Skelly Selest Review

Play it to the bone

Ο δημιουργός Anthony Case για μια ακόμη φορά δείχνει την αγάπη του στο retro gaming με την κυκλοφορία του Skelly Selest, και για μια ακόμη φορά έκανε πολύ καλή δουλειά, αφού και οι προηγούμενοι τίτλοι του έχοντας ανάλογο στυλ και ύφος (Straima, Straimium Immortaly, Action Pack), χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από την gaming κοινότητα. Ιδιαίτερα από την προηγούμενη γενιά, αφού τα ρετρό γραφικά αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο από μια απλώς οικεία εικόνα. Και το συγκεκριμένο χρησιμοποιώντας κλασσικά pixel graphics, πάντα σε συνδυασμό με το ανάλογο chiptune, κρατάει στο ακέραιο το ρετρό ύφος του (στο menu υπάρχουν επιλογές visual φίλτρων για ακόμα πιο “hardcore” καταστάσεις).

Στον κόσμο του Skelly Selest τα πράγματα έχουν ως εξής: Η κόλαση είναι “overbooked”, και οι δαίμονες λόγω έλλειψης χώρου είναι στα πρόθυρα να αρχίζουν να σουλατσάρουν πάνω στη Γη. Το Celestial order αποφασίζει να στείλει στον κάτω κόσμο Skeletal keepers για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να ξεκληρίσουν τις αμαρτωλές ορδές. Μια ιστορία που παρότι εκθέτεται απλά, όπως αρμόζει στα παιχνίδια του είδους, απεικονίζεται πολύ όμορφα και χιουμοριστικά. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται έχει το ύφος αρχαϊκών αγγλικών και σε συνδυασμό με την κωμική διάθεση που τη χαρακτηρίζει το σίγουρο είναι ότι αν δεν σας κάνουν να γελάσετε, θα σας αφήσουν τουλάχιστον με ένα χαμόγελο.

Ο συγκεκριμένος τίτλος δεν έχει linear μορφή. Αντ’ αυτού απαρτίζεται από modes διαφορετικού περιεχομένου που μπορείτε να ασχοληθείτε μαζί τους ανά πάσα στιγμή. Πιο συγκεκριμένα έχουμε το Necrotic Colosseum, μια survival arena όπου κύματα εχθρών θα έρχονται συνεχώς κατά πάνω σας, και όποιος αντέξει όσο αντέξει. Από τα πιο διασκεδαστικά κομμάτια του τίτλου είναι το Dungeon Pilgrimage. Ένα dungeon-like mode όπου μέσα από τα πολλά δωμάτια που έχετε να περιπλανηθείτε, πρέπει να καταφέρετε να εξιλεώσετε μια κολασμένη ψυχή από την καταδίκη του υπόγειου λαβυρίνθου. Εξίσου διασκεδαστικά, αλλά και αρκετά πιο απαιτητικά, αφού ένα χτύπημα είναι αρκετό να φέρει το τέλος, είναι τα Penitence Trials. Εδώ έχετε να αντιμετωπίσετε μια σειρά διαφορετικών δοκιμασιών, όπως για παράδειγμα να αντέξετε για ένα λεπτό τα bloodied torments, να εξαγνίσετε το boss χρησιμοποιώντας μόνο faith protection και αρκετές τέτοιου είδους “χαριτωμένες-pain in the arss” δραστηριότητες.

Έχουμε όμως και ένα strategy card game, το Clashful cards, εμπνευσμένο από το Final Fantasy Triple Triad. Οι πλευρές των καρτών φέρνουν διαφορετικούς αριθμούς οπότε αν η κάρτα σας έχει μεγαλύτερο αριθμό από την πλευρά που θέλετε ή μπορείτε να την τοποθετήσετε, διεκδικείτε την κάρτα του αντιπάλου. Το αρνητικό είναι ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να παίξεις με άλλους παίκτες πλην του Α.Ι, και αν λάβουμε υπόψιν μας ότι τα γραφικά σε συνδυασμό με τα σκούρα χρώματα δίνουν ένα δυσδιάκριτο αποτέλεσμα, το κάνουν να χάνει σε δύναμη.

Σε γενικές γραμμές διατηρεί ένα fast paced arcade style που στηρίζεται σε σκορ κατάταξης και όσο πιο γρήγορα σκοτώνεις τόσο ανεβαίνει το kill multiplier. Ο βαθμός δυσκολίας είναι αρκετά υψηλός, κυρίως γιατί ξεκινώντας έχεις περιορισμένα πράγματα στη διάθεσή σου και οι πέντε ζωές δεν είναι καθόλου αρκετές, όταν απλώς ένα άγγιγμα αφαιρεί από αυτές. Το dashing θα γίνει ο καλύτερος φίλος σας, καθώς ο εξοπλισμός που έχετε στη διάθεσή σας αποτελείται από ένα τσεκούρι και ένα όπλο με μονάχα πέντε σφαίρες, οι οποίες αναπληρώνονται όσο χρησιμοποιείτε το melee attack. Σαφώς υπάρχουν drops κατά τη διάρκεια του playthrough, που ομολογουμένως καλύπτουν ευρύ φάσμα, και θα σας βοηθήσουν να προχωρήσετε. Περιττό όμως να πούμε ότι ο θάνατος ισοδυναμεί με μηδενισμό του built και της προόδου σας. Όσο παίζετε θα βρίσκετε κάρτες για το Clashful game, hats και φυσικά vessels με διαφορετικά abilities για το κάθε ένα. Τη συνολική εικόνα των αποκτηθέντων items θα τη βρείτε στο Grimoire Compendium μαζί με πληροφορίες για τους εχθρούς που έχετε να αντιμετωπίσετε.