Η Ναταλία Παπουνίδου, έχει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής από αυτόν του μέσου Έλληνα, έχοντας εντάξει τον αθλητισμό στην ζωή της, την αγιογραφία και την ορειβασία.
Τρέχει τις καθημερινές, αλλά και τις γιορτές. Τις εργάσιμες και τις αργίες. Χειμώνα και καλοκαίρι, πρωί αλλά και βράδυ. Κι όχι μόνο τρέχει, αλλά κάνει και ορειβατικό μαραθώνιο, επειδή της αρέσει. Κάθε Σαββατοκύριακο, η ανάβαση βουνών είναι η καθιερωμένη της δραστηριότητα. Επί 12 μήνες το χρόνο και 52 εβδομάδες. Τρέχει διαρκώς. Από μαραθωνίους στην άσφαλτο, ως τα κακοτράχαλα βουνά και τους ορεινούς όγκους, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από τον Όλυμπο και την Γκαμήλα, ως τη Ροδόπη και το Σμόλικα. Από τις Άλπεις ως και τα ψηλά, παρθένα βουλγαρικά βουνά. Ο λόγος για τη Ναταλία Παπουνίδου, την κορυφαία Ελληνίδα δρομέα βουνού, που ετοιμάζεται να τρέξει, το Νοέμβριο, στο Νεπάλ και το Κατμαντού, σ’ έναν αγώνα ζωής, που κέρδισε ως έπαθλο, με την πρόσφατη πρωτιά της στο Μαραθώνιο του Ολύμπου, τον περασμένο Ιούνιο, και που της έδωσε ως ανταμοιβή τη συμμετοχή της στο “Solu Khumbu trial 2011”, που διοργανώνει ετησίως ο Dachhiri Dawa Serpa (Νταχίρι Ντάουα Σέρπα), ένας από τους πλέον φημισμένους σέρπα των Ιμαλαΐων.Η ιστορία της 46χρονης, σήμερα, Ναταλίας δεν είναι μικρή και δεν περιορίζεται μόνο στα ορεινά μονοπάτια ή τις σκληρές διαδρομές των μαραθωνίων.
Το επάγγελμά της είναι αγιογράφος κι έχει και στο χώρο αυτό μια σημαντική διαδρομή και αναγνώριση, στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης- και όχι μόνο. Γεννήθηκε από Έλληνα πατέρα στη Γεωργία κι εκεί έζησε τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής της. Στο διάστημα αυτό σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Τιφλίδας και πρόλαβε να τελειώσει τη Σχολή Αεροσυνοδών της χώρας. Τα στενά όρια των αεροσκαφών, όμως, δεν την έθελγαν και προτίμησε τους ανοιχτούς- έστω και επίπονους- ορεινούς ορίζοντες. Με την ολοκλήρωση των σπουδών της το 1986 κι ως το 1991 ταξίδευσε, ως αεροσυνοδός, σε πολλά σημαντικά, ορθόδοξα κέντρα κι απέκτησε εμπειρία στην αγιογραφία από τις επισκέψεις της σε μεγαλοπρεπείς ναούς. Το 1991, οι πολιτικό-κοινωνικές αλλαγές στην Κεντροανατολική Ευρώπη την οδήγησαν στην Ελλάδα, όπου άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την αγιογραφία.
