Λίγες ημέρες μετά το φιλικό τους ματς στο Άμπου Ντάμπι , Ελλάδα και ΗΠΑ τίθενται ξανά αντιμέτωπες αυτή τη φορά για την δεύτερη αγωνιστική του 3ου ομίλου.
Η Εθνική μας ομάδα ξεκίνησε με το δεξί στο Μουντομπάσκετ, καθώς επικράτησε στην πρεμιέρα της Ιορδανίας με 92-71. Με ένα μεγάλο «νεκρό διάστημα» στο τρίτο δεκάλεπτο που ευτυχώς καταφέραμε να το εξισορροπήσουμε με μια καλή απόδοση στο τέταρτο δεκάλεπτο, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έδειξε πως μπορεί να χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα για να προσαρμοστεί στην απουσία της τελευταία στιγμής του Ντίνου Μήτογλου, ωστόσο διαθέτει θέληση και παίκτες που είναι έτοιμοι και ικανοί να κάνουν «step up» και να αξιοποιήσουν τις οποίες ευκαιρίες τους δωθούν από τον κόουτς Ιτούδη στο έπακρο.
Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ δυσκολεύτηκαν μόνο για ένα δεκάλεπτο κόντρα στη Νέα Ζηλανδία και πήραν και αυτοί μια νίκη στην πρεμιέρα τους στο Μουντομπάσκετ με 99-72.
Οι Αμερικανοί βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 14-4, αλλά σταδιακά πήραν τον έλεγχο του αγώνα και τελικά έφτασαν σε μια άνετη νίκη, που όμως δεν έπεισε κανέναν ότι μπορεί να είναι το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Οι παίκτες του Κερ έδειξαν ότι δεν έχουν βρει την απόλυτη χημεία μεταξύ τους κάνοντας αρκετά λάθη (19) ενώ η ρακέτα τους παραμένει το αδύνατο σημείο τους -τακτικά- με απόδειξη τόσο το μικρό αριθμό πόντων που παίρνουν από εκεί, όσο και τα ελάχιστα επιθετικά ριμπάουντ που μαζεύουν.
Φυσικά πρόκειται για ένα ταλαντούχο γκρουπ παικτών και για ένα τεχνικό επιτελείο με σούπερ σταρ προπονητές, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ένα μέγεθος μη αντιμετωπίσιμο.
Ριμπάουντ και λάθη τα κλειδιά απέναντι στις ΗΠΑ
Οι αμερικάνοι έδειξαν ότι ακόμη δεν έχουν βρει χημεία μεταξύ τους, απόδειξη τα αρκετά λάθη κυρίως σε πάσες στο πλάι και υπό πίεση αλλά και τα διαστήματα που παρεκκλίνουν από την φετινή τους φιλοσοφία που έχει ως βάση το ομαδικό παιχνίδι, και πίεσαν καταστάσεις ένας εναντίον ενός όπου τις περισσότερες φορές δεν είχαν θετική κατάληξη.
Η πίεση στην μπάλα λοιπόν, ιδίως στους περιφερειακούς παίκτες που δεν είναι καλοί χειριστές, θα πρέπει να είναι ένας από τους βασικούς στόχους της Εθνικής μας ομάδας, καθώς μπορεί αφενός να οδηγήσει τους Αμερικανούς σε λάθη -χαμένες κατοχές- και αφετέρου να μας βοηθήσει να πάρουμε κάποιους εύκολους πόντους με αβαντάζ στο τρανζίσιον χωρίς να χρειαστεί να εγκλωβιστούμε σε καταστάσεις μισού γηπέδου που σίγουρα λόγω μεγέθους και έλλειψης λύσεων θα δυσκολευτούμε να ανταπεξέλθουμε.
]Ένα ακόμη τρωτό σημείο που μπορούμε να χτυπήσουμε είναι η έλλειψη διάθεσης ή ακόμη και ικανότητας στο επιθετικό ριμπάουντ για τους Αμερικανούς -αμυντικό για εμάς- καθώς εάν καταφέρουμε να ελέγξουμε αυτό το κομμάτι θα μπορέσουμε να τους στερήσουμε αρκετές δεύτερες ευκαιρίες και θα ελέγξουμε το κομμάτι του ρυθμού ορίζοντας εμείς οι ίδιοι το τέμπο ανάλογα με το που και πως μπορούμε να χτυπήσουμε στην επίθεση μας.
Είναι από τα παιχνίδια που η στοχευμένη τακτική και οι προσαρμογές ανά σχήμα σε άμυνα όσο και σε επίθεση, σε συνδυασμό πάντα με την όρεξη και τη θέληση των παικτών να τα δώσουν όλα μέσα στο παρκέ και φυσικά την συγκέντρωση στο scouting report, έχουν τη δυνατότητα να καταρρίψουν την οποιαδήποτε πρόβλεψη και συζήτηση περί φαβορί και αουτσάιντερ.
Άλλωστε στον αθλητισμό ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον σου είναι να το δημιουργείς εσύ ο ίδιος προετοιμάζοντας τον εαυτό σου για αυτό… και αυτό είναι κάτι που το έχουμε δει αρκετά ιδίως σε τέτοιου είδους διοργανώσεις.