Βλέποντας τον αθλητισμό με την ευρύτερη έννοια, παρουσιάζονται παρακάτω ίσως οι σημαντικότερες μάχες όλων των εποχών.
Διαλέξαμε μια από κάθε άθλημα, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να αναφερθούν περισσότερες κόντρες σε παιχνίδια ποδοσφαίρου ή ίσως και πυγμαχίας, τις οποίες δεν συμπεριλάβαμε στο αφιέρωμα.
Ποδόσφαιρο: Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα
Από ντέρμπι στο ποδόσφαιρό άλλο τίποτα. Είναι γνωστές οι διαμάχες Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ – Λίβερπουλ, Σέλτικς – Ρέιντζερς, Μπόκα Τζούνιος – Ρίβερ Πλέιτ, ή και αυτή με ελληνικό ενδιαφέρον, Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, όμως θα σταθούμε στη μάχη του “classico” στην Ισπανία. Οι πολιτικές προεκτάσεις δύσκολα επηρεάζουν τόσο έντονα τον αθλητισμό, αλλά η ιστορία της Ισπανίας έμελε να διαμορφώσει τη μοίρα ίσως των δύο κορυφαίων ποδοσφαιρικών ομάδων στον κόσμο.
Η σύγκρουση ξεκινά πριν από 500 χρόνια μεταξύ των περιοχών της Καταλωνίας και της Καστίλης. Από τη μία ένα μεγάλο λιμάνι, οικονομικό κέντρο της περιοχής, με την κοινονικοπολιτική του ατμόσφαιρα και από την άλλη οι συντηρητικοί καθεστωτικοί στο κέντρο της ιβηρικής χερσονήσου, σε μια φυσικά οχυρωμένη περιοχή που έπαιρνε τις αποφάσεις αφού εκεί βρισκόταν το κοινοβούλιο, ήταν η αιτία για τις πρώτες διαμάχες, κυρίως όμως σε πολιτικό επίπεδο.
Από την δημιουργία των ομάδων στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, άρχισαν οι πολιτικές παρεμβάσεις στον αθλητισμό και κυρίως με τον δικτάτορα, Φράνκο ο οποίος δείχνει να κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να φέρει σε πλεονεκτική θέση τους “μερένχες”. Αυτό βέβαια ήταν κάτι που συνέβαινε από τα πρώτα χρόνια, αφού αρκετά πριν τον Ισπανικό εμφύλιο είχε οριστεί το βασιλικό λευκό ως χρώμα της εμφάνισης στη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ ο Φράνκο ήταν αυτός που φρόντισε να δώσει και τον τίτλο “βασίλισσα” στην αγαπημένη του ομάδα.
Σε επίπεδο συλλόγων οι μετεγγραφές παικτών από την μια ομάδα στην άλλη θα πυροδοτήσουν την ήδη βεβαρημένη ατμόσφαιρα, ξεκινώντας με τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο που τελικά αγωνίστηκε με την φανέλα της Ρεάλ τη δεκαετία του ’50. Η μετάβαση του Γιόχαν Κρόιφ από τους μερένχες στη Μπάρτσα θα ρίξει ακόμα περισσότερο λάδι στην φωτιά, αλλά θυμηθείτε και την αντίδραση των καταλανών στην μετεγγραφή του Λουίς Φίγκο, που του πέταξαν ακόμα και μια γουρουνοκεφαλή, όταν αυτός αγωνίστηκε στο Καμπ Νόου με τη φανέλα της βασίλισσας. Βάζοντας και τους αριθμούς στο παιχνίδι, η Ρεάλ μετρά 83 νίκες στην ιστορία της, στα μεταξύ τους παιχνίδια, η Μπάρτσα 81, ενώ έχουν έρθει 40 φορές ισόπαλες.
Ποδηλασία: Φάουστο Κόπι – Τζίνο Μπάρταλι
Ο Φάουστο Κόπι έφτασε στην κατάκτηση δύο ποδηλατικών γύρων Γαλλίας αλλά και πέντε γύρων Ιταλίας, ενώ ο Τζίνο Μπάρταλι νίκησε σε δύο Tour de France και τρία Giro d’ Italia. Θα μπορούσαν να είχαν πολύ περισσότερες νίκες, αν οι δύο ποδηλάτες δεν έπεφταν πάνω στην περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Βέβαια ακόμα κι έτσι όπως κύλισαν τα πράγματα, στάθηκαν αφορμή για να διχάσουν ένα ολόκληρο έθνος, με τους Ιταλούς τιφόσι να ταυτίζονται είτε με την βιομηχανική Ιταλία του βορρά, της χλιδάτης ζωής, της απιστίας και της καλοπέρασης, ταυτιζόμενοι με το πρόσωπο του Κόπι, είτε με την φτωχή, αγροτική Ιταλία του νότου, της πίστης στο θεό που εξέφραζε με την συμπεριφορά του ο Μπάρταλι.
