Το ημερολόγιο εκείνη τη μέρα έγραφε 18 Σεπτεμβρίου 2000. Ήταν η πρώτη φορά που ο 13χρονος τότε Λιονέλ Μέσι θα πατούσε για πρώτη φορά το χορτάρι των ακαδημιών στη Μασία για να δοκιμαστεί από την Μπαρτσελόνα.
Εκείνη την ημέρα ο Αργεντινός πιτσιρικάς θα περνούσε το ίδιο τεστ μαζί με κάποιους άλλους, σημερινούς παγκόσμιους πρωταθλητές, ονόματι Ζεράρ Πικέ και Σεσκ Φάμπρεγκας.
Ήταν η πρώτη του φορά στην Ισπανία και ο Μέσι μαζί με τον πατέρα του δεν πρόλαβαν καν να αφήσουν τις βαλίτσες τους στο ξενοδοχείο αφού οι οδηγίες έλεγαν πως θα έπρεπε να είναι στο γήπεδο στις 18:00 για το δοκιμαστικό.
Όταν τον πρωτοείδε ο Μαρκ Πετράσα, μέλος της μαγικής γενιάς του ’87, σκέφτηκε: “Όταν πρωτοείδαμε το Μέσι, ο οποίος ήταν τόσο μικρός και αδύνατος, το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο μυαλό ήταν ότι θα τον τρώγαμε”.
Μόλις όμως ο Μέσι άγγιξε την μπάλα τότε: “Αλλά όταν ακούμπησε την μπάλα, καταλάβαμε ότι επρόκειτο για φαινόμενο. Ήταν αδύνατον να του την πάρεις”.
Εκείνη την περίοδο μία κασέτα με τα επιτεύγματα του 13χρονου Μέσι είχε φτάσει στα χέρια του Τζουζέπ Μινγκέλα, ο μάνατζερ που είχε φέρει στην Μπαρτσελόνα τους Μαραντόνα, Ρομάριο και Ριβάλντο. Το θέμα του Μέσι είχε αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις στο Ροζάριο, με τα Μέσα να ασχολούνται σε καθημερινή βάση μαζί του.
Ωστόσο, ο Μινγκέλα δεν είχε πειστεί ακόμα για το αν θα έπρεπε η Μπαρτσελόνα να δαπανήσει τόσα χρήματα για έναν 13χρονο παίκτη από την Αργεντινή.
Και όταν λέμε για μεγάλα ποσά, εννοούμε μεγάλα ποσά. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό αφορούσε τη σωματοδομή του Μέσι και το αν θα μπορούσε να ανταπαξέλθει στα μαρκαρίσματα των αντιπάλων του.
Στις 31 Ιανουαρίου 1997 ο Μέσι ξεκίνησε τη θεραπεία με τις ορμόνες, η οποία θα βοηθούσε στην ανάπτυξή του. Ο γιατρός θυμάται ακόμα την ημερομηνία γιατί αφενός ήταν τα γενέθλιά του και αφετέρου ήταν οπαδός της Νιούελς Ολντ Μπόις.
“Ένας άνθρωπος από την ομάδα μου είχε πει πως είχαν ένα παιδί που έπαιζε φανταστικό ποδόσφαιρο, αλλά ήταν πάρα πολύ μικροσκοπικό, οπότε ήθελαν να τσεκάρω το κατά πόσο μπορούσα να βοηθήσω στην ανάπτυξη του”, δήλωσε ο γιατρός.
Στα εννιά του ο Μέσι είχε ύψος μόλις 1,27 εκ., δέκα εκατοστά λιγότερα από το μέσο όρο των αγοριών στην ηλικία του. Ωστόσο, μετά από εξετάσεις, φάνηκε πως αυτό οφειλόταν στην έλλειψη μίας αυξητικής ορμόνης και το πρόβλημα δεν ήταν ευτυχώς γενετικό, γιατί αν προέκυπτε κάτι τέτοιο τότε η συγκεκριμένη θεραπεία δεν θα είχε αποτέλεσμα.
Η συγκεκριμένη θεραπεία όμως κάθε άλλο παρά φθηνή ήταν. Ο γιατρός του είχε δώσει μία σειρά από ενέσεις, τις οποίες έπρεπε ο ίδιος ο Μέσι να κάνει στα πόδια του κάθε μέρα και τις κουβαλούσε μαζί του, όπου πήγαινε. Κάθε θεραπεία κόστιζε 1.000 ευρώ και αρχικά καλυπτόταν από την ασφάλεια του πατέρα του. Ωστόσο, λόγω της οικονομικής κρίσης, αυτή η παροχή σταμάτησε και αρχικά είχε αναλάβει η Νιούελς Ολντ Μπόις το κόστος της θεραπείας αλλά ο Σέρχιο Αλμιρόν, δεν ήταν συνεπής με αποτέλεσμα ο Χόρχε Μέσι να πάρει τον Λιονέλ και να τον πάει για δοκιμή στη Ρίβερ Πλέιτ.
