Oσκαρικός πρωταγωνιστής, ιδιοσυγκρασιακός ηθοποιός μεθόδου, εξωτική φυσιογνωμία, βλέμμα που σε διαπερνά. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστή επιλογή από τον Mπενίσιο Ντελ Τόρο για το ρόλο του «τσάρου της κοκαΐνης» Πάμπλο Εσκομπάρ.
«Στην Κολομβία της δεκαετίας του ’80, ένας νεαρός σέρφερ γνωρίζει το κορίτσι των ονείρων του. Και μετά γνωρίζει το θείο της: τον Πάμπλο Εσκομπάρ…» Δε χρειάζεται να περιγράψει οτιδήποτε περισσότερο η σύνοψη της ταινίας «Χαμένος Παράδεισος» που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Ιταλός ηθοποιός Αντρέα Ντι Στέφανο («Η Ζωή του Πι», «Εννέα») , στο ντεμπούτο του πίσω από τις κάμερες, για να καταλάβει κανείς ακριβώς πώς αυτό το θρίλερ θα εξελιχθεί. Ισως να ενισχύσει τη νοσηρή σου φαντασία η πληροφορία ότι το ρόλο του κολομβιανού τσάρου της κοκαΐνης και ηγετικής μορφής του Μεντελίν Καρτέλ ανέλαβε ο τόσο εξαιρετικός ηθοποιός Μπενίσιο Ντελ Τόρο. Ναι, μπορείς να φανταστείς τον Ντελ Τόρο να σε κοιτά με κενό, σκοτεινό βλέμμα και να τραβά αργόσυρτα τις συλλαβές του: «Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Πάμπλο Εσκομπάρ».
Ο 48χρονος οσκαρικός πρωταγωνιστής επιδεικνύει ωμό το άγριο ταλέντο του. Και δίνει σάρκα, μορφή και εγκεφαλική υπόσταση σ’ ένα τέρας. Γιατί περί τέρατος επρόκειτο. Γεννημένος το 1949, ο Πάμπλο Εσκομπάρ, τέταρτο παιδί ενός αγρότη και μιας δασκάλας, ενηλικιώθηκε στην παρανομία, μεταμορφώθηκε στον πιο ισχυρό μεγαλέμπορο ναρκωτικών και υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους εγκληματίες στην ιστορία. Η ταινία τον συναντά το 1982, όταν αποπειράθηκε να αποκτήσει τεράστια πολιτική ισχύ στην Κολομβία: έταξε στον ταλαιπωρημένο κολομβιανό λαό ότι θα αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της χώρας, (ύψους 10 δισ. δολαρίων), έχτισε σχολεία, πάρκα, νοσοκομεία και πολλά σπίτια για τους φτωχούς. Μόνο που το 1984 αποκαλύφθηκε η «αντιπολιτευτική τακτική του»: ο Εσκομπάρ δολοφονούσε κρυφά υποψήφιους βουλευτές και πρωθυπουργούς, είτε γιατί χρωστούσαν χρήματα, είτε για… προσωπικούς λόγους.
Διαβάστε 5 πράγματα που δήλωσε ο Ντελ Τόρο για το ρόλο αυτό:
Τι ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε όταν του πρότειναν το ρόλο. Να αρνηθώ (γελάει). Οχι επειδή δεν ήθελα να παίξω έναν τόσο προκλητικό ρόλο, αλλά γιατί νόμιζα ότι πρόκειται για μία βιογραφική ταινία που θα μας ξεναγεί σε όλη του τη ζωή και το έργο του Εσκομπάρ. Και δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβω να προετοιμαστώ για κάτι τέτοιο. Βλέπετε, μου έδωσαν το σενάριο μόλις 3 μήνες πριν την έναρξη του γυρίσματος. Για κάτι τόσο μεγάλο χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο. Οταν όμως διάβασα το σενάριο κατάλαβα ότι η ταινία δεν είναι αυτό. Είναι ένα θρίλερ, που μεταφέρει τον ήρωα ως πρωταγωνιστή μίας φιξιόν ιστορίας – η οποία, βέβαια, θα μπορούσε να είναι πέρα για πέρα αληθινή. Γιατί αυτό ήταν ο Εσκομπάρ. Ετσι ακριβώς δρούσε.
