Ήταν καλοκαίρι του 2013, στη συμπλήρωση τριών ετών από την ανάληψη της προεδρίας στην ηλικία των 35 ετών, όταν ο Αντρέα Ανιέλι δήλωνε για το γεγονός ότι η Γιουβέντους δεν προβαίνει σε μεταγραφές δεκάδων εκατομμυρίων, από το πάνω ράφι της αγοράς: “Επειδή η Γιουβέντους δεν έχει ακόμη τα λεφτά για να το κάνει. Αν βάλω το χέρι στην τσέπη μου, το ξέρετε όλοι, αγοράζω μέσα σε λίγα λεπτά όποιον θέλω. Το θέμα, όμως, είναι η Γιούβε να αγοράζει όποιον θέλει βασιζόμενη στη δική της τσέπη. Και θα φτάσει σε αυτό το σημείο». Όπερ και εγένετο: Καλοκαίρι του 2016 με 90 εκατομμύρια κάνει δικό της τον Ιγκουαΐν, ο οποίος “βγάζει μάτια” με τη Νάπολι, δύο χρόνια μετά τινάζει την μπάνκα στον αέρα με την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου και την πιο “επικοινωνιακή” κίνηση που θα μπορούσε να κάνει. Ο Κριστιάνο, γίνεται “μπιανκονέρο” και τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας στρέφονται στο Τορίνο και τη Γιουβέντους. Τι άλλαξε αλήθεια στο διάστημα που μεσολάβησε;
Ο 43χρονος επιχειρηματίας έχει στόχο, πλάνο και όνειρα και αυτά κυνηγάει με κάθε τρόπο. Αρχικά θέλησε να μεγαλώσει τη Γιουβέντους, στη συνέχεια προσπαθεί να κάνει το ίδιο με την ιταλική λίγκα και στη μεγάλη εικόνα, διαπραγματεύεται σκληρά για τα έσοδα των μεγάλων του ευρωπαϊκού χάρτη, μέσω του European club association. Ας δούμε αναλυτικά και τις τρεις δραστηριότητές του:
Η μεγάλη αλλαγή για το club στο οποίο ηγείται σημειώθηκε στις αρχές του 2017. Τότε παρουσίασε το “Black and White and More” project. Αλλαγή στο σήμα της ομάδας και το J αποτελεί πλέον το επίκεντρο. Σκοπός σε παγκόσμιο επίπεδο το γράμμα J να ταυτίζεται με τη Γιουβέντους. Κάτι σαν το NY, που αμέσως όλοι αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για τη Νέα Υόρκη. Στο πλάνο που παρουσιάστηκε, η ποδοσφαιρική ομάδα αποτελεί τη βάση της εταιρείας, αλλά γύρω της αναπτύσσονται διαφορετικές, με σκοπό την αύξηση των εσόδων:
Από το ιδιόκτητο γήπεδο και το μουσείο, στην ανάπτυξη κλινικών υπό την αιγίδα της J και στη δημιουργία ενός ολόκληρου χωριού. Το ποδοσφαιρικό σωματείο μετατρέπεται σε παγκόσμιο οργανισμό. Αποτέλεσμα των αλλαγών; Πέρυσι, τα έσοδα της πρωταθλήτριας Ιταλίας ανήλθαν σε 563 εκ ευρώ, 45% περισσότερα από το 2010, όταν και ο Ανιέλι ανέλαβε την προεδρία του club. Απώτερος στόχος να φτάσουν στα 700 εκατομμύρια ετησίως, ώστε να μπορούν να “χτυπήσουν” τις Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν. “Είτε είμαστε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους, Λέγκια, Σπόρτινγκ, Άντερλεχτ, όλοι θέλουμε περισσότερη διεθνή έκθεση, για να αναπτύξουμε τα εμπορικά σήματά μας. Σήμερα τα πάντα αφορούν την έκθεση σε εμπορικά σήματα “, είναι η κατευθυντήρια λογική του. Και για την επίτευξη του πλάνου του, δε δίστασε να αλλάξει το σήμα της ομάδας, ούτε πρόσφατα, με τον Κριστιάνο, να τοποθετήσει τον Πορτογάλο πριν από τη Γιουβέντους, με το brand name για τα social “#CR7Juve” – φανταστείτε τις αντιδράσεις σε ελληνική ομάδα με τέτοιου είδους ενέργειες…
