Τρεις μήνες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές και σε απόλυτη δυσχέρεια στην Συρία, ο Τούρκος Πρόεδρος δεν σταματά να δίνει αφορμές και ατού στους αντιπάλους του, αν όχι και στους ψυχιάτρους.
Όταν δίνει συνεντεύξεις, οι οποίες πάντα μεταδίδονται ζωντανά σε τουλάχιστον 15 από τα 20 τηλεοπτικά κανάλια πανεθνικής εμβέλειας, μόλις τραβήξει τα μάτια του από τον υποβολέα, παρασύρεται, χάνει κάθε λογική και προφέρει λέξεις ακατανόητες ή δηλώσεις σε πλήρη αντιδιαστολή με την ισλαμο-φασιστική του πολιτική. Ένας πολύ δημοφιλής κεμαλιστής αρθρογράφος, ο Γιλμάζ Οζντίλ, από την εφημερίδα Σοζκού (μτφ: «Ο εκπρόσωπος», με τιράζ 250.000 φύλλα), για να μαλακώσει την τεταμένη ατμόσφαιρα έγραψε: «Εάν ο Ερντογάν πιει ένα ποτήρι μπύρα, όλα θα είναι καλύτερα!»
Ένας ηθοποιός, πολύ δημοφιλής και κεμαλιστής επίσης, ο Ρουτκάϊ Αζίζ, με τις ίδιες προθέσεις πρότεινε και αυτός ένα μικρό διάλλειμα: «Εάν ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακούσει λίγο Μότσαρτ, αυτό θα είναι πολύ καλό…» Η αντίδραση του Σουλτάνου ήταν βίαιη: «Να αναγκάζεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυτής της χώρας, του οποίου ο χαρακτήρας και το ανάστημα είναι πολύ γνωστά, να πιει μπύρα ή να ακούσει Μότσαρτ είναι εξέχων φασισμός».
Όλες οι θεωρίες της πολιτικής επιστήμης πρέπει μάλλον να αναθεωρηθούν! Ο Σουλτάνος εφηύρε άρρηκτους δεσμούς μεταξύ αλκοόλ, μουσικής και φασισμού! Έτσι, η μπύρα και ο Μότσαρτ εντάχθηκαν στο αντιφασιστικό μέτωπο στην Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο τελευταίος είχε συνθέσει το 1780 το «Τούρκικο Εμβατήριο». Είχε σχεδιάσει τα πάντα! Εκτός εαυτού ο Σουλτάνος ολοκλήρωσε τη φράση του λέγοντας ότι «όλα αυτά (η μπύρα και ο Μότσαρτ) υπάρχουν εξαιτίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του CHP!»
Είναι αδύνατο να σταματήσει… Στο μήνυμά του για την Εθνική Ημέρα Δημοσιογραφίας, στις 10 Ιανουαρίου, ο Σουλτάνος φάνηκε να θεωρεί ότι είναι πολιτικός στη Σουηδία: «Χάρη στις γενικές μεταρρυθμίσεις που κάναμε τα τελευταία 16 χρόνια, ο τουρκικός Τύπος είναι πλέον πιο πλούσιος, με πολυφωνία. Είναι πλέον μια δομή πιο δημοκρατική και πιο ελεύθερη!»
