The Banner Saga 2 Review

Seconds please!

Μετά το φινάλε του πρώτου μέρους, δε γινόταν να μην πέσουμε με τα μούτρα στη συναρπαστική συνέχεια που (αναμέναμε να) μας προσφέρει το The Banner Saga 2. Θα το κρατήσω spoiler free και το μόνο που θα πώ είναι ότι ελπίζω να έχετε συμβιβαστεί με την επιλογή που κάνατε…

Μετά από το σύντομο resume της μέχρι τώρα ιστορίας- γιατί μη ξεχνάμε ότι το δεύτερο part βγήκε δύο χρόνια αργότερα, το 2016- που μας προσφέρεται στο κυρίως μενού, κάνουμε import το save μας (εκτός και αν συνεχίζετε από διαφορετικό gaming station ή είστε από αυτούς τους περίεργους που θέλουν να βλέπουν τον κόσμο να καταστρέφεται και ξεκινάνε continuity games από τη μέση) και πλέον βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά τη μάχη του Boersgard. Αρχικά ηγούμαστε του ενιαίου, πια, καραβανιού μας, αλλά σύντομα θα οδηγηθούμε στο format που γνωρίσαμε και στο The Banner Saga, με δύο διαφορετικές αποστολές. Τεράστια kudos στους developers για την πα-νέ-ξυ-πνη ιδέα τους. Δε χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα, όταν έρθει η ώρα, θα καταλάβετε για τι μιλάμε.

Συνταρακτικές αλλαγές δεν έχουμε, όμως η Stoic Studio βελτίωσε, ελαφρώς, κάποιες πτυχές που μας είχαν αφήσει παραπονεμένους. Τίποτα το συγκλονιστικά διαφορετικό, αλλά η προσπάθεια εκτιμάται. Το story παραμένει άκρως ενδιαφέρον και παρά το γεγονός ότι πλέον είμαστε αρκετά υποψιασμένοι όσον αφορά στις επιλογές μας και τις συνέπειές τους, κάποια plot twists κρατάνε το στοιχείο του αιφνιδιασμού και είναι ικανά να μας φέρουν ακόμα και απέναντι στους ίδιους μας τους συμμάχους! Για τους οποίους να αναφέρουμε ότι, όσους δεν τους είχατε προτιμήσει ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος, το The Banner Saga 2 είναι αρκετά ευγενικό και τους έχει κάνει εξ’ αρχής ένα ελαφρύ levelling up, από μόνο του, ώστε να είναι ικανοί να σας βοηθήσουν καλύτερα.

Κάτι ακόμα που μας άρεσε, είναι η προσθήκη των scenarios στη –μέχρι πρότινος σχετικά αδιάφορη- προπόνηση. Ουσιαστικά πρόκειται για το κλασικό sparring, αλλά με objectives (π.χ. να χτυπήσετε με κάποιο ability τρεις αντιπάλους ταυτόχρονα ή να προκαλέσετε damage μεγαλύτερο του 10) και η επιτυχής ολοκλήρωσή τους μας ανταμείβει, επιτέλους, με τα αγαπημένα μας renown points. Στον τεχνικό τομέα, τα backgrounds στις μάχες δείχνουν πλουσιότερα, με περισσότερες λεπτομέρειες και -μη συμμετέχοντες- εχθρούς, ενώ και η μουσική είναι παρούσα σε μεγαλύτερο βαθμό (καλά μη φανταστείτε κονσέρτα, απλά δεν έχουμε το… σχεδόν mute του προηγούμενου).

Cutscenes και voice acting επίσης χρησιμοποιούνται παραπάνω, ενώ αισθητή είναι η αύξηση των dialogue boxes εν μέσω μάχης, πορείας ή και cinematic storyboards για πιο ομαλή αφήγηση. Αν μπορούμε να γκρινιάξουμε για κάτι είναι ότι, τηρουμένων των συνθηκών και της ιδιαιτερότητας του τελευταίου (15ου) chapter, ένα checkpoint ήταν απαραίτητο για να μη χάνουμε το momentum μας, σε περίπτωση που θέλουμε διαφορετικό αποτέλεσμα. Τέλος, χαρούμενοι θα σας αναφέρουμε πως οι clansmen δεν είναι παντελώς άχρηστοι, αλλά βοηθούν στη συλλογή τροφής! Ντάξει ρε παιδιά, απ’ ολότελα…

Κλείνοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε και ένα bug που συναντήσαμε. Άνθρωποι είμαστε, νυστάζουμε κύριοι! Αφήσαμε τη μάχη στη μέση και το Switch στο sleep, τι θα κάνουμε δηλαδή, μισοκοιμισμένοι θα παλεύουμε; Ε, την επόμενη μέρα, μετά από κάνα πεντάλεπτο που είχε κολλήσει εντελώς, το παιχνίδι σερνόταν μέχρι να κάνουμε restart.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Versus Evil.