Στα αθλητικά πλαίσια η μονομαχία ξεκινά από την στιγμή που ο νεότερος Κοπι είχε έρθει ως βοηθός στην ομάδα του Μπάρταλι. Μάλιστα σε έναν αγώνα στην Ελβετία ήταν δεδομένο ότι ο Κόπι θα παρείχε τις υπηρεσίες του στον αρχηγό του, όμως αυτός επιτέθηκε την στιγμή που ο Μπάρταλι έπινε μερικές γουλιές νερό, φτάνοντας έτσι στη νίκη. Αυτό ήταν η αιτία για να ξεκινήσει μια από τις μεγαλύτερες κόντρες στην ποδηλατική ιστορία, αφού οι δυο τους δεν χαρίστηκαν ποτέ για λογαριασμό του άλλου, ανεβάζοντας κατακόρυφα το ενδιαφέρον για την ποδηλασία. Η αντιπαράθεση ήταν τόσο έντονη που έφτασαν στο σημείο να τιμωρηθούν από την Ιταλική ομοσπονδία, μιας και οι δυο τους προτιμούσαν να δώσουν τη νίκη σε άλλο, ξένο ποδηλάτη, προκειμένου να μην κερδίσει ο συμπατριώτης – αντίπαλός του.
Τένις: Μαρτίνα Ναβρατίλοβα – Κρίς Έβερτ
Επικά ματς στο τένις θα μας έρθουν πολλά στο μυαλό. Μάχες όπως αυτές του ΜακΈνρο με τον Μπόργκ παλαιότερα, του Σάμπρας με τον Άγκασι ή και τελευταία αυτές των Ναδάλ – Φέντερερ, αλλά συγκριτικά η πιο αμφιλεγόμενη μάχη ήταν αυτή της Μαρτίνα Ναβρατίλοβα με την Κρις Έβερτ.
Οι δύο αθλήτριες έχουν τεθεί αντιμέτωπες, ούτε λίγο, ούτε πολύ, 80 φορές στην καριέρα τους, εκ των οποίων οι 60 ήταν σε τελικούς, με τη Ναβρατίλοβα να μετρά 43 νίκες και 37 ήττες. Σκεφθείτε ότι έχουν αναμετρηθεί 14 φορές σε τελικούς γκραν σλάμ με την Αμερικανίδα να παίρνει τις 10 από αυτές. Στην περίοδο από το 1982 μέχρι το ’86 οι δύο αθλήτριες κέρδισαν τα 18 από τα 19 τουρνουά γκραν σλάμ που είχανε γίνει.
Βέβαια, η κόντρα δεν σταματάει εκεί, αφού είχαν εντελώς διαφορετικό στιλ παιξίματος, δημιουργώντας η καθεμία το δικό της φάν κλάμπ στο τένις.
Κρίκετ: Ινδία – Πακιστάν
Την περασμένη Τετάρτη η Ινδία κέρδισε το Πακιστάν στα ημιτελικά του παγκοσμίου κυπέλλου κρίκετ και μάλιστα για πέμπτη φορά σε ισάριθμες διοργανώσεις, σε μια από τις πιο αμφίρροπες μάχες στον αθλητισμό. Στην συγκεκριμένη αναμέτρηση υπάρχει πολύ μεγάλη ένταση και πάθος, μιας και αυτή η “σύγκρουση” δεν διατηρείται μόνο σε αθλητικά πλαίσια.
Οι δύο χώρες, από το 1947 που έχει αποχωρήσει η Αγγλία από τις αποικιοκρατίες της, έχουν πολεμήσει μεταξύ τους τρεις φορές. Επίσης το πάθος των κατοίκων της Ινδίας και του Πακιστάν για το κρίκετ τους έχει φανατίσει, με τους Ινδούς να πέφτουν το λιγότερο σε κατάθλιψη σε περίπτωση ήττας, ενώ οι Πακιστανοί αποδεδειγμένα δεν διστάζουν ακόμα και να δολοφονήσουν τον προπονητή τους, όπως είχαν πράξει το 2007.
