Η Δώρα Παντέλη γράφει για τα παιχνίδια του έρχονται στο «sold out» ΣΕΦ, ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Μονακό, δίνοντας έμφαση στην τακτική ιδιαιτερότητα της πιο απρόβλεπτης ομάδας της 8άδας και την αντιμετώπιση της.
Στο πρώτο μέρος, του αφιερώματος στην ομάδα που θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός στη φάση των playoffs, αναλύσαμε τους λόγους ανάκαμψης των Μονεγάσκων, που ήταν κυρίως η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, αλλά και τη διαφοροποίηση της αμυντικής τακτικής προσέγγισης της που την έχρησε την πιο «επιτυχημένη» ομάδα του 2ου γύρου της κανονικής περιόδου.
Ποια είναι όμως τα τακτικά κομμάτια της επίθεσης του που θα πρέπει να περιορίσει/ προσέξει ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός για έχει το πάνω χέρι στον ρυθμό της αναμέτρησης και να εκμεταλλευτεί τα δικά του πλεονεκτήματα;
Επιθετικές επιλογές και «δεύτερες ευκαιρίες»
Οι σωστές επιθετικές επιλογές του Ολυμπιακού είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά στην απόδοση του, ενώ τις περισσότερες φορές είναι και αυτές που κρίνουν το αποτέλεσμα.
Πιο συγκεκριμένα, οι σωστές επιλογές στα σουτ 3 πόντων (όχι απαραίτητα και η ευστοχία με πάνω από 35%) είναι αυτές που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό δυο πράγματα για τον Ολυμπιακό.
- Την ισορροπία στο επιθετικό ριμπάουντ και τις αυξημένες πιθανότητες για έξτρα κατοχές και πόντους από δεύτερες ευκαιρίες.
(Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τα σουτ 3 πόντων μετά από επιθετικό ριμπάουντ, είναι από τα σουτ με τα μεγαλύτερα ποσοστά ευστοχίας στον φετινό Ολυμπιακό)
- Την ισορροπία στο αμυντικό transition και τον έλεγχο των επιστροφών, αποφεύγοντας έτσι να δεχτούν «εύκολους» πόντους με αριθμητικό αβαντάζ σε κατάσταση transition ή αιφνιδιασμού.
Για να έχει ο Ολυμπιακός σωστές επιθετικές επιλογές θα πρέπει να έχει σωστές αποστάσεις και χώρους ώστε να υπάρχουν «καθαρές πάσες», να μεταφέρει την μπάλα από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά γρήγορα και χωρίς λάθη, και να διαβάζει σωστά τα close out της άμυνα ώστε να ξέρει πότε θα πρέπει να διεισδύσει και πότε να εκτελέσει από μακριά.
Επιπροσθέτως, η διαχείριση των επιθέσεων ανάλογα με τον χρόνο αλλά και το διάβασμα της άμυνας βοηθάνε αρκετά στη σωστή επιλογή «εκτέλεσης» πράγμα που χρήζει απαραίτητη τη σωστή κρίση του «οργανωτή» με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στους Walkup και Σλούκα που καλούνται να είναι άκρως οικονομικοί.
Έλεγχος ρυθμού χρησιμοποιώντας το χαμηλό ποστ
Ένα ακόμα πολύ σημαντικό κομμάτι της επιθετικής λειτουργίας του Ολυμπιακού που μπορεί να τον βοηθήσει να ελέγξει τον ρυθμό, ιδίως απέναντι σε μια ομάδα σαν τη Μονακό, είναι η τροφοδοσία του ποστ.
Τα «τάισμα» του ποστ είναι μια τακτική επιλογή που έχει ως σκοπό αφενός την έμμεση αλλά και άμεση -σποραδικά- δημιουργία και αφετέρου τον έλεγχο του χρόνου της επίθεσης.
Μια παρόμοια τακτική, ίσως όχι το ίδιο αποδοτική, χρησιμοποιεί και η Μονακό σε μικρότερο βαθμό για να μπορέσει να κοντρολάρει τα «ατίθασα» γκαρντ της.
Ο Ολυμπιακός τροφοδοτώντας τον Φαλ κερδίζει διπλά, αφού έκτος από τον έλεγχο του χρόνου, μπορεί να βγει κερδισμένος και στη δημιουργία διαδρόμων στο «άνοιγμα» της άμυνας, αλλά και στη «φθορά» των αντιπάλων της με φάουλ.
Όσο περισσότερο απειλούν οι ψηλοί, τόσο πιο πολλοί χώροι δημιουργούνται για τους περιφερειακούς, με τα σουτ μετά από drive and kick δηλαδή διείσδυση και πάσα έξω (τις περισσότερες φορές στην αδύνατη πλευρά για άμεση εκτέλεση ή εκτέλεση μετά από εξτρά πάσα) να είναι τα σουτ που «ψάχνει» ο φετινός Ολυμπιακός να εκτελέσει μιας και είναι το καλύτερο και πιο αποδοτικό κομμάτι της επίθεσης του.