Ποιοι είναι οι δεκαέξι παίκτες των δεκαέξι ομάδων του πρώτου γύρου της Superleague που το όνομά τους ακούστηκε περισσότερο;
Ο Κώστας Φορτούνης αναμφίβολα διεκδικεί όχι μόνο τον τίτλο του MVP του Ολυμπιακού για τον πρώτο γύρο, αλλά και όλου του πρωταθλήματος. Με τα γκολ του, τις ασίστ του και τις όμορφες ενέργειές του έκανε τον κόσμο των ερυθρολεύκων να “ξεχάσει” τον Τσόρι Ντομίνγκες. Άλλωστε δεν είναι και λίγο ένα νεαρό παιδί να παίρνει στις πλάτες του τον πρωταθλητή Ελλάδος.
Συνήθως τα ονόματα που μένουν στο μυαλό είναι αυτά των σκόρερ μιας ομάδας. Στην ΑΕΚ όμως ο Γιόχανσον με την πληθωρική παρουσία του στο χώρο του κέντρου, με τα γκολ του και τις δημιουργικές του ικανότητες εκτόξευσαν την Ένωση. Δεν είναι τυχαίο ότι από την απόδοσή του εξαρτάται εν πολλοίς και η απόδοση όλης της ΑΕΚ.
Από το μεγάλο ρόστερ του ΠΑΟΚ, υπήρχαν αρκετοί παίκτες με σκαμπανεβάσματα. Ωστόσο ο παίκτης που έδωσε το κάτι παραπάνω, αν και θα μπορούσε να είναι ο Μακ, ήταν ο Ροντρίγκες. Τα τρεξίματά του στην πτέρυγα, η ικανότητα διείσδυσης αλλά και εκτέλεσης είναι στοιχεία που είχαμε καιρό να δούμε στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Το να παίρνεις τα ηνία στο σκοράρισμα από τον Μάρκους Μπεργκ σε καθιστά αυτομάτως MVP του Παναθηναϊκού. Ο Νίκος Καρέλης με τα γκολ του χάρισε τρίποντα, έδωσε ψυχολογία στον Παναθηναϊκό, οδήγησε την ομάδα εν τη απουσία του Μπεργκ και δικαιολογημένα το όνομα του είναι το πιο hot για μεταγραφή στο εξωτερικό αυτή την περίοδο.
Παίκτης που την έκανε την μεταγραφή λόγω της απόδοσής του στον πρώτο γύρο. Πρόκειται για τον Μπουμάλ ο οποίος μεταπήδησε από την Πλατεία στην Λεωφόρο εξαργυρώνοντας την εντυπωσιακή του παρουσία στο μεσοεπιθετικό κομμάτι του Πανιωνίου, δίνοντας γκολ και ασίστ και προσφέροντας θέαμα. Τί άλλο να εκανε;
Μιλώντας για τον Λεβαδειακό, αυτομάτως το μυαλό πηγαίνει στον Βαγγέλη Μάντζιο. Ο επιθετικός των Βοιοτών αποτελεί το διαμάντι των πράσινων και στα 33 του, το όνομά του έχει αρχίσει να ακούγεται (ξανά) έντονα για τον Ολυμπιακό. Θα κάνει ένα ακόμα μεγάλο βήμα στην καριέρα του ή θα προτιμήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ομάδας του συνονόματου προπονητή;
Ο Απόστολος Γιάννου θεώρησε άλμα στην καριέρα του τον Αστέρα Τρίπολης και εκεί βρήκε όλα τα εχέγγυα για να αγωνιστεί με την Εθνική μας ομάδας βάζοντας τέλος στις ορέξεις της Αυστραλίας. Και τα πέτυχε όλα αυτά γιατί αντικατέστησε επάξια τον Μπαράλες, πρώτο σκόρερ της περσινής σεζόν.
Ο βιονικός Τσουκαλάς δε θα μπορούσε να μην συγκαταλέγεται στην προσωπική μου λίστα. Πρόκειται για έναν χαφ που ίσως θα άξιζε να έχει πάρει την ευκαιρία του και στην Εθνική ομάδα. Τί άλλο να κάνει δηλαδή; Αν και νομίζω φέτος έχασε ένα ματς, το ρεκόρ συμμετοχών του δύσκολα θα σπάσει σύντομα.
Ο Απόστολος Βέλλιος επέστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε και σα να της χρωστάει χάρη την έχει πάρει από το χέρι και την οδηγεί εκ του ασφαλούς μακριά από δύσκολες καταστάσεις. Αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό σε ατομικό επίπεδο τότε η ομάδα θα πετύχει γρήγορα τον πρώτο της στόχο.
Τον Κώστα Γιαννούλη τον ξέραμε. Φέτος μάθαμε για τα καλά και τον αδερφό του Δημήτρη. Ποδοσφαιριστής με τεχνικές αρετές που αγωνίζεται άνετα σε ρόλο επιθετικού μέσου ή ακραίου χαφ, αλλά που ο Γεωργιάδης τον χρησιμοποιεί ως μπακ. Οι γνώστες του σπορ λένε ότι αυτό θα τον βελτιώσει ακόμα περισσότερο.
Ο Λούκα Μιλούνοβιτς είναι χαρακτηριστική περίπτωση ποδοσφαιριστή που με την απόδοσή του μπορεί να κρίνει το επίπεδο της ομάδας του. Όταν αυτός είναι καλά ο Πλατανιάς ανεβαίνει επίπεδο, όταν όμως δεν είναι καλά τότε ο Πλατανιάς δυσκολεύεται να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Αν και τον Παράσχο στον πάγκο δείχνει να γλιτώνει τον κίνδυνο.
Στην Ξάνθη φέτος δυσκολεύτηκαν να βρουν τους παίκτες που θα κάνουν την διαφορά, με τον Λουσέρο να είναι ότι πιο ποιοτικό έχει να επιδείξει η ακριτική ομάδα που σε τίποτα δεν θυμίζει το καλά οργανωμένο σύνολο του Ραζβάν Λουτσέσκου.
Αν τα μαγικά του Ουάρντα είχαν διάρκεια και συνδυάζονταν με περισσότερα αποτελέσματα και συνεργασίες με τους Βιγιαφάνες, Κάπελ και Μαρκόφσκι τότε ο Αιγύπτιος (που ήδη αποτελεί μεταγραφικό στόχο πολλών ομάδων) θα διεκδικούσε τον τίτλο ενός εκ των κορυφαίων παικτών του πρώτου γύρου.
Ο Στέφανο Ναπολεόνι προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρατήσει ενωμένη την ομάδα του. Ακόμα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιεί εσχάτως για να πείσει και τον κόσμο να στηρίξει την ομάδα στην πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της. Τα γκολ του σιγά σιγά έρχονται και μαζί και η άνοδος του Ατρόμητου.
Ο Ντιγκινί είναι ίσως ο μοναδικός ποδοσφαιριστής του Πανθρακικού που θυμίζει την ομάδα που θαυμάσαμε σε ορισμένες περιόδους των δύο προηγούμενων ετών. Απόντος του Ίγκορ προσπαθεί να πάρει την ομάδα του από το χέρι για να την οδηγήσει στην σωτηρία. Έργο δύσκολο, αλλά με περισσότερους συμπαραστάτες όχι ανέφικτο.
Τέλος η Καλλονή που βρίσκεται στην χειρότερη μοίρα έχει να λέει για τον Καλτσά που και καταπίνει αμέτρητα χιλιόμετρα και βοηθά αμυντικά και δημιουργικά και που σκοράρει όποτε του δοθεί η δυνατότητα. Χρειάζονται όμως πολλοί περισσότεροι Καλτσάδες στην Καλλονή για να πετύχει τον στόχο της.
