Ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει την πρόκριση για τους 16 του Γιουρόπα Λιγκ, όμως κάθε «διαβασμένος» φίλαθλος των Πειραιωτών οφείλει να αφιερώσει λίγα λεπτά περισυλλογής στον… θρύλο του θρύλου Γιώργο Ανδριανόπουλο, που έφυγε απ’ τη ζωή μια μέρα σαν σήμερα το 1980.
Μέλος της θρυλικής φαμίλιας των Ανδριανόπουλων που σφράγισαν με την παρουσία του τον Ολυμπιακό τη δεκαετία του 1920, γεννήθηκε το 1903 στον Πειραιά και από μικρός διακρίθηκε για το αθλητικό του ταλέντο. Ήταν ο δευτερότοκος Ανδριανόπουλος και ηγέτης της “δυναστείας” των Ανδριανοπουλαίων, εξαιτίας της δυναμικής και φλογερής του προσωπικότητας. Εκτός απ’ το ποδόσφαιρο ήταν ταλαντούχος στον κλασικό αθλητισμό και στην ποδηλασία.
Λέγεται πως ήταν αργός, όμως διακρινόταν για τη φυσική του δύναμη και για την ευχαίρια του στο σκοράρισμα. Κέρδισε το παρατσούκλι «ποδάρας» γι’ αυτό το λόγο. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ολυμπιακού και αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα απ’ το 1925 ως το 1931. Ο Ανδριανόπουλος κατέκτησε ένα πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, το πρώτο της ομάδας. Αγωνίστηκε με το εθνόσημο πέντε φορές και πέτυχε δύο γκολ στους αγώνες στην ισοπαλία με τη Βουλγαρία (1-1) και στη νίκη με τη Γιουγκοσλαβία (2-1).
Αποφοίτησε ως νομικός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1927 και το 1928 εκλέχθηκε για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, ενώ το 1929 άρχισε να δικηγορεί. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας μπήκε στον πολιτικό στίβο, για να διατελέσει βουλευτής Πειραιά, δήμαρχος Πειραιά, αλλά και υπουργός εμπορικής ναυτιλίας. Πολιτεύτηκε με την ΕΡΕ, ενώ απ’ την περίοδο 1954 με 1967 ανέλαβε τον ποδοσφαιρικό θώκο του Ολυμπιακού. Σαν πρόεδρος είδε τους ερυθρόλευκους να κατακτούν οκτώ πρωταθλήματα και οκτώ κύπελλα, μια περίοδος που χάρισε στον Ολυμπιακό το προσωνύμιο «θρύλος».
Έμεινε στην ιστορία η απόφαση του να κρατήσει στην κορυφαία κατηγορία τον «αιώνιο» αντίπαλο Παναθηναικό με την ψηφο του ως πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Αθλητικού Συμβουλίου. Οι πράσινοι είχαν κριθεί ένοχοι δωροδοκίας για έναν αγώνα κυπέλλου με αντίπαλο τον Ηρακλή το 1975. Άφησε την τελευταία του πνοή μια μέρα σαν σήμερα το 1980 στο Λονδίνο, όπου και νοσηλευόταν.