Είναι μέλος της Ομάδας των παλιννοστούντων Ελλήνων, ομογενών καλλιτεχνών και έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Το έργο της έχει αποσπάσει αξιόλογες κριτικές και αφιερώματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει αποτελέσει αντικείμενο μεταπτυχιακής εργασίας. Η Ναταλία Παπουνίδου ασχολήθηκε ενεργά με τον αθλητισμό και κατέληξε στον ορειβατικό αθλητισμό. Ως αθλήτρια πήρε μέρος σε αρκετούς μαραθωνίους και το ρεκόρ της στη διαδρομή είναι 3 ώρες και 28 λεπτά, στην Πέλλα, το 2008. Έχει πάρει μέρος σε Ορειβατικούς Μαραθώνιους και βραβεύθηκε τρεις φορές, αλλά και στον κλασικό Μαραθώνιο δρόμο της Αθήνας, όπου κατέλαβε την τέταρτη θέση Μακεδονίας-Θράκης. Είναι μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου ΣΕΟ στη Θεσσαλονίκη.Όλη η ζωή της είναι ένας διαρκής αγώνας δρόμου. Από την κορυφή του Ολύμπου, ως τα μεγάλα βουνά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Για την ίδια, η αναμονή του Σαββατοκύριακου και η ευκαιρία των ορεινών εξορμήσεων, είναι ό,τι για τον πολύ κόσμο η ανάγκη ξεκούρασης και διασκέδασης σ’ αυτό το διάστημα. Τη συναντήσαμε στο μικρό και καλαίσθητο εργαστήρι αγιογραφίας, που διατηρεί στην παραλία της Θεσσαλονίκης, πολύ κοντά στον Λευκό Πύργο και της θέσαμε τα ερωτήματά μας για την πράγματι ξεχωριστή αυτή αθλητική επιλογή της. Μας είπε, με τον πιο απλό και φυσικό τρόπο: “Ψυχολογικά είμαι έτοιμη για το καλύτερο. Νιώθω πως έχω ακόμα αρκετά χρόνια για να τρέχω στους δρόμους και τα βουνά. Πλέον έχω περιοριστεί περισσότερο στα βουνά γιατί με ενθουσιάζουν. Η ζωή μου είναι οι κορυφές. Δεν πάω μόνο για να τρέξω, αλλά για να φθάσω στην κορυφή. Έχουμε καταπληκτικά βουνά στην Ελλάδα και τα περισσότερα τα έχω ανέβει. Προτιμώ, όμως, τρία βουνά που για μένα, η ανάβασή τους είναι μια συναρπαστική διαδικασία: τον Όλυμπο, το Σμόλικα και την Γκαμήλα. Έχουμε κι άλλα ωραία βουνά για ανάβαση με τρέξιμο ή απλή ανάβαση, με εξοπλισμό, ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας. Στη Ροδόπη έγινε πολύ ωραίος αγώνας πέρυσι και κάναμε 164 χλμ. ορεινής διαδρομής σε 32 ώρες. Ξεκίνησα νύχτα με -4 βαθμούς, έτρεξα μισή νύχτα όλη τη μέρα και πάλι άλλη μισή νύχτα, για να τερματίσω στις διαδρομές που είχαν επιλεγεί. Έχω τρέξει στα 58 χλμ του ορεινού όγκου στο Υψάριο της Θάσου που είναι καλή διαδρομή για να την κάνει κανείς και με ποδήλατο, στο Σάος της Σαμοθράκης που είναι δύσκολο, γιατί είναι πολύ σκληρό σαν πέτρα το έδαφος”.Στον Όλυμπο, τον περασμένο Ιούνιο, κέρδισε με την αξία της το μπόνους της συμμετοχής της στο Solu Khumbu trial 2011. Θα είναι η αθλήτρια που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα, από τη νίκη της στον μαραθώνιο του βουνού των Θεών. Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί η διοργάνωση του “Οlympus marathon” στο χώρο των δρομέων ορεινών διαδρομών.
Ξεκίνησε δειλά το 2004 και πέρυσι έγινε η 7η διοργάνωση του. Σ’ αυτήν νίκησε η Ναταλία Παπουνίδου, που τερμάτισε πρώτη μεταξύ Ελληνίδων και δεύτερη πίσω από μια Γαλλίδα αθλήτρια, στην κατηγορία των γυναικών. Τώρα, προετοιμάζεται για τους αγώνες στο Νεπάλ και αρχίζει σταδιακά τις εντατικότερες προπονήσεις, με όλες τις καιρικές συνθήκες. Μας λέει: “Θα είναι μια μεγάλη εμπειρία για μένα αυτοί οι αγώνες, γιατί θα φθάσω σε όρια που δεν είχα άλλοτε το περιθώριο. Για 23 μέρες εκτός Ελλάδος και απ’ αυτές οι 13 με τρέξιμο στα σκληρά βουνά των Ιμαλαΐων, θα είναι μια σημαντική εμπειρία για μένα. Με υψομετρικές διαφορές μεγάλες και συναγωνισμό μεγάλων