Ζώντας στα χρόνια της απόλυτης ανασφάλειας, στην εποχή που οι ατομικές αρετές σε επαγγελματικό επίπεδο δεν τυγχάνουν της αναγνώρισης που θα έπρεπε, υπό την ομπρέλα της συνολικής παραγωγής και της αρμονικής συνύπαρξης, μεγαλώνοντας με συνθήκες που δεν φαντάζουν ως οι κατάλληλες για την όποιας μορφής εξέλιξη, υπάρχουν μερικοί συνάνθρωποί μας που πετυχαίνουν πολύ περισσότερα απ’ αυτά που ακόμα και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται. Το 2018 σε επίπεδο αθλητισμού, ήταν μία καλή χρονιά για τους Έλληνες: Πετρούνιας, Τσιτσιπάς, Αντετοκούμπο, Στεφανίδη, Κυριακοπούλου, Κορακάκη, Τεντόγλου, Παπαχρήστου, Μπελιμπασάκη, Τσιάμης, Γκολομέεβ, Χρήστου, όλες οι εθνικές στο πόλο, ο Ολυμπιακός στο βόλεϊ γυναικών και στο πόλο, η εθνική στο μπιτς χάντμπολ αποτέλεσαν την καλύτερη διαφήμιση για τη χώρα μας. Χωρίς να έχουν την στήριξη ή την αναγνώριση που αρμόζει σε τόσο σπουδαίους αθλητές, χωρίς οι συνθήκες να διαφοροποιούνται σε σχέση με εκείνες που επικρατούν, δείχνουν το δρόμο…
Σε επίπεδο παραγόντων, για το 2018 θα ξεχώριζα δύο: Τον τεράστιο Παύλο Γιαννακόπουλο, που ακόμα και στο τελευταίο του ταξίδι, πραγματοποίησε κάτι πολύ ιδιαίτερο και δύσκολο για την Ελλάδα, να ενώσει όλες τις αντίρροπες δυνάμεις και τον Μάκη Αγγελόπουλο, ο οποίος σχεδόν μόνος του κρατάει όρθιο τον μύθο της μπασκετικής ΑΕΚ, γράφοντας κάποιες νέες χρυσές σελίδες στην ιστορία της.
Και επειδή τα αρνητικά είναι η αντίθετη όψη του ίδιου νομίσματος, όσα έγιναν στο ελληνικό ποδόσφαιρο προβάλλονται παγκοσμίως, αλλά όχι για θετικούς λόγους. Στο ποδόσφαιρό μας διαχρονικά κυριαρχούν οι παράγοντες, η συζήτηση για τη διαιτησία, οι αρνητικές ειδήσεις, ο ισοπεδωτισμός. Ο Τζήλος έγινε ένας από τα δεκάδες περιστατικά από το χώρο της διαιτησίας την τελευταία δεκαετία που έπεσε θύμα τυφλής βίας. Η στοχοποίηση από τις ομάδες εναντίον των διαιτητών είναι πια καθημερινότητα. Η τιμωρία τους από διατάξεις που υφίστανται, ανέκδοτο και στο τέλος όλοι εκφράζουν τη λύπησή τους.
Μην περιμένετε να αγαπηθείτε, αν δεν μπορείτε να αγαπήσετε.
Μην περιμένετε την επιτυχία, αν δεν προσπαθήσετε.
Μην περιμένετε αναγνώριση σε εσάς, αν δεν πιστεύετε στον εαυτό σας.
Μην περιμένετε την ευκαιρία, αν δεν δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις.
Μην περιμένετε πλούτη, αν δεν μάθετε να δίνετε σε άλλους.
Μην περιμένετε να αρέσετε στους άλλους, αν δεν καλλιεργείτε την ταπεινότητα.
Μην περιμένετε την πραγματοποίηση των ονείρων, αν δεν μπορείτε να ονειρεύεστε ή δεν κυνηγάτε τα όνειρά σας.
Μην περιμένετε την τύχη σας, γιατί εσείς την καθορίζετε.
Μην περιμένετε καλύτερες μέρες, αν δεν οραματίζεστε γι’ αυτές.
Μην περιμένετε να έρθει ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα, εσείς είστε ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα σας.
Προφανώς θα έρθουν και ανάποδες στιγμές. Και αυτές μέσα στη ζωή είναι. Η ζωή όμως είναι δική σας, εσείς την κρατάτε στα χέρια σας, χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει και μην αφήνετε εξωγενείς παράγοντες να την επηρεάζουν. Αποτελεί από μόνη της ένα μεγάλο δώρο. Μη χάνετε το δρόμο, τη πίστη, το όραμα, την προσπάθεια, την ελπίδα, τη συγκέντρωση σ’ αυτά που σας εκφράζουν, όσο δύσκολη και αν είναι αυτή η διαδικασία. Η κάθε μέρα που περνάει δεν επιστρέφει και όταν αργότερα, θα κοιτάξετε πίσω σας, για να κάνετε τον απολογισμό σας, πρέπει να νοιώθετε ευλογημένοι για το δώρο που έχετε λάβει… Το υπέρτατο δώρο της ζωής.
