Το τελευταίο ματς της χρονιάς, ήταν αυτό ακριβώς, το ΜΑΤΣ της χρονιάς. Τα είχε όλα, συγκίνηση, πολλά γκολ, ανατροπές, διαιτητικές αποφάσεις που προκαλούν (και παρακαλούν για) τη γρήγορη έλευση του VAR και μια κατηγορία να αλλάζει χέρια μέσα σε 5 λεπτά, με το εκπληκτικό φάουλ του Ναμπί.
Τόσο διήρκεσε η απόσταση μεταξύ κόλασης (σούπερ λιγκ 2) και παραδείσου (σούπερ λιγκ) για τον ΟΦΗ και το αντίστροφο για τον Πλατανιά, που αυτά που κάνει από την αρχή της σαιζόν μοιάζουν με θαύμα.
Η μάχη της Κρήτης διδάσκει αυτό που πρέπει να πρεσβεύουν όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, σε οποιοδήποτε πόστο και αν βρίσκονται, να μην τα παρατάς ποτέ, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν τελειωμένα.Τα πλάνα μέσα από τα κανάλια νόβασπορτς συγκλονιστικά και καταδεικνύουν την πλήρη αλήθεια για το άθλημα που αγαπάμε. Από τη μία πλευρά οι Χανιώτες πεσμένοι στο χορτάρι να μην μπορούν να πιστέψουν πως έχασαν την άνοδο, η οποία στην αρχή της περιόδου έμοιαζε με απατηλό όνειρο. Κι από την άλλη πανζουρλισμός, δάκρυα χαράς, ουρλιαχτά, αγκαλιές, χαμόγελα, επικλήσεις στον ύψιστο.
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο κυρίες και κύριοι, αυτό είναι που αγαπάμε και θέλουμε να προβάλλουμε μέσα από τη συχνότητά μας. Μπράβο σε όλους γι’ αυτά που κατάφεραν, άλλωστε η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή.
ΥΓ. Αυτοί οι λίγοι γραφικοί, που βρήκαν ευκαιρία να βρίσουν τους περίλυπους και πεσμένους στο χορτάρι ηττημένους, είναι ξένοι με τη φιλοσοφία που έχει φέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο ΟΦΗ και είναι σίγουρο πως σε λίγο καιρό, ο ίδιος ο οργανισμός θα τους αποβάλλει.
ΥΓ1. Μπράβο στους πολλούς, που χειροκρότησαν θερμά τους αντιπάλους τους την ώρα που έφευγαν για τ’ αποδυτήρια
