Είναι μία από τις γλυκιές ιστορίες του αθλητισμού πριν από το Πάσχα. Τρεις Ελληνες, ο Θάνος Γαργαβάνης ο Νικόλας Ρεπανάς και ο Αλέξανδρος Σαμαράς (κατ’… αλφαβητική σειρά) επεξεργάστηκαν την ιδέα εδώ και καιρό. Για την ακρίβεια ήταν σε ένα… τσιπουράδικο στη Θεσσαλονίκη σε μία από τις φιλικές τους συναντήσεις.
Ο Θάνος (ο Γαργαβάνης) που είναι γιατρός στους “Γιατρούς του Κόσμου” και είναι στη Λωρίδα της Γάζας πέταξε την ιδέα που -στην αρχή- φαινόταν… αθώα. “Βλέπω τους Σκωτσέζους να τρέχουν με κιλτ σε μαραθώνιους και κοινωνικές εκδηλώσεις και έχω ζηλέψει. Γιατί να μην τρέξουμε και εμείς με τη δική μας ιστορία; Με τις φουστανέλες;”.
Κι από εκείνη την κουβέντα, νάτοι που βρέθηκαν στη γραμμή εκκίνησης, στον Μαραθώνιο στα Ιεροσόλυμα στις 15 Μαρτίου, στα 42 km. Τρεις τσολιάδες μεταξύ των 2.000 δρομέων.
Αθλητές -προφανώς- και οι τρεις, δρομείς μεγάλων αποστάσεων μεταξύ άλλων, έκαναν την πράξη τους πραγματικότητα. Και έκαναν τον κόσμο στο Ισραήλ να τους αγαπήσει τρελά. “Ο κόσμος μας έκανε να νιώσουμε πολύ περήφανοι για την Ελλάδα αλλά και για την παραδοσιακή στολή μας. Μας σταματούσαν κάθε λίγο την ώρα του αγώνα για να βγάλουμε φωτογραφίες. Κάποιοι μας μιλούσαν και ελληνικά, χρησιμοποιώντας τις όποιες λέξεις είχαν μάθει από τις διακοπές που είχαν έρθει στην Ελλάδα όπως μας έλεγαν”, λέει ο Νικόλας Ρεπανάς μιλώντας στο Novasports.gr.
Η αντιμετώπιση από τους διοργανωτές ήταν το ίδιο θερμή, το χάρηκαν πολύ. “Ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας”, τους λένε οι διοργανωτές όταν τερματίζουν ε μια δύσκολη διαδρομή που έχει αρκετές ανηφόρες. Η διαδρομή έχει 650 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. “Μπορεί να κάναμε παραπάνω χρόνο με τις στάσεις που κάναμε για να βγάλουμε φωτογραφίες αλλά αυτό δεν έχει σημασία”, προσθέτει γελώντας ο Ρεπανάς. Αθλητές που έτρεχαν μαζί, τους ζητούσαν μια φωτογραφία όπως και ο κόσμος που παρακολουθούσε τον αγώνα.
Οι στολές ήταν παραδοσιακές και έγινε -επί τούτου- παραγγελία από τον Κοζανίτη ράφτης παραδοσιακών στολών, Κώστας Σπυρόπουλος. “Μας είχε έτοιμες και τις στολές για τον αγώνα γιατί δεν είναι μόνο το πλύσιμο που για κάποια μέρη της στολής θέλει ειδικό χειρισμό. Είναι και το σιδέρωμα της φουστανέλας που πρέπει να γίνει, προφανώς, με συγκεκριμένο τρόπο”, προσθέτει ο Ρεπανάς.
Η στολή προφανώς και από μόνη της προσθέτει κιλά. Και την ώρα του αγώνα, με τον ιδρώτα, γίνεται ακόμη πιο βαριά. Οι τρεις φίλοι για να είναι όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένοι για αυτές τις συνθήκες, το διάστημα πριν από τον Μαραθώνιο, έκαναν προπονήσεις με ειδικά γιλέκα (βάζοντας βάρος σε αυτά) για να προσαρμοστούν. Και το σίγουρο είναι ότι θα το ξανακάνουν σε κάποιον από τους επόμενους αγώνες τους στο εξωτερικό.
Ο Θάνος Γαργαβάνης μιλώντας στο humanstories.gr είπε, μεταξύ άλλων: “Ενιωσα πολύ περήφανος από τις εκδηλώσεις του κόσμου στην διάρκεια του αγώνα. Ηταν εντυπωσιακό το πώς μας αντιμετώπιζε ο κόσμος και πως αναγνώριζε από την φουστανέλα ότι ήμασταν Έλληνες”. Από την πλευρά του, ο Αλέξανδρος Σαμαράς λέει: “Αυτό που έχω διαπιστώσει όλα αυτά τα χρόνια που ταξιδεύω στο εξωτερικό, είναι ότι το να είσαι Έλληνας –και όχι Ελληναράς- αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα. Ειδικά όταν ταξιδεύω λόγω δουλειάς το διαπιστώνω αυτό. Οι αντιδράσεις όλων είναι θετική. Το brand name της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι πολύ σημαντικό. Ποτέ μου δεν έχω εισπράξει αρνητική προδιάθεση όπου κι αν πήγα ως Έλληνας” και προσθέτει για τον Μαραθώνιο: “Είμασταν τυχεροί επειδή είχαμε πολύ καλό καιρό. Δεν είχε ούτε ζέστη, αλλά ούτε και βροχή. Λόγω του ότι οι φορεσιές μας ήταν κανονικές και όχι φτιαγμένες για τρέξιμο, ήταν βαριές και ζεστές. Αν είχε πολύ ζέστη ή αν έβρεχε θα περνούσαμε δύσκολες ώρες”.
