Στον όμιλο όπου η Πορτογαλία τα βρήκε σκούρα, έπαιξε μόλις 19 λεπτά με την Ισλανδία στο 1-1 της πρεμιέρας, ενώ έμεινε στον πάγκο στο 0-0 με την Αυστρία.
Στο τελευταίο παιχνίδι που έδωσε και την πρόκριση στην ομάδα του παρότι ήρθε και πάλι ισόπαλη 3-3, μπήκε στο ημίχρονο στη θέση του πολύπειρου Μουτίνιο και συνέβαλε ώστε να διαμορφωθεί το τελικό σκορ και να περάσουν οι Ίβηρες στους 16, ως μία από τις 4 καλύτερες τρίτες ομάδες του τουρνουά.
Πλέον είχε κερδίσει με το σπαθί του θέση βασικού, αγωνιζόμενος 74 λεπτά στον ημιτελικό με την Ουαλία. Έγινε αλλαγή αφού η ομάδα του είχε ήδη καθαρίσει το ματς προηγούμενη 2-0 μέσα σε 4 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο.
Στον τελικό έγινε αλλαγή λόγω τραυματισμού στο 79, αλλά ακόμη κι έτσι συνέβαλε ώστε η Πορτογαλία να πάρει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας της καθώς ο Έντερ που πέρασε στη θέση του ήταν ο χρυσός σκόρερ της ομάδας του. Ο δρόμος της επιτυχίας για το νεαρό, είχε ανοίξει διάπλατα.
