Σηκώνοντας το Κύπελλο του Βασιλιά το βράδυ της προπερασμένης Κυριακής στο Wizink Center μετά από επιβλητική νίκη επί της Ρεάλ, το μήνυμα που εστάλη ξεπέρασε τα σύνορα της Ιβηρικής.
«Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να νικήσετε αν θέλετε να κατακτήσετε κάτι».
Το Copa del Rey δεν ήταν απλά ένας τίτλος για τους Καταλανούς. Ήταν ο πρώτος της superteam που φτιάχτηκε πέρσι το καλοκαίρι για να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της. Αυτός που κάνει τους ώμους λίγο πιο ελαφρούς. Δεν είναι μικρό πράγμα.
Πέρσι τον Φλεβάρη, το Copa πήγε στη Ρεάλ. Στη φούσκα της Βαλένθια ο Πέσιτς ήταν σίγουρος για το πρωτάθλημα, αλλά ο Ιβάνοβιτς και η Μπασκόνια γέλασαν τελευταίοι. Μηδέν στα δύο, το δεύτερο σε συνθήκες covid, πάει και έρχεται και κάπως σώζεται. Αν έχαναν ξανά, η ανασφάλεια θα επέστρεφε.
Όποιος τους είδε απέναντι στη Ζάλγκιρις κατάλαβε από την αρχή. Λίγοι barcelonistas τους είχαν αποθεώσει στην είσοδο τους στο Παλάου, αλλά τα χαμόγελα ήταν λες και έκαναν pasillio μπροστά σε εκατό χιλιάδες κόσμο. Μετά από μία αναγνωριστική περίοδο (24-24), ξαμολύθηκαν στην άμυνα λυσσασμένα σκυλιά. Τα επόμενα είκοσι λεπτά, οι σαστισμένοι Λιθουανοί είχαν πετύχει λιγότερους πόντους (23) από ότι στα πρώτα δέκα. Madre mia, αιχμαλωσία.
Φυσικά δεν είναι άτρωτοι, όπως δεν είναι κανείς στα ματς της μίας βραδιάς που έχει το Final-4. Για την οικονομία της συζήτησης θα προσπεράσω τον σκόπελο των πλέι-οφ: δεν βλέπω πως μια ομάδα μπορεί να την κερδίσει τρεις φορές σε πέντε ματς.
Η Εφές όμως τείνει να εξελιχθεί στον κρυπτονίτη τους. Το ’18 τους έστειλαν εκτός F4, πέρσι τους βρήκαν μπόσικους στην πρεμιέρα (74-64 στην Πόλη), όταν όμως ο Λάρκιν πήρε φόρα ανταπέδωσε τη χάρη (86-82). Φέτος δεν τους πήραν ούτε ένα. 86-79 στην Πόλη, 23+17 το δίδυμο Λάρκιν – Μίτσιτς, 86-88 στο Παλάου, 19+26 ο Αμερικανός και ο Σέρβος, που χαμπάρι δεν πήραν από την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης που επιτρέπει 73.6 πόντους σε κάθε παιχνίδι της.
Ο Αταμάν βλέπει την ομάδα του να έχει κερδίσει 6/7 τελευταία και ακονίζει τα νύχια του, την ώρα που η μεταμόρφωση της Φενέρ δύσκολα θα την αφήσει εκτός πλέι-οφ. Στη Μόσχα, η ΤΣΣΚΑ περιμένει να περάσουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα από τους τραυματισμούς και τα υπόλοιπα συμβάντα, να μάθει να ζει χωρίς τον Μιλουτίνοφ και να ενσωματώσει τους νεοφερμένους Λούντμπεργκ και Έρικ – δεν είναι και λίγα για μια εποχή που οι προπονητές ελπίζουν ότι θα έχουν ξεμπερδέψει με τα ερωτηματικά. Στη Μαδρίτη ο Πάμπλο Λάσο ξέρει ότι αυτή είναι η τελευταία ζαριά της Ρεάλ όπως την γνωρίσαμε, όμως ο παμπόνηρος Βάσκος ξέρει καλά πως αν φτάσει ως την Κολωνία, όλα γίνονται…
