Υπάρχουν πολλές ιστορίες που έχουν μείνει στη μνήμη από ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό, αλλά αυτό που συνέβη το 1942 ήταν κάτι το μοναδικό. Μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, ιδρύθηκε η Ένωση Ελλήνων Αθλητών, η οποία διοργάνωνε αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, με στόχο την προσπάθεια αναγέννησης του ποδοσφαίρου στη χώρα. Στο πλαίσιο αυτό, την άνοιξη εκείνης της χρονιάς οργανώθηκε ένα φιλικό μεταξύ Παναθηναϊκού και ΑΕΚ στο γήπεδο της Λ. Αλεξάνδρας, με 15 χιλιάδες φιλάθλους να κατακλύζουν τις εξέδρες. Μια επιτροπή μάλιστα από παίκτες των δύο ομάδων πήγε στο γραφείο του Απ. Νικολαϊδη, ζητώντας του ένα μέρος των εισπράξεων να διατεθεί στο νοσκομείο “Σωτηρία” για τους ασθενείς από φυματίωση. Ο Νικολαϊδης τους ενημέρωσε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη στιγμή που αφενός το γήπεδο το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί, αφετέρου είχαν σκοπό να κρατήσουν όλα τα κέρδη από τα εισιτήρια.
Οι ποδοσφαιριστές αποφάσισαν να μη βγουν στον αγωνιστικό χώρο, αλλά πήγαν από εξέδρα σε εξέδρα και ενημέρωσαν τον κόσμο για όσα είχαν προηγηθεί. Οι φίλαθλοι που βρίσκονταν στις εξέδρες εξοργίστηκαν και εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο καταστρέφοντας τα πάντα, ενώ συγχρόνως ακούγονταν συνθήματα υπέρ των παικτών.
Τα επεισόδια μάλιστα πήραν μεγαλύτερη έκταση, όταν οι ποδοσφαιριστές και ο κόσμος προχώρησαν σε πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της Αθήνας. Μια μεγάλη διαδήλωση του ποδοσφαίρου κατά της κατοχής. Μετά από λίγο η διαδήλωση “διαλύθηκε”, αλλά πάρθηκε η απόφαση από τους παίκτες να γίνει (ανεπίσημο) πρωτάθλημα στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ, το οποίο μάλιστα σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με τις εισπράξεις να δίνονται σε αθλητές που είχαν ανάγκη.