Φόρμουλα 1 Αλέν Πρόστ – Άιρτον Σένα
Από το 1985 μέχρι και τον τραγικό θάνατο του Σένα, το 1994, όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα κατακτήθηκαν από δύο οδηγούς, τον Αλέν Προστ και τον Άιρτον Σένα. Η μάχη μπορούμε να πούμε ότι ξεκίνησε το 1998 όταν ο Βραζιλιάνος αγωνίστηκε με την McLaren, ως ομόσταυλος του Προστ.
Όπως ήταν λογικό ο Γάλλος είχε το πρόσταγμα στην ομάδα, ως μεγαλύτερος και πιο έμπειρος, αλλά ο Σένα είχε διαφορετική άποψη. Εκείνη τη χρονιά, στο γκράν πρί της Πορτογαλίας ο Σένα προσπάθησε να αποτρέψει επίθεση του Πρόστ, στέλνοντας τον ομόσταυλό του εκτός πίστας. Ωστόσο ο Γάλλος επανήλθε και νίκησε στο γκραν πρι, αλλά τελικά στο πρωτάθλημα ο Άιρτον Σένα πήρε τον τίτλο.
Το 1989 τα πράγματα μπορεί να ήταν ακόμα χειρότερα. Ο Σένα δεν τήρησε τον κανονισμό της ομάδας και εμπόδισε στο γκραν πρι του Σαν Μαρίνο τον Πρόστ, ενώ στο τελευταίο αγώνα εκείνης της χρονιάς στη Σουζούκα, είχε γίνει ακριβώς το ίδιο με αντίθετους πρωταγωνιστές. Ο Βραζιλιάνος εκεί νίκησε, αλλά στην συνέχεια είχε ακυρωθεί για αντικανονική οδήγηση στο σικέιν, και έτσι με την αφαίρεση βαθμών ο Προστ στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Οι εντάσεις συνεχίστηκαν μέχρι και που ο Γάλλος αγωνίστηκε για λογαριασμό της Ferrari, αλλά πέρα από όλες αυτές τις συγκλονιστικές μάχες που καθήλωσαν τον κόσμο στις τηλεοράσεις του, οι δύο πιλότοι είχαν μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλο, κάτι που τονίζει το μεγαλείο των χαρακτήρων τους.
Πυγμαχία Μοχάμεντ Άλι – Τζο Φρέιζερ
Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα που από τη φύση της έχει δημιουργήσει πολλές μεγάλες αντιπαλότητες στο παρελθόν, αλλά καμία από αυτές δεν φαίνεται να συγκρίνεται με αυτήν των Μοχάμεντ Άλι και Τζό Φρέιζερ. Η πρώτη φορά που συγκρούστηκαν ήταν στην Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης το 1971, όπου μέχρι εκείνη τη στιγμή και οι δύο παρέμεναν ανίκητοι. Το ενδιαφέρον γι αυτό τον αγώνα ήταν τόσο μεγάλο που ο γνωστός τραγουδιστής, Φράνκ Σινάτρα είχε δεχθεί να βγάζει φωτογραφίες προκειμένου να δει το παιχνίδι από κοντά. Ο Φρέιζερ είχε κερδίσει στα σημεία τον Άλι, αλλά αυτό ήταν η αρχή μιας ένδοξης σελίδας της ιστορίας του αθλήματος.
Η δεύτερη αναμέτρηση είχε γίνει και αυτή στην Νέα Υόρκη τρία χρόνια αργότερα, με τον Άλι να παίρνει το αίμα του πίσω, φτάνοντας το σκορ στο 1-1. Η τρίτη και τελευταία μεταξύ τους αναμέτρηση δόθηκε στις Φιλιππίνες για το πολύ γνωστό “The Thrilla in Manila”, όπου ο Φρέιζερ δεν μπήκε ποτέ να παίξει στον 15ο γύρο. Και οι δύο πρόσφεραν θέαμα μοναδικής ποιότητας και πολλοί την χαρακτηρίζουν ως την μεγαλύτερη μάχη όλων των εποχών. Μετά την αναμέτρηση ο Άλι χαρακτήρισε αυτό το παιχνίδι ως “το πιο κοντινό πράγμα στον θάνατο”, ενώ είχε παραδεχθεί ότι δεν μπορούσε να δώσει τις γροθιές που έβγαζε ο αντίπαλός του.
Μπέιζμπολ: Νιού Υόρκ Γιάνκις – Μπόστον Ρεντ Σόξ
Η μεγαλύτερη κόντρα στα αμερικάνικα αθλήματα η οποία εκκολάπτεται για περισσότερο από 100 χρόνια προέρχεται από τις ομάδες μπέιζμπολ της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης. Μπορεί οι νίκες των νεοϋορκέζων να είναι συντριπτικά περισσότερες στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, νικώντας κάθε φορά από το 1918 μέχρι και το 2004, όμως πριν από 7 χρόνια η Βοστόνη έβαλε τέλος στο ασταμάτητο σερί τους. Όπως οι ίδιοι την χαρακτηρίζουν είναι η πιο γλυκιά εκδίκηση που θα μπορούσαν να πάρουν. Από τότε βέβαια οι δύο ομάδες θεωρούνται ισοδύναμες, ανεβάζοντας τον πήχη της θεαματικότητας στα μεταξύ τους παιχνίδια.
Γκολφ: Αμερική – Ευρώπη
Στα πρώτα του χρόνια, το Ράιντερς Καπ ήταν ένας απλός περίπατος για τους αμερικάνους γκολφέρ έχοντας κερδίσει 20 φορές τον τίτλο από τις 25 που είχε διεξαχθεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Όμως, το 1985, με πρωτεργάτες τους Άγγλους, οι Ευρωπαίοι κατάφεραν να φανούν πολύ ισχυρότεροι και να φτάσουν στη νίκη. Για τα επόμενα δύο χρόνια οι παίκτες της γηραιάς ηπείρου υπερασπίζονταν τον τίτλο, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό και το ενδιαφέρον. Αυτό πολλαπλασιάστηκε το 1999 όταν οι αμερικανοί κατάφεραν να πάρουν την τελευταία ημέρα τον τίτλο, οι οποίοι το γιόρτασαν με έξαλλους πανηγυρισμούς. Τελικά η ιστορία έχει δείξει ότι το Ράιντερς Καπ είναι η διοργάνωση που αναδεικνύει τους σπουδαίους παίκτες, ή ακόμα και ότι μετατρέπει σε θρύλους τους καλούς παίκτες του γκολφ.
Μπάσκετ: Λέικερς – Σέλτικς
Η κόντρα των Μπόστον Σέλτικς με τους Λος Άντζελες Λέικερς ίσως να είναι και η μεγαλύτερη στον χώρο του μπάσκετ και στο ΝΒΑ. Η μεταξύ τους αναφορές ήταν πολύ έντονες μέχρι και την δεκαετία του ’90, όπου αγωνιζόταν ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Λάρι Μπέρντ, αλλά από το 2008 αναθερμάνθηκε και πάλι αυτή η “σχέση”, αφού οι δύο ομάδες συναντήθηκαν και πάλι στους τελικούς για πρώτη φορά, μετά από 21 χρόνια.
Εκεί οι Σέλτικς πήραν τη νίκη με 4-2, ενώ δύο χρόνια αργότερα οι ίδιες ομάδες συναντήθηκαν και πάλι, στους τελικούς του 2010 με τους Λεικερς να παίρνουν τη νίκη αυτή τη φορά στο 7ο παιχνίδι. Συνολικά, Σέλτικς και Λέικερς μετρούν τα περισσότερα πρωταθλήματα στο ΝΒΑ, φτάνοντας τις 33 νίκες στα 64 πρωταθλήματα που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Η ομάδα της Βοστόνης έχει 17 τρόπαια και οι Λέικερς 16.
Είναι αναμφίβολο ότι όλα τα παραπάνω πρεσβεύουν τον αθλητισμό στον πλανήτη μας. Άνθρωποι κάθε κοινωνικού επιπέδου, χρώματος και εθνικότητας βγάζουν τα ίδια συναισθήματα μέσα από μια διαδικασία που δείχνει κοινή για όλους, την ανθρώπινη προσπάθεια που μέσα από κανόνες μπορεί να δημιουργήσει απίστευτα συναισθήματα στους θεατές, που για οποιονδήποτε λόγο ταυτίζονται με κάθε άθλημα. Αυτή είναι και η ομορφιά του αθλητισμού. Για να συμπληρωθεί η δεκάδα θα πρέπει να προστεθεί ακόμα ένα θέμα, για το οποίο θα θέλαμε τη γνώμη σας. Ποια πιστεύετε ότι μπορεί να έχει παραλειφθεί?