Ο Βασίλης Κωνσταντόπουλος γράφει στο προσωπικό του blog για την εικόνα της Καλλονής λίγο πριν αποχαιρετήσει για τη Football League.
H Καλλονή τα δοκίμασε όλα με το υπάρχον ρόστερ και είναι ακόμα καθηλωμένη στους 11 βαθμούς, όποτε νομοτελειακά χαιρετάει τη Superleague. Το νέο ρόστερ δεν βοήθησε εκτός εξαιρέσεων. Κρολ, Κλαντρούμπσκι, Σάμπα, Μπαρκάν, Μάρκοβιτς αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Κρολ και Κλαντρούμπσκι δεν έδεσαν ποτέ με την υπόλοιπη ομάδα, ο Σάμπα με την απόδοση του πέταξε νωρίς από πάνω του τον ρόλο του ηγέτη, ο Μπαρκάν δεν πίστεψε στο εγχείρημα και με τον πρώτο “πάγκο” τα παράτησε, ενώ ο Μάρκοβιτς δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμμία περίπτωση (έχοντας ταλαιπωρηθεί απ’ τον τραυματισμό στο γόνατο) με τον Χουάνμα.
Υπάρχει και ένα δεύτερο σύνολο παικτών αποτελούμενο απ’ τους Ελλακόπουλο, Ούκα, Γουέρε και Γεωργίου που κλείνουν τη σεζόν με θετικό πρόσημο. Ο Φώτης Γεωργίου ίσως είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και αδικείται απ’ τη χρονική συγκυρία, καθώς πέρυσι ή πρόπερσι θα έδινε, αλλά και θα έπαιρνε πολλά περισσότερα απ’ τον σύλλογο. Οι υπόλοιποι τρεις βοήθησαν με πολλά σκαμπανεβάσματα.
Η επιμονή στο πρόσωπο του Θαλή Θεοδωρίδη δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Μπορεί το κακό ελληνικό προεδρικό χούι της αλλαγής προπονητή στα σκούρα να μην είναι πάντα απαραίτητο, ωστόσο το ηλεκτροσόκ στην Καλλονή ήταν αναγκαίο από καιρό. Ο Θεοδωρίδης δεν ήταν αδιάβαστος, ούτε η ομάδα αδούλευτη, αλλά η νοοτροπία ήταν κακή απ΄ το ξεκίνημα και η αλήθεια είναι πως ο φιλόδοξος προπονητής δεν ήταν σε θέση να την αλλάξει.
Ο Νίκος Καραγεωργίου κλήθηκε να φέρει σε πέρας ένα θαύμα, με τις πιθανότητες να είναι δραματικά εις βάρος του. Αν ο Έλληνας προπονητής είχε αναλάβει πέντε με έξι αγωνιστικές νωρίτερα, η θέση της ομάδας θα ήταν διαφορετική. Όχι επειδή διαθέτει κάποιο μαγικό ραβδί, αλλά γιατί δούλεψε μόνο με παίκτες με διάθεση μη λογαριάζοντας “ονόματα” (βλέπε Μπαργκάν, Κεϊτά, Χογκ).
Οι προθέσεις της διοίκησης για τη νέα σεζόν δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες και ήδη οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είναι σε ανοικτή γραμμή με μάνατζερ, για να βρουν το νέο σταθμό της καριέρας τους. Αν ο Νίκος Μιχαλάκης αποφασίσει να στηρίξει και τη νέα σεζόν την ομάδα του τόπου του, θα πρέπει να διατηρήσει έναν κορμό με παραστάσεις απ’ τη Superlague και παράλληλα με ανάκαρα να βουτήξουν στο δύσκολο πρωτάθλημα της Football League.
Το ματς με τον Λεβαδειακό πέρασε στην ιστορία σαν ακόμα μια πράξη ποδοσφαιρικής αδικίας, καθώς η Καλλονή είχε την υπεροχή, τις ευκαιρίες, αλλά και την αναποτελεσματικότητα, την ώρα που οι Βοιωτοί είχαν απλά το γκολ που τους χάρισε τη νίκη και το πολύτιμο τρίποντο.
