Καθώς μπαίνουμε στο 2019, αφήνοντας πίσω το χάος ενός ακόμη έτους, ένα σημαντικό ερώτημα παραμένει αναπάντητο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Εάν η παγκόσμια οικονομία πραγματικά αναπτύσσεται, όπως ισχυρίζονται πολλοί πολιτικοί, γιατί οι ηγέτες και τα κόμματα τους σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να σβήνουν από τον χάρτη με τέτοιο σαρωτικό τρόπο;
Μία προφανής απάντηση, που δίνει η συγγραφές και δημοσιογράφος Nomi Prins σε άρθρο της στη Le Monde Diplomatique, είναι ότι η οικονομική ανάκαμψη μετά τη «Μεγάλη Ύφεση» των τελευταίων 10 χρόνων, υπήρξε σε μεγάλο βαθμό μόνο για τους λίγους κι όχι για την πλειοψηφία που συνέχισε να εργάζεται περισσότερες ώρες, μερικές φορές κάνοντας δυο ή και περισσότερες δουλειές, για να μπορέσει να επιβιώσει. Με άλλα λόγια, οι καλές εποχές δεν είναι για εκείνους που αγωνίζονται να βάλουν στην άκρη ένα μικροποσό για να έχουν να καλύψουν μια έκτακτη ανάγκη ή το 80% των Αμερικανών εργαζομένων (κι όχι μόνο) που ζουν μισθό με τον μισθό.
Στη σημερινή παγκόσμια οικονομία, η χρηματοπιστωτική ασφάλεια αυξάνει όλο και περισσότερο την ιδιοκτησία του 1%. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι η αγωνία έχει μετατραπεί σε θυμό, μια μετάβαση που προκάλεσε πληθώρα πολιτικών αναταραχών και που ανέδειξε έναν αυξανόμενο εθνικισμό που θυμίζει κάτι από τη δεκαετία του ’30 και μια τάση να κατηγορείται ο «άλλος» – είτε αυτός είναι μετανάστης, μια άλλη θρησκευτική ομάδα, μια άλλη χώρα ή ο υπόλοιπος κόσμος.
Το φαινόμενο αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επικράτηση του λαϊκισμού και ηγετών όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Βικτόρ Ορμπάν, ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε ή ο Ζαΐχ Μπολσονάρου, που σε ένα τέτοιο περιβάλλον αντανακλούν τις «καθημερινές ανησυχίες» των λαϊκών τάξεων.
Τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος που ειδικεύεται στο να προκαλεί την ανησυχία, ανέλαβε το πιο σπουδαίο γραφείο του πλανήτη, για να προκαλέσει ακόμη περισσότερο φόβο κι ανασφάλεια. Οι εμπορικοί πόλεμοι του Τραμπ, για παράδειγμα, προκάλεσαν μεγαλύτερη δυσπιστία απέναντι στις ΗΠΑ, και αφαίρεσαν τη δυνατότητα από επιχειρηματίες της χώρας αλλά κι απλούς πολίτες να κάνουν οικονομικά σχέδια. Την ίδια στιγμή, ενώ υποτίθεται ότι έχουμε μπει στις καλές εποχές, κάτω από το τραπέζι γίνεται ένας τρομακτικός μετασχηματισμός που θέτει βάσεις για ένα πολύ κακό μέλλον.