Ο Μέσι είχε ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον του Ρεσάκ, ο οποίος όταν τον είδε σε βίντεο νόμιζε πως πρόκειται για μία περίπτωση 18-19 ετών και μόλις του είπε ο Μινγκέλα πως ήταν μόλις 13 τότε έμεινε άναυδος και συμφώνησε να τον δοκιμάσει για κάποιες εβδομάδες στη Βαρκελώνη.
Τον Σεπτέμβριο του 2000 ο Μέσι με τον πατέρα του, Χόρχε, κατέφθασαν στη Βαρκελώνη, ο μικρός δοκιμάστηκε με την ομάδα Νέων και τα πήγε πάρα πολύ καλά. Ωστόσο, υπήρχαν ακόμα αμφιβολίες για το αν θα έπρεπε να ποντάρει η ομάδα σε ένα παιδί από άλλη ήπειρο, πράγμα πρωτόγνωρο για τα τότε δεδομένα. Τη συγκεκριμένη απόφαση έπρεπε να πάρει ο Ρέσακ.
Εν τέλει, ο Μέσι πέρασε από το «μικροσκόπιο» του Ρέσακ στις 2 Οκτωβρίου 2000. Ο Μέσι, εκείνη τη μέρα, τοποθετήθηκε σε ένα γκρουπ με παιδιά δύο χρόνια μεγαλύτερά του ενώ είχε πάνω του τα βλέμματα των Ρίφε, Μιγκέλι, Μπορέλ και Ρέσακ, ο οποίος έφτασε στο γήπεδο με μικρή καθυστέρηση. Ο Ρέσακ, αφού έκανε μία βόλτα γύρω από το γήπεδο όσο διεξαγόταν το δοκιμαστικό, σταμάτησε πίσω από το τέρμα, είδε λίγο το ματς και όταν έφτασε στον πάγκο του προπονητή είπε:
“Βάλ’ τον να υπογράψει. Είναι εκτός συναγωνισμού. Είναι απίστευτος”.
Ο Χόρχε δεν ήθελε ο γιος του να μένει στη Μασία, καθώς θεωρούσε πως δεν θα ήταν εύκολο για ένα 13χρονο παιδί να μείνει μακριά από την οικογένειά του. Το διαμέρισμα θα το πλήρωνε η Μπαρτσελόνα, ένα ακόμα έξοδο για την περίπτωση του πιτσιρικά.
Ο εκπρόσωπος του Μέσι εκείνη την περίοδο, Ρούμπεν Γκαγκιόλι, που ζούσε στη Βαρκελώνη από τα τέλη του ’70, έκανε δύο επαφές με τους γονείς του στο Ροζάριο.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή πρόταση είχε καταθέσει η Μίλαν ενώ την περίπτωσή του παρακολουθούσαν στενά οι Ρεάλ και Ατλέτικο Μαδρίτης.
Το απόγευμα της 14ης Δεκεμβρίου 2000 έμελλε να αλλάξει το ρου της ιστορίας όχι μόνο στην Μπαρτσελόνα αλλά σε όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο.
Ο Γκαγκιόλι συναντήθηκε με τον Ρεσάκ στο «Pompeya Tennis Club» και εκεί οι δύο άντρες συμφώνησαν. Ο Ρεσάκ ζήτησε από το σερβιτόρο ένα στυλό και ένα χαρτί, χαρτί δεν υπήρχε, οπότε αυτοσχεδίασε και δημιούργησε ένα πρόχειρο μεν επίσημο δε συμβόλαιο σε μία χαρτοπετσέτα, η οποία έγραφε:
“Στην Βαρκελώνη στις 14 Δεκεμβρίου του 2000 παρόντος του Μινγκέλα και του Οράσιο, ο Κάρλες Ρέσακ, τεχνικός διευθυντής της Μπαρτσελόνα, δεσμεύεται να υπογράψει τον Λιονέλ Μέσι, παρά κάποιες απόψεις που στηρίζουν το αντίθετο, αρκεί να τηρηθούν όσα είχαν προηγουμένως συμφωνηθεί”.
