Η εθνική μας ηττήθηκε ουσιαστικά με κάτω τα χέρια από την Ουγγαρία και πλέον βρίσκεται στην τρίτη θέση του ομίλου της για το Nations League.
Η κάκιστη έμπνευση του Σκίμπε να παίξει με τον Μπακασέτα κορυφή στο Ταλίν κόντρα στην Εσθονία συνεχίστηκε με άλλες τόσες, ίσως και χειρότερες στην Βουδαπέστη. Τρεις αλλαγές σε μια 11αδα που νίκησε και μόνο μία αναγκαστική. Ο Δώνης στη θέση του έτοιμου μόνο για 45 λεπτά Μήτρογλου, φυσιολογική αλλαγή, αν και κατά την προσωπική μου άποψη χρειαζόταν ένα δυνατότερο κορμί στην κορυφή, όπως αυτό του Κουλούρη, αλλά κατανοητή αλλαγή.
Από κει και πέρα δυσκολεύομαι να κατανοήσω την αλλαγή Λυκογιάννη – Τζαβέλλα, την οποία σπεύδει να διορθώσει παραδεχόμενος το λάθος του στο ημίχρονο.
Λάζαρος αντί Μάνταλου και ο Πέλκας κανονικά στην 11αδα, στην επίσης αχρείαστη αλλαγή που έκλεισε τις κάκιστες γερμανικές εμπνεύσεις.
Διπλή αλλαγή στο ημίχρονο, ήρθε και ο τραυματισμός του Μανωλά και γεια σας, καμία δυνατότητα επέμβασης στο ματς, σε ένα δεύτερο μέρος που ήθελε τρεξίματα, φαντασία και δημιουργία. Είδατε κάτι από όλα αυτά; Δυστυχώς όχι. Τα λόγια είναι υπέροχα, αλλά το γήπεδο είναι καθρέφτης.
Το δίδυμο των Κουρμπέλη-Μπουχαλάκη στα αμυντικά χαφ δεν κατάφερε να κρατήσει μπάλα, να παράξει, να δώσει φρεσκάδα στην ομάδα. Σε ρηχά νερά και οι πλάγιοι, με αποτέλεσμα να μένει ο Φορτούνης είτε με τα στημένα, είτε με προσωπικές ενέργειες να κάνει την όποια διαφορά.
Οι Ούγγροι χωρίς να είναι καλύτεροι ποιοτικά, έδειξαν πάθος στα όρια του αντικανονικού, πήγαιναν πρώτοι στην μπάλα και δικαίως πέτυχαν την πρώτη τους νίκη, επιτυγχάνοντας 2 καταπληκτικά γκολ.
Θα έλεγα κλείνοντας ότι το δεύτερο ουγγρικό γκολ λέει την αλήθεια για την εμφάνισή μας σήμερα. Δεν είναι δυνατόν να κάνουν 5 σουτ οι Ούγγροι και να μην καταφέρνουμε καν να διώξουμε την μπάλα από την περιοχή μας.
