Oταν το 2005 για τη μετάδοση των τελικών του ΝΒΑ υποχρεώθηκα να μείνω για μια εβδομάδα στο Ντιτρόιτ κατάλαβα από πρώτο χέρι γιατί αποκαλούσαν την πόλη ‘’ την πιο άσχημη σε όλο τον κόσμο’’. Εκείνα τα χρόνια το κέντρο του Ντιτρόιτ ήταν ένα ατελείωτο γκέτο, οι πλατείες στέκια ναρκομανών ζητιάνων και τύπων που το ποινικό τους μητρώο χωρούσε σε τόμο εγκυκλοπαίδειας. Αν σε έπιανε η νύχτα σε εκείνες τις γειτονιές διαπίστωνες ότι κεντρικός φωτισμός δεν υπήρχε. Το ημερήσιο σπορ ήταν η….σκοποβολή στις λάμπες φωτισμού των δρόμων που κανείς δεν έκανε τον κόπο να αντικαταστήσει. Ο πληθυσμός της πόλης είχε πέσει κάτω από το εκατομμύριο αφού όποιος είχε τον τρόπο μετακόμιζε στα εύπορα προάστια, οι θρυλικές αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν ήδη βάλει λουκέτο εκτοξεύοντας το ποσοστό ανεργίας στο αδιανόητο 20% και η εξίσου θρυλική Motown η εταιρεία που μας έμαθε τους θρύλους της soul υπήρχε μόνο σε αναμνηστικά μπλουζάκια για τουρίστες νοσταλγούς σαν και του λόγου μου.
Φυσικά,η εγκληματικότητα ήταν στο φόρτε της και το Ντιτόιτ θύμιζε τη sin city του ομώνυμου κόμιξ. Και εγκληματικότητα δεν υπήρχε μόνο στους δρόμους. Ο δήμαρχος εκείνων των χρόνων το 2009 καταδικάστηκε σε28 χρόνια φυλάκιση με ένα κατηγορητήριο που ξεκινούσε με τις λέξεις απάτη κατά του δημοσίου και τελείωνε με τη λέξη συνωμοσία. Στο ενδιάμεσο βάλτε ότι φαντασθείτε δεν παίζει και μεγάλο ρόλο.
Στο Ντιτρόιτ δεν με ξανάβγαλε ο δρόμος μου αλλά δεν μου προξένησε έκπληξη όταν έμαθα ότι το 2013 έγινε η πρώτη πόλη στον κόσμο που κήρυξε επίσημα πτώχευση, κατάσταση στην οποία έμεινε για μια διετία. Από τότε ξεκίνησε μια διαδικασία αναγέννησης της περιοχής και σήμερα δειλά-δειλά το κέντρο αρχίζει να μοιάζει λίγο πιο ανθρώπινο. Δεν ήταν έκπληξη ότι για πρώτη φορά (το 2019) στην ιστορία τους τόσο οι Πίστονς όσο και η ομάδα χόκεϊ της πόλης οι Ρεντ Γουίνγκς μετέφεραν την κοινή τους έδρα στο κέντρο, σε ένα νεόκτιστο γήπεδο εγκαταλείποντας το ιστορικό Ομπερν Παλάς που βρίσκεται 60 χιλιόμετρα μακριά. Κάτι έμοιαζε να κινείται στον αθλητισμό μιας πόλης που είχε τέσσερις επαγγελματικές ομάδες που είχαν πάρει διαζύγιο με την επιτυχία! Οι Ρεντ Γουίνγκς κρατούσαν δειλά το λάβατο του Ντιτρόιτ αλλά και αυτοί έμοιαζαν με περασμένα μεγαλεία. Η ομάδα με τους περισσότερους τίτλους στο χόκει (11 πρωταθλήματα) έχει να παίξει σε τελικούς πλέι οφ από το 2009! Oι Τάιγκερς στο μπέιζμπολ χωρίς ανάλογη ιστορία έχουν φτάσει δύο φορές όλες κι όλες σε τελικούς πλέι οφ από το 1984 όταν κέρδισαν τον τελευταίο τίτλο πρωταθλητή στην ιστορία τους. Oι Πίστονς στο μπάσκετ είναι καταδικασμένοι να ζουν με τις μέρες των ‘’κακών παιδιών’’ και τον τρίτο τίτλο του 2004 και φέτος έγιναν συνώνυμοι του ανέκδοτου όταν ισοφάρισαν το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ με 28 ήττες στη σειρά! Κάπως έτσι έμοιαζαν καταδικασμένοι να ακολουθήσουν τη μοίρα των υπόλοιπων ομάδων της πόλης και οι Λάινς στο φουτμπολ.
Μέχρι φέτος, μέχρι χθες! Οι Λάιονς έκαναν δεύτερη στη σειρά νίκη στα πλέι οφ όταν έβγαλαν νοκ άουτ και τους Μπακς με 31-23. Και πλέον τους χωρίζει μόνο μια νίκη από την παρουσία τους για πρώτη φορά στην ιστορία τους από ένα Super Bowl. Μια ομάδα που κυριάρχησε στα 50’s αλλά πήρε τον τελευταίο της τίτλο τοι 1957, δέκα χρόνια πριν μπει στη ζωή του αμέρικαν φουτμπολ το Super Bowl! Το πώς έγινε εφικτό να βγει φως από τα (αθλητικά) χαλάσματα του Ντιτρόιτ μοιάζει με μια παραμυθένια ιστορία αναζήτησης διαμαντιών στα σκουπίδια. Πασπαλισμένης με μπόλικες δόσεις καλού κάρμα! To 1963 o δισέγγονος του θρυλικού αυτοκινητοβιομηχάνου Χένρι Φορντ έγινε ο ιδιοκτήτης του 100% της ομάδας. Η παράδοση του φουτμπολ λέει ότι όταν μια οικογένεια εμπλέκεται με την ιδιοκτησία μιας ομάδας δεν την εγκαταλείπει ποτέ πλην εξαιρετικών και ακραίων συνθηκών ή έλλειψης κληρονόμων. Ο Κλέι Φορντ κράτησε την ομάδα μέχρι τον θάνατο του το 2014 χωρίς κάποια σημαντική επιτυχία και στη συνέχεια αυτή πέρασε στην κατοχή της συζύγου του. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας της τιμώντας την παράδοση κράτησε την ομάδα που βολόδερνε και δεν είχε στον ήλιο μοίρα μέχρι το 2020 και τη μεταβίβασε στην αντιπρόεδρο κι κόρη της Σέιλα Φορντ Χαμπ, που ήδη ήταν ενεργή και στην ουσία είχε ξεκινήσει να διοικεί την ομάδα. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της NFL που η προεδρία μιας ομάδας περνούσε από γυναίκα σε γυναίκα. Δεν ασχολήθηκαν και πολλοί είναι η αλήθεια αφού στο πρόσωπο της 60χρονης απόφοιτης του Γέιλ άλλοι έβλεπαν μια αδιάφορη περίπτωση ιδιοκτήτριας στην χειρότερη ομάδα της λίγκας και άλλοι μια….Κάμεροιν Ντίαζ από την ταινία Any given Sunday που κάποια στιγμή θα πουλούσε και θα….έσπαγε την παράδοση. Έκαναν όμως λάθος. Η κυρία Σέιλα Φορντ αποδείχθηκε ‘’σιδηρά’’.
Ήξερε όλες τις παθογένειες της ομάδας εκ των έσω και σόκαρε τον κόσμο του φουτνπολ με την πρώτη της απόφαση. Απέλυσε την ίδια μέρα ταυτόχρονα τον τζένεραλ μάνατζερ και τον προπονητή των Λάιονς που είχαν μια αντιπαλότητα ετών μεταξύ τους θεωρώντας ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους αποτυχίας. Στο τέλος της σεζόν ήταν εκείνη που έπεισε όλους τους υπόλοιπους ότι η ομάδα έπρεπε να περιμένει τον ασίσταντ της Νέας Ορλεάνης Μπρεντ Κάμπελ μέχρι να τελειώσει τις υποχρεώσεις του στα πλέι οφ. Το ρίσκο απέδωσε καρπούς και πριν καν φτάσει στα μισά η εξαετής συμφωνία των δύο πλευρών οι Λάιονς έχουν ήδη πετύχει περισσότερα από όσα περίμεναν. Με το νέο τζένεραλ μάνατζερ Μπεν Χολμς, ένα γκουρού των δημοσίων σχέσεων στο πλευρό της η Σέιλα Φορντ άρχισε να ξανακτίζει την ομάδα. Τον Μάρτιο του 2021 οι Λάιονς έκαναν την κίνηση που άλλαξε την ιστορία τους. Έστειλαν στο Λος Αντζελες τον επί σειρά ετών κουόρτερμπακ τους Μάθιου Στάφορντ, ιδιαίτερα αγαπητό στους φιλάθλους της ομάδας για να του δώσουν την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα με τους Ραμς. O Στάφορντ πήρε το πρωτάθλημα που ήθελε το 2022 με τους Ραμς αλλά οι πραγματικά κερδισμένοι αποδείχθηκαν οι Λάιονς. Στη θέση του πήραν ως αντάλλαγμα τον Τζάρεντ Γκοφ, έξι χρόνια νεότερο του Στάφορντ για τον οποίο οι Ραμς πίστευαν ότι δεν μπορούσε να αντέξει την πίεση των πλέι οφ και τον πρωταθλητισμό. Ούτε τρία χρόνια αργότερα στον πρώτο γύρο των φετινών πλέι οφ οι κουόρτερμπακ που άλλαξαν θέση βρέθηκαν αντιμέτωποι. Ο Γκοφ και οι Λάιονς έστειλαν μετά από ένα δραματικό αγώνα για διακοπές τους Ραμς και τον Στάφορντ. Μερικοί από τους παίκτες που διάλεξαν στα ντραφτ χάρη στις επιλογές που πήραν από εκείνη την ανταλλαγή ήταν οι καλύτεροι του αγώνα για τα Λιοντάρια! Μια νίκη αργότερα απέχουν πλέον ένα βήμα από το Σούπερ Μπόοουλ. Και η κατεστραμμένη πόλη έδρα τους έχει βρει ελπίδα και λόγο να χαμογελάει. Με 1,5 λεπτό για το τέλος του αγώνα με τους Μπακς όταν ο Μπαρνς έκανε το καθοριστικό interception που έστειλε τους Λάιονς στο Σαν Φραντσίσκο για τους τελικούς της περιφέρειας 66.000 κόσμος στο γήπεδο ζούσε το όνειρο του. Και η κάμερα έπιασε τη μοναχική φιγούρα μιας κυρίας στο κέντρο του θεωρείου της να παρακολουθεί χαμογελαστή τα δρώμενα. Δεν θα μάθουμε αν η απόφοιτη του Γέιλ χαμογελούσε γιατί τίμησε την οικογενειακή παράδοση και το DNA του Χένρι Φορντ ή γιατί έβλεπε παντού γύρω της τα πανώ των οπαδών των Λάιονς που έγραφαν ‘’Σέιλα και Μάρθα σας ευχαριστούμε που μείνατε στην ομάδα. Η πόλη και οι Λάιονς θα σας αγαπάνε για πάντα’’.
