τον εαυτό του πρωτίστως και όχι τόσο συχνά για τους άλλους.
Με τον συγκεκριμένο γκαρντ, ο κόουτς Βόβορας μπορεί να προσπαθήσει τακτικά να «πάρει» την μπάλα από τα χέρια του ώστε να την «μοιράζει» στους υπόλοιπους , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα είναι μια από τις επιλογές εκτέλεσης. Για να είναι ουσιαστική η αύξηση παραγωγικότητας που μπορεί να προσφέρει ο νεοαποκτηθέντας άσος στο τριφύλλι, και όχι επιζήμια, θα πρέπει να αυξηθούν οι πόλοι δημιουργίας έξω ή ακόμα και μέσα από το καλάθι μέσα από διάφορα στοχευμένα επιθετικά plays και διατάξεις.
Σε σχήματα με τον επίσης νεοαποκτηθέντα και ταλαντούχο επιθετικά Νέντοβιτς, το κενό στην άμυνα θα μεγαλώνει, ειδικά απέναντι σε πιο physical ομάδες. Η κίνηση ματ με την απόκτηση του Σαν Ρος σε συνδυασμό με τις ήδη υπάρχουσες λύσεις των “πολυεργαλείων” Παπαπέτρου και Μήτογλου θα λειτουργήσει ως εξισορροπητικός παράγοντας στην άμυνα, αφού αυτό το τρίγωνο διαθέτει δύναμη, αθλητικότητα και αμυντικό φίλτρο υπέρ το δέον.
Στα συν του υπερπολύτιμου 29χρονου γκαρντ/φόργουορντ, Χάουαρντ Σαντ-Ρος, είναι ότι μπορεί να βοηθήσει στο κατέβασμα της μπάλας, να αυξήσει την “οικονομία” μειώνοντας το ποσοστό ενός επικείμενου λάθους και να αποφορτίσει τον Τζάκσον διεκδικώντας επάξια τον τίτλο του πιο “κομβικού” παίκτη του τριφυλλιού για τη νέα χρονιά.
Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν πως τα λάθη (TO), οι λανθασμένες επιλογές στην επίθεση αλλά και τα επιθετικά ριμπάουντ, θα αποτελέσουν το βαρόμετρο για τον φετινό Παναθηναϊκό. Μέσα από αυτά οι “πράσινοι” θα μπορέσουν να ελέγξουν την άμυνα τους, κυρίως στο transition αλλά και να χαμηλώσουν τις πιθανότητες να βρεθούν σε καταστάσεις miss match ή σε μειονεκτική θέση για το αμυντικό ριμπάουντ.