Τι ήταν ο Εσκομπάρ; Ενας τετραπέρατος άνθρωπος – δεν φτάνεις τόσο ψηλά στην ιεραρχία αν δεν είσαι πανέξυπνος- o oποίος θυσίασε εντελώς το ταλέντο του στην κόκα και την ηδονή της εξουσίας. Μια τραγική, σκοτεινή ιστορία. Μία αντίθεση. Από την μία ένας οικογενειάρχης, ο οποίος παρέμεινε πολύ κοντά στους δικούς του ανθρώπους. Είχε κι ο ίδιος μεγαλώσει φτωχικά, αλλά το καταλάβαινες ότι η οικογένεια ήταν μία πολύ ισχυρή αξία για αυτόν. Από την άλλη, το καρτέλ, η σκληρότητα, η βία.
Πώς πέτυχε να μεταμορφωθεί σε Εσκομπάρ; Διάβασα πολύ. Συναντήθηκα επίσης με κάποιους ανθρώπους που τον ήξεραν. Δυστυχώς όχι με την οικογένειά του. Ο αδελφός του όμως έχει γράψει ένα βιβλίο το οποίο και διάβασα. Είδα όλα τα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν για αυτόν. Ολα βοήθησαν. Η εξωτερική μεταμόρφωση σίγουρα δεν είναι το πρώτο μέλημα ενός ηθοποιού. Ομως κι αυτή μετράει στο να αισθανθείς, εσύ πρώτος, πιο κοντά στον χαρακτήρα, αλλά και για να πείσεις το κοινό σου. Για μένα αυτό το κομμάτι είναι υπέροχο, το διασκεδάζω! Μου αρέσει να κοιτώ φωτογραφίες και να αλλάζω τα μαλλιά μου, να παίρνω ή να χάνω κιλά, να αφήνω μουστάκι. Μπορεί όλα αυτά να είναι η επιδερμίδα ενός ρόλου, αλλά χρειάζεσαι και το κοστούμι για να παίξεις. Στο τέλος δεν είναι αυτό το οποίο σε μετατρέπει σε Πάμπλο Εσκομπάρ, αλλά η ίδια η διαδικασία. Ψάχνοντας, ερευνώντας, δοκιμάζοντας, αλλάζοντας έχεις περισσότερη γνώση για το ρόλο. Τον έχεις πλησιάσει. Τον ξέρεις.
Αγαπά τους «κακούς», είναι πιο ενδιαφέροντες ρόλοι; Ναι πολύ. Αλλά εγώ ευχαριστιέμαι όλους μου τους ρόλους. Δεν είμαι από τους ηθοποιούς που ισχυρίζονται ότι χαίρονται περισσότερο με τους «κακούς» ήρωες. Εγώ χαίρομαι με όλους τους ρόλους. Ειδικά όσους είναι σύνθετοι, πρέπει να δείξεις όλες τις πλευρές. Κι ο Εσκομπάρ πράγματι έχει αφήσει ανάμεικτα αποτυπώματα στην ιστορία της Κολομβίας. Κάποιοι τον θυμούνται σαν Ρομπέν των Δασών – γιατί βοήθησε κόσμο που ήταν σε απελπιστική κατάσταση, έχτισε νοσοκομεία, σχολεία. Κι όταν είσαι φτωχός σε μία χώρα με διεφθαρμένες κυβερνήσεις που σε αγνοούν επί δεκαετίες, όταν έρθει ένας εγκληματίας και χτίσει σκεπή πάνω από το κεφάλι σου, σού δώσει να φας και σώσει το παιδί σου παίρνοντάς του φάρμακα, τότε θα τον αγιοποιήσεις. Ακόμα κι αν ξέρεις, το νιώθεις ότι ταυτόχρονα αυτός ο άνθρωπος είναι ένα τέρας.
Του ήταν δύσκολο να αποτινάξει το ρόλο μετά το τέλος της ταινία; Δεν μου ήταν δύσκολο να αποτινάξω τον Εσκομπάρ γιατί ήταν ένας μαφιόζος, ένας σκοτεινός, βίαιος άνθρωπος. Μου είναι δύσκολο να αποτινάξω και να αφήσω πίσω μου «τη διαδικασία» του ρόλου. Την μέθοδο στην οποία έχω βάλει τον εαυτό μου για να μπορέσω να ερμηνεύσω έναν χαρακτήρα. Εχω μπει κάτω από το δέρμα του και χρειάζεται μία αντίστοιχη διαδικασία για να βγω. Για αυτό κι αφήνω χρόνο να περνάει ανάμεσα στις ταινίες που αναλαμβάνω. Δεν μπορώ να λειτουργήσω γυρίζοντας ταινίες την μία μετά την άλλη. Για μένα είναι τρόπος ζωής, όχι ξεπέτα.
– “Χαμένος Παράδεισος”. Μη χάσετε την ταινία την Παρασκευή 2/9 στις 22:00 αποκλειστικά στο NOVACINEMA1HD
