Υπόθεση: Ο Τζέσι Όουενς έχει μείνει στην Ιστορία (κι όχι μόνο την αθλητική) ως ο δρομέας που ενσαρκώνει ίσως περισσότερο απ’ οποιονδήποτε το αθλητικό ιδεώδες του άντρα που αντιστάθηκε σε κάθε μορφή ρατσισμού. Η ταινία συναντά τον Όουενς, όταν αφήνει τη μικρή, βαθειά ρατσιστική πόλη του στην Αλαμπάμα για να πάει στο πανεπιστήμιο, όντας εκπληκτικός σπρίντερ, ο μόνος τρόπος να σπουδάσει τότε ένας άπορος νεαρός μαύρος. Και ακολουθεί την ιστορία του, σα δρόμο μετ’ εμποδίων, καθώς ο Όουενς καλείται να υπερβεί τις τρανταχτές φυλετικές διακρίσεις στην Αμερική, να αντεπεξέλθει στην απαιτητική προπόνηση όπου τον υποβάλλει ο προπονητής του, να σπάσει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο – γιατί ο μαύρος αθλητής έχει διπλάσιες προκλήσεις να ξεπεράσει – να κρατήσει την αγάπη της γυναίκας του παρότι την απατά. Και, στην πορεία, να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του ’36 στο Βερολίνου, εκείνους που ο Αδόλφος Χίτλερ θέλησε να αξιοποιήσει μόνο ως προπαγάνδα κι ως αποθέωση της Αρίας φυλής και, με τις νίκες του, ν’ αναγκάσει κι αυτόν ακόμα τον Φύρερ ν’ αποχωρήσει από το στάδιο ηττημένος.
Διαβάστε 5 trivia για την αληθινή ιστορία του Οουενς:
Ποιος ήταν: Γεννημένος στην Αλαμπάμα, ένα από τα 10 παιδιά της οικογένειας, ο Τζέις Κλίβελαντ Όουενς θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς αθλητές του στίβου καθώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια: στα 100 και στα 200 μέτρα, στο άλμα εις μήκος (το οποίο έμεινε ακατάρριπτο για 25 χρόνια) και στη σκυταλοδρομία 4×100.
Μία χρονιά πριν είχε σπάσει (την ίδια μέρα) ταυτόχρονα 3 παγκόσμια ρεκόρ, κάτι που έμεινε γνωστό ως «τα σπουδαιότερα 45 λεπτά στην ιστορία του αθλητισμού».
Χίτλερ εναντίον Ρούσβελτ: Παρόλο που η Ιστορία τον θέλει να είναι «ο άντρας που ντρόπιασε τον Χίτλερ», ο ίδιος ο Όουενς έχει μία διαφορετική εκδοχή να αφηγηθεί. Τα γεγονότα θέλουν τον Φύρερ να μην αποδέχεται ότι ένας μαύρος αμερικανός νίκησε τους αγώνες που έστησε για να υμνήσει την Αρια φυλή. Για αυτό κι αποχώρησε από το γήπεδο αποφεύγοντας να αποχαιρετήσει τους Ολυμπιονίκες.
Ο Όουενς όμως έχει δηλώσει επισήμως τα εξής: «Ο Χίτλερ έπρεπε να έρθει και να φύγει απ’ το στάδιο πολύ συγκεκριμένες ώρες. Χρειάστηκε να αποχωρήσει πριν την απονομή των μεταλλίων για τα 100 μέτρα, αλλά πριν φύγει έτυχε να περάσω δίπλα απ’ τις θέσεις του επιτελείου του. Με χαιρέτησε από μακριά και τον χαιρέτησα κι εγώ. Είναι πολύ άδικο να κρίνεται έτσι ένας άνθρωπος και μάλιστα στη χώρα του. Δεν με σνόμπαρε ο Χίτλερ, αλλά ο Πρόεδρος Ρούσβελτ, ο οποίος δεν μου έστειλε ούτε ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα…»
Άλλες σημαντικές «πρωτιές»: Ηταν ο πρώτος αφροαμερικανός ο οποίος έγινε αποδεκτός να διαμένει στα ίδια ξενοδοχεία με τους λευκούς συναθλητές του, τις εποχές της διαχώρισης μαύρων-λευκών. Επίσης ο πρώτος αφροαμερικανός αθλητής που τον πλησίασαν αθλητικές εταιρίες για να διαφημίσει τα προϊόντα τους – ανάμεσά τους και η Adidas.
«Olympia»: Το στιγμιότυπο της νίκης του στο μήκος έχει καταγραφεί και στο διαβόητο ντοκιμαντέρ της Λένι Ρίφενσταλ «Olympia» που κυκλοφόρησε το 1938.
Ντροπιάστηκε ο Χίτλερ τελικά; Παρόλο που στην ταινία έτσι φαίνεται, υπάρχει και μία άλλη πραγματικότητα δυστυχώς. Στο σύνολό της η Γερμανία κέρδισε 89 μετάλλια (33 χρυσά) στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου και βγήκε πρώτη χώρα στις επιδόσεις. Η Αμερική ακολούθησε με 56 (24 χρυσά).
Trivia: Συναθλητής του Όουενς ο Λούις Ζαμπερίνι – ναι, ο ήρωας του «Αλύγιστου» της Αντζελίνας Τζολί.
