To «Bohemian Rhapsody» του Μπράιαν Σίνγκερ περιγράφει την ταραχώδη ζωή και το απαράμιλλο ταλέντο του Φρέντι Μέρκιουρι, μέσα από την επική μουσική παρακαταθήκη του συγκροτήματος των Queen.
Η ταινία ήταν μία από τις πιο ταραχώδεις παραγωγές της σύγχρονης κινηματογραφικής ιστορίας και παραλλίγο να τιναχθούν όλα στον αέρα.
Γιατί;
Διαβάστε 5 πράγματα:
Πριν τη Lady Gaga υπήρξε το Radio Gaga: Υπήρχε λόγος και νόημα για μία μουσική βιογραφία για αυτόν τον frontman κι αυτό το συγκρότημα. Υπήρχε λόγος το σύγχρονο μουσικό κοινό να ανακαλύψει ποιοι άνοιξαν το δρόμο. Ο Φρέντι Μέρκιουρι και οι Queen έχουν γράψει ιστορία στο ροκ. Οχι μόνο για τις επικές τους συνθέσεις (με το ομώνυμο «Bohemian Rhapsody» να συνδυάζει στοιχεία όπερας με ηλεκτρικές κιθάρες σ’ ένα αποτέλεσμα που κανείς δεν είχε τολμήσει), αλλά για την απαράμιλλη, τολμηρή περσόνα του τραγουδιστή τους. Ο Μέρκιουρι ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους και προικισμένους ροκ τραγουδιστές της Ιστορίας (η φωνητική του γκάμα εκτεινόταν σε 4 οκτάβες και βιοχημικοί επιστήμονες είχαν αποφανθεί ότι οι φωνητικές τους χορδές κινούνται πολύ πιο γρήγορα από αυτές των άλλων τραγουδιστών) και ταυτόχρονα ένας μοναδικός, queer, ανεξάντλητος performer. Από τους πρώτους γκέι entertainers που έφυγε από τη νόσο του AIDS, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στη μουσικά και τον κόσμο.
H εμφάνιση των Queen στο Live Aid: Εκτός από την ίδια τη μουσική τους, οι live εμφανίσεις του συγκροτήματος και η σκηνική παρουσία του Φρέντι Μέρκιουρι ήταν ανεπανάληπτες. Ειδικά το σετ που έκαναν για τη φιλανθρωπική διοργάνωση του Μπομπ Γκέλντοφ, το θρυλικό Live Aid στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου το 1985, έγραψε αθάνατη ροκ ν ρολ ιστορία. Μάλιστα, έχει ψηφιστεί από ως το καλύτερο live όλων των εποχών (σε μία έρευνα που έκανε το Channel Four το 2005, ζητώντας από καλλιτέχνες, μουσικούς παραγωγούς, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και δημοσιογράφους να ψηφίσουν ανάμεσα σε 100 συγκροτήματα και τις live εμφανίσεις τους). Για αυτό και στην ταινία, η αναπαράστασή του ήταν απαραίτητα.
Η μεταμόρφωση του Ράμι Μάλεκ: O νεαρός πρωταγωνιστής που τόλμησε να παίξει τον Φρέντι Μέρκιουρι (και δικαιώθηκε με το Οσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου) έπρεπε να μεταμορφωθεί. Κυριολεκτικά και ουσιαστικά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα ψεύτικα δόντια (τα οποία κράτησε ως σουβενίρ από τα γυρίσματα και τα επιχρύσωσε), τις περούκες και τα κοστούμια. Με τη βοήθεια της βρετανίδας χορογράφου και κινησιολόγου, Πόλυ Μπένετ, ο Μάλεκ έμαθε να μορφάζει, να περπατά, να κινείται, να αναπνέει – ακριβώς όπως ο Μέρκιουρι. Φωνητικά δεν ακούμε αυτόν. Ο Καναδός τραγουδιστής Μαρκ Μαρτέλ δάνεισε τη φωνή του, η οποία μιξαρίστηκε με αυτή του Μάλεκ και σε στιγμές και με του ίδιου του Μάρκιουρι για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Τα παρασκηνιακά σκάνδαλα: Η ταινία είναι μία παραγωγή των εν ζωή μελών των Queen, Μπράιαν Μέι και Ρότζερ Τέιλορ. Ηθελαν μία «καθαρή» βιογραφία του Φρέντι Μέρκιουρι, κι όχι να φανεί στην μεγάλη οθόνη η sex, drugs and rock ‘n’ roll πραγματική του διάσταση. Για αυτό και απέρριψαν την πρώτη εκδοχή της ταινίας. Αυτή που θα σκηνοθετούσε ο Στίβεν Φρίαρς με πρωταγωνιστή τον ανίερο Σάσα Μπάρον Κοέν. Ο Κοέν δήλωσε ότι σκοπός του ήταν να μην ντραπεί καθόλου και να μην αποφύγει ένα πορτρέτο που έδειχνε τη σκοτεινή πλευρά, την ασυδωσία, την ομοφιλοφυλία του Φρέντι. Ειρωνικά, η ζωή μιμήθηκε την τέχνη. Ο Μπράιαν Σίνγκερ ανέλαβε τη νέα εκδοχή της ταινίας, με πρωταγωνιστή τον Μάλεκ. Μόνο που η σκοτεινή σεξουαλική πλευρά του Σίνγκερ (κατηγορίες ότι αποπλανεί ανήλικα αγοράκια που τον είχαν στα δικαστήρια) τον έκαναν ημίτρελο στο γύρισμα. Εξαφανιζόταν για μέρες, ξέσπαγε στον Μάλεκ, ήταν αφόρητος. Για αυτό και η 20th Century Fox τον απέλυσε, λίγο πριν το τέλος των γυρισμάτων και προσέλαβαν τον Ντέξτερ Φλέτσερ για να ολοκληρώσει την ταινία. Το όνομά του ήταν το ταμπού θέμα στις συνεντεύξεις και την προώθηση της ταινίας. Κανείς δεν τον ανέφερε στα βραβεία, κανείς δεν απαντούσε σε ερωτήσεις για το «τι πραγματικά συνέβη».
Οσκαρ κι αναγνώριση. Η ταινία κέρδισε 5 Οσκαρ (Α’ Ανδρικού ρόλου, μοντάζ, ηχητικού μοντάζ και μιξάζ) χάνοντας μόνο αυτό της Καλύτερης Ταινίας. Ο Ράμι Μάλεκ σάρρωσε σε όλα τα βραβεία (Χρυσές Σφαίρες, Οσκαρ, BAFTA, SAG) αποδεικνύοντας ότι το να παίξεις έναν ροκ σταρ είναι το εισιτήριό σου για την αναγνώριση. Κάπως έτσι το «Bohemian Rhapsody» αποδείχθηκε κερδισμένο στοίχημα κι άνοιξε το δρόμο για πολλές ακόμα μουσικές βιογραφίες που θα δούμε στο μέλλον. Πρώτη στάση: το υπέροχο «Rocketman» για τη ζωή του Ελτον Τζον.