αθλητών του χώρου αυτού. Είναι προσδιορισμένο πως στις 13 αυτές μέρες διαδρομών, η συνολική απόσταση που θα διανύσουμε θα είναι περίπου 300 χιλιόμετρα και οι συνθήκες θα είναι σκληρές. Κατάκλιση σε κατασκηνώσεις σε μεγάλο υψόμετρο και χαμηλές θερμοκρασίες, με διαδρομές διαφορετικές καθημερινά. Το ευτύχημα είναι πως η νίκη μου στον Μαραθώνιο του Ολύμπου μου δίνει αυτή την ευκαιρία να πάω προσκεκλημένη του Dachhiri Dawa Serpa, στους αγώνες αυτούς, γιατί αλλιώς θα χρειαζόμουν ποσό 3500 ευρώ για όλα τα έξοδα. Τώρα, θα έχω τους χορηγούς των αγώνων, που είναι ξένες εταιρείες, που ασχολούνται εδώ και χρόνια με το συγκεκριμένο είδος αθλητισμού.” Πέρυσι, η Ναταλία πήρε το “βάπτισμα” και σ’ έναν άλλο γύρο, μεγάλης δοκιμασίας. Έτρεξε στο μαραθώνιο βουνού των Άλπεων, στο Mont Blank, μια διαδρομή 100 χιλιομέτρων και με 5.500 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Φέτος, έχει προετοιμαστεί για αρκετά ακόμα event ορεινών μαραθωνίων. Το πρώτο χρονικά είναι πάλι ο OM (Olumpus Marathon), που θα γίνει τον Ιούνιο. Όταν οι υπόλοιποι συνομήλικοι της θα ψάχνουν θέση στις παραλίες. Θα ακολουθήσει, τέλος Αυγούστου, η ανάβαση στα βουνά των Άλπεων (CCC), πριν ολοκληρωθεί η χρονιά, με το μεγάλο στόχο των Ιμαλαΐων, το Νοέμβριο. Μια αποστολή υψηλών απαιτήσεωνΤι περιλαμβάνει, όμως, η αποστολή αυτή για τη Ναταλία αλλά και όποιον άλλο αθλητή θα πάρει μέρος; Το πρόγραμμα το περιγράφει η ίδια η αθλήτρια:”Πτήση από Αθήνα για Κατμαντού όπου έχουμε μία ελεύθερη μέρα και μετά πτήση για το Giri, σε υψόμετρο 1.950 μ., όπου και η εκκίνηση. Η διαδρομή αποτελείται από 13 αγωνιστικές μέρες και 2 μέρες ξεκούρασης. Ο τερματισμός είναι στη Lukla, απ’ όπου θα επιστρέψουμε αεροπορικώς στην Κατμαντού κι εκεί θα γίνει η τελετή απονομής. Επιστροφή μετά από 23 μέρες. Το αγωνιστικό πρόγραμμα είναι πολύ επίπονο. Συνολικά θα καλύψουμε 256 χλμ. με 18.550 μ. θετικής και 17.500 μ. αρνητικής υψομετρικής διαφοράς. Ο περσινός νικητής έκανε 31 ώρες ενώ ο τελευταίος 73. Κάθε μέρα, οι καλύτεροι αθλητές χρειάζονται 2-3 ώρες να καλύψουν την απόσταση ενώ οι τελευταίοι 5-7 ώρες. Ο ελάχιστος υποχρεωτικός εξοπλισμός είναι: σακίδιο 30 λίτρων, φακός κεφαλής με ανταλλακτικές μπαταρίες, αλουμινοκουβέρτα, σφυρίχτρα, ασκός νερού 2 λίτρων, αλλά υπάρχει και μία τεράστια λίστα προτεινόμενου εξοπλισμού, αφού τις δύο μέρες θα κοιμηθούμε σε αντίσκηνο, σε υψόμετρο 4.000 μ., όπου η θερμοκρασία μέσα στη σκηνή θα είναι -10°C, ενώ πρέπει να έχουμε ακόμη και κραμπόν, αφού υπάρχουν κάποια περάσματα σε πάγο. Κάθε μέρα, ανάλογα των συνθηκών της επόμενης, οι οργανωτές θα μας λένε τι επιπλέον υποχρεωτικός εξοπλισμός χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας. Υπάρχει και μία μεγάλη λίστα φαρμάκων που είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε μαζί μας και ό,τι απ’ αυτά περισσέψει, μετά το τέλος του αγώνα δωρίζεται στο νοσοκομείο της Κατμαντού”.Για τη δική της συμμετοχή λέει: “Αισθάνομαι τυχερή γιατί είμαι ακόμα σε θέση, σ’ αυτή την ηλικία, να τρέχω σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο. Είναι για μένα τρόπος ζωής. Δεν μπορώ να μην τρέξω, όποτε έχω χρόνο, και φροντίζω να βρίσκω. Κάποτε έτρεχα σε μαραθωνίους ή άλλες μεγάλες αποστάσεις, αλλά τώρα διαπιστώνω πως είμαι λάτρης της φύσης και του βουνού. Και την ορεινή ανάβαση τη συνιστώ και την προτείνω σ’ όλους όσοι μπορούν να την επιλέξουν σαν τρόπο άθλησης και ζωής. Είσαι και αισθάνεσαι ελεύθερος στο βουνό κι αυτό είναι πολύτιμο όσο και η υγεία και η ζωή μας”.