Τον φάκελο ενός από τα τραγικότερα, όσο και συναρπαστικότερα μυστήρια του 20ού αιώνα αποφάσισε να ανοίξει ξανά το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Ρωσίας, 60 χρόνια μετά την εμφάνισή του: Το μυστήριο του Περάσματος του Ντιάτλοφ ή το μυστήριο του Βουνού των Νεκρών.
Στις 23 Ιανουαρίου του 1959, μία 10μελής ομάδα φοιτητών, ανάμεσά τους δύο κοπέλες, οι οποίοι ήταν και μέλη του πανεπιστημιακού ορειβατικού ομίλου, με επικεφαλής τον νεαρό, πλην έμπειρο ορειβάτη, Ίγκορ Ντιάτλοφ, ξεκινάνε να κάνουν μια συνηθισμένη ορειβατική – περιπατητική διαδρομή με χιονοπέδιλα στα βόρεια Ουράλια Όρη, τα οποία αποτελούν και το φυσικό σύνορο του ευρωπαϊκού και του ασιατικού τμήματος της Ρωσίας. Σύμφωνα με το σχέδιο, θα επέστρεφαν στη βάση τους στις 12 Φεβρουαρίου.
Την παραμονή της έναρξης της εκδρομής, ένα από τα μέλη της ομάδας αρρώστησε. Υπάρχουν κινηματογραφικά πλάνα που δείχνουν την ομάδα να τον αποχαιρετά. Κανείς δεν ξέρει, ότι θα είναι η τελευταία φορά που θα βρίσκονται όλοι μαζί και ότι ο άρρωστος συμφοιτητής τους που έμεινε πίσω, θα ήταν και ο μοναδικός επιζών της τραγωδίας.
Η 12η Φεβρουαρίου φτάνει, αλλά η ομάδα δεν εμφανίζεται. Αμέσως ξεκινούν ομάδες έρευνας – διάσωσης. Στις 26 Φεβρουαρίου, στο ύψωμα 1079, το οποίο η τοπική φυλή των Εσκιμώων Μάνσι ονομάζει «Βουνό των Νεκρών», οι διασώστες βρίσκουν τον πρόχειρο καταυλισμό των φοιτητών και τα εννέα πτώματά τους.
