Αντιμέτωποι με στυγνή εκμετάλλευση, κακοποιήσεις και ρατσιστικές επιθέσεις βρίσκονται χιλιάδες Αφρικανοί μετανάστες που δουλεύουν ως εργάτες γης στην Ιταλία για ένα κομμάτι ψωμί. Ο ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι, υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, ανακοίνωσε ότι, τα ιταλικά λιμάνια θα παραμείνουν κλειστά «όλο το καλοκαίρι» στα πλοία των ΜΚΟ που διασώζουν πρόσφυγες και μετανάστες. Ο επικεφαλής της Λέγκας του Βορρά, είχε κάνει σαφείς τις προθέσεις του από την αρχή: Η Ιταλία δεν μπορεί να είναι «ο καταυλισμός προσφύγων της Ευρώπης» είχε δηλώσει μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης, καλώντας τους μετανάστες «να φτιάξουν τις βαλίτσες τους» και υποστηρίζοντας ότι «οι ωραίοι καιροί για τους λαθρομετανάστες τέλειωσαν».
Ο Drame Madiheri από το Μάλι εργάζεται στις καλλιέργειες της Καλαβρίας στη νότια Ιταλία. Πληρώνεται 1 ευρώ για κάθε κλούβα με πορτοκάλια την περίοδο της συγκομιδής, που διαρκεί από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο και αν είναι τυχερός, μετά από 9 ώρες σκληρής δουλειάς στα παγωμένα περιβόλια της πεδιάδας Gioia Tauro, το μεροκάματο φτάνει τα 25 ευρώ. Βγήκε στη Λαμπεντούζα, το νησί της Ιταλίας μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας, πριν από τέσσερα χρόνια, διασχίζοντας τη Μεσόγειο με ένα από τα επικίνδυνα πλεούμενα που φορτώνουν οι διακινητές τους πρόσφυγες.
«Η βάρκα στην ακτή της Λιβύης ήταν για μένα η μοναδική πιθανότητα επιβίωσης. Το αφεντικό μου στη Λιβύη πήγε να με σκοτώσει όταν χάθηκε ένα από τα πρόβατα του και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από το να το σκάσω» λέει στο Αljazeera. Ο Madiheri κατέληξε στο Rosarno της Καλαβρίας, περιοχή που βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Μαφίας. Στα περιβόλια του Rosarno -όπου καλλιεργούνται μανταρίνια, πορτοκάλια, ελιές και ακτινίδια- εργάζονται περίπου 2.500 Αφρικανοί εργάτες γης. Η σημασία που έχει για την τοπική οικονομία αυτό το εργατικό δυναμικό είναι προφανής: Οι Ιταλοί είτε έχουν εγκαταλείψει εδώ και δεκαετίες την ύπαιθρο, είτε αρνούνται να εργαστούν με τόσο χαμηλά μεροκάματα. Οι εργάτες γης ζουν σε αυτοσχέδιες παράγκες από χαρτόνια, ξύλα, πλαστικά και παλιοσίδερα σε μια άθλια βιομηχανική περιοχή στις παρυφές της πόλης.
Δεν είναι γνωστό πόσοι ακριβώς Αφρικανοί εργάτες γης δουλεύουν στην Ιταλία. Το 2016, η αγροτική ένωση Coldiretti δήλωσε ότι στις καλλιέργειες δουλεύουν 120.000 μετανάστες, κυρίως από την Αφρική, αλλά και από την Ανατολική Ευρώπη. Ηλεκτρικό ρεύμα, τουαλέτες και πόσιμο νερό δεν υπάρχουν στον μεγάλο καταυλισμό του Rosarno. Ο 44χρονος Qassam Mohammad από τη Γκάμπια, ο οποίος υποφέρει από χρόνιους πόνους στην πλάτη και αδυνατεί να δουλέψει στα περιβόλια, πουλάει ζεστό νερό στους εργάτες για λίγα λεπτά του ευρώ. Πριν από έναν χρόνο ο καταυλισμός καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά και η ιταλική Πολιτική Προστασία έχτισε, σε μικρή απόσταση, νέες εγκαταστάσεις με ηλεκτρικό και τρεχούμενο νερό, αλλά μόλις με 500 κρεβάτια. «Ήταν η καρδιά της σεζόν και ήμασταν 3.500 άνθρωποι. Ήταν αδύνατο να στεγαστούμε όλοι. Η αστυνομία απειλούσε να καταστρέψει ό,τι είχε απομείνει από τις παράγκες και να μας απελάσει» λέει ο Madiheri. Οι μπουλντόζες έχουν διαλύσει αρκετές φορές τον καταυλισμό του San Ferdinando τα τελευταία χρόνια, οπότε η απειλή ήταν πραγματική.
Το 2010, οι μετανάστες εργάτες γης βγήκαν στους δρόμους μετά τη ρατσιστική επίθεση εναντίον τριών εργατών και την εκδίωξη εκατοντάδων άλλων. Μερίδα του ιταλικού Τύπου έκανε λόγο για «εθνοκάθαρση», ενώ πολιτικός (το δημοσίευμα δεν αναφέρει το όνομα του) δήλωσε ότι το Rosarno έχει γίνει η «η μοναδική λευκή πόλη» του κόσμου.