Ο Ανιέλι γνωρίζει πως για να λάβει η ποδοσφαιρική εταιρεία του περισσότερα χρήματα, πρέπει να εξελιχθεί το πρωτάθλημα της χώρας του. Σ’ αυτό το πλαίσιο έχει αναλάβει πρωτοβουλίες, κρούοντας το κώδωνα του κινδύνου και παράλληλα, προτείνοντας λύσεις: Σε συναντήσεις με τους ιδιοκτήτες των υπολοίπων μεγάλων club της Ιταλίας, τους έχει εκφράσει την αναγκαιότητα να κάνουν επενδύσεις, για να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα, να αποκτηθούν καλύτεροι παίκτες, να γίνουν πιο επιθετικές οι ομάδες, ώστε το θέαμα να είναι καλύτερο. Στην πρώτη χρονιά, μετά απ’ αυτές τις συναντήσεις των μεγαλομετόχων, τα αποτελέσματα τους δικαίωσαν: Επενδύοντας 1,14 δισ ευρώ στις δύο μεταγραφικές περιόδους της σεζόν 2017-18 – μόνο η Premier League επένδυσε περισσότερα – είδαν τον τίτλο και τις θέσεις για το Champions League να κρίνονται στο νήμα, το μέσο όρο τερμάτων να είναι στα 2,68 γκολ ανά παιγνίδι, στο 52% των αναμετρήσεων, να σημειώνονται τουλάχιστον τρία γκολ, οι ομάδες να παίζουν για τη νίκη και η ισοπαλία να καταγράφεται στο 22% των αγώνων, ποσοστό που είναι το χαμηλότερο ανάμεσα στα πέντε κορυφαία της Ευρώπης. Απόρροια όλων των παραπάνω, να σημειωθεί ρεκόρ δεκαετίας στην προσέλευση των φιλάθλων, με τον μέσο όρο ανά αγώνα να φτάνει τις σχεδόν 25 χιλιάδες και τα έσοδα της λίγκας να ξεπερνούν για πρώτη φορά τα 2 δις ευρώ. Ο πρόεδρος της Γιούβε πάντως, ζητά στελέχωση της serie A μια και το προϊόν έχει πέσει χαμηλά…
Ο ιδιοκτήτης της Fiat ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο εντός των τειχών. Ως πρόεδρος του European club association, αποτελεί έναν σκληρό διαπραγματευτή. Πιέζει την UEFA, ώστε να προχωρήσει σε γενναίες αλλαγές στο Champions League, με απώτερο σκοπό την αύξηση των εσόδων για τους ισχυρούς συλλόγους. Έχει συζητήσει ένα πλάνο για την αύξηση των αγώνων στους ομίλους από 6 σε 14, με τη δημιουργία 4 ομίλων των 8 ομάδων, αντί για τους 8 ομίλους των 4 ομάδων που ισχύει σήμερα – για να αυξηθούν παράλληλα και τα έσοδα, αλλά ακόμα δεν το έχει καταθέσει επίσημα. Η “απειλή” του προς την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία είναι η δημιουργία μίας λίγκας, τύπου Euroleague, όπου οι μεγάλοι θα παίζουν μεταξύ τους σε ένα πρωτάθλημα. Αυτό βέβαια, σημαίνει ουσιαστικά κατάργηση ή τουλάχιστον υποβάθμιση των εθνικών πρωταθλημάτων, κάτι που η UEFA δεν επιθυμεί επ’ ουδενί. “Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όποιος συμμετέχει στο διευρυμένο Champions League πρέπει να παίξει στο εθνικό πρωτάθλημα με έξι παίκτες U21 ή U23”, είναι μία από τις δηλώσεις που έχει κάνει.
Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσει κανείς την ποδοσφαιρική λογική που έχει. Με δεξί του χέρι τον αντιπρόεδρο Πάβελ Νέτβεντ, με ανθρώπους του χώρου που αποφασίζουν για μεταγραφές, έχοντας στο ρόστερ παίκτες που παραμένουν στο club για πολλά χρόνια, χτίζει ομάδες. Στα οκτώ χρόνια θητείας του έχει συνεργαστεί με μόλις τρεις προπονητές: Ντελνέρι στο ξεκίνημα για ένα χρόνο και ακολούθησαν οι Κόντε για τρία και Αλέγκρι που φέτος μπαίνει στην πέμπτη διαδοχική του περίοδο. Αποτέλεσμα των παραπάνω, οι διαδοχικές επιτυχίες: εφτά σερί πρωταθλήματα, επίδοση που αποτελεί την κορυφαία στην ιστορία του συλλόγου, 4 σερί κύπελλα Ιταλίας, τελικοί Champions League, έστω κι αν δεν τους κατέκτησε…
