Ο Ντιπάν ένας στρατιώτης στον αντικαθεστωτικό αγώνα των Ταμίλ στην Σρι Λάνκα, αφήνει πίσω του το παρελθόν του, για να ξεκινήσει από το μηδέν. Μαζί με την Γιαλίνι, μια νεαρή γυναίκα που δεν είναι η σύζυγός του κι εννιάχρονο ορφανό κορίτσι την Ιλαγιάλ, θα υποδυθούν μια οικογένεια για να έχουν μερικές ακόμη ελπίδες στην προσπάθειά τους να πάρουν πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Και κάπως έτσι θα βρεθούν σε ένα κτήριο στα πιο φτωχά προάστια του Παρισιού, ένα άντρο διακίνησης ναρκωτικών και παράνομων δραστηριοτήτων, στο οποίο ο Ντιπάν θα προσληφθεί ως επιστάτης, η Γιαλίνι θα κάνει την οικιακή βοηθό σε ένα ηλικιωμένο άντρα και η Ιλαγιάλ θα ξεκινήσει σχολείο.
Μετανάστες στην Ευρώπη του σήμερα, όπου ο Παράδεισος υπάρχει μόνο στην ελπίδα και τα όνειρά μας. Μία ταινία που μιλάει για τις δεύτερες ευκαιρίες και για τα υλικά που χτίζουν μια οικογένεια ή ενώνουν τους ανθρώπους το «Dheepan» είναι μία ταινία βαθιά συγκινητική, ποτέ γλυκερή, ένα δράμα μεγάλων εντάσεων και ένα καυστικό πολιτικό σχόλιο για τον κόσμο μας.
Διαβάστε 5 λόγους γιατί δεν πρέπει να το χάσετε:
Σκηνοθέτης του, ο Ζακ Οντιάρ: Μπορεί να μην σας λέει κάτι το όνομα, όμως ξέρετε τις ταινίες του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη. Ακόμα κι αν δεν έχετε δει τα «Κοίτα τους Αντρες Οταν Πέφτουν» κι «Ο Χτύπος που Σταμάτησε η Καρδιά Μου», ίσως θυμάστε τον οσκαρικό «Προφήτη» (το σκληρό ρεαλιστικό δράμα στις φυλακές που έκανε διάσημο τον πρωταγωνιστή, Tαχάρ Ραχίμ) και σίγουρα ξέρετε το «Σώμα με Σώμα» με την ακρωτηριασμένη Μαριόν Κοτιγιάρ σε μία ερμηνεία που άφησε εποχή. Ικανός για ένα λυρικό σινεμά που δε φοβάται τη σκληρότητα του ρεαλισμού, ο Οντιάρ επιστρέφει εδώ με ένα ακόμη δείγμα, μεστού, ώριμου, σπουδαίου σινεμά με καρδιά και δύναμη. Κοιτώντας με διαπεραστική ματιά την Ευρώπη, εξετάζει γιατί η ιστορία τριών ανθρώπων που ζητούν απλώς μία καλύτερη ζωή, είναι κάτι τόσο απάνθρωπα δύσκολο.
O Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ Καννών, 2015: Κερδίζοντας τον ανταγωνισμό (ανάμεσά τους και το οσκαρικό «Γιο του Σαούλ»), το «Dheepan» έφυγε με το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες – κάτι που, ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα, αποτελεί και μία πολιτική τοποθέτηση του φεστιβάλ.
H τέχνη μιμείται τη ζωή: Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Ντιπάν», ο συγκλονιστικός Τζεσουθάσαν Αντονιθάσαν – ένας πρώην εκπαιδευμένος στρατιώτης των Ταμίλ, νυν συγγραφέας και ερασιτέχνης ηθοποιός, ο οποίος φυλακίστηκε για την αντικαθεστωτική του δράση πριν φτάσει στη Γαλλία το 1997, σε ηλικία 25 ετών, αναζητώντας πολιτικό άσυλο.
Γιατί ο Οντιάρ θεωρεί το «Dheepan» πολιτική ταινία; «Δεν είναι μια πολιτική ταινία επειδή έχει ήρωες μετανάστες, ούτε επειδή διαδραματίζεται στα προάστια του Παρισιού, αλλά επειδή είναι μια ταινία με Ταμίλ που γυρίστηκε στη Γαλλία, με γαλλικά λεφτά αλλά στη γλώσσα τους».
Θα μείνει κλασικό.Γιατί εκφράζει το προσφυγικό με τον πιο επίκαιρο και, μαζί, δαχρονικό, ανθρώπινο, χαμηλών τόνων και μεγάλης συναισθηματικής νοημοσύνης τρόπο. Μια σοφή ταινία για το σήμερα